Розҳои дил кандан аз хоб “2”
![]()
5. Бо шиками пур набошед
Мардуми қадим мегуфтанд агар бо шиками пур бихобед, шабҳангом хобҳои нохушоянд мебинед. Гӯё қадимиҳо бо донишмандони имрӯзӣ сару сирре доштаанд; Чун имрӯзиҳо ҳам ба ин нукта эътиқод доранд! Дар ин ҳол тавсияҳо ҳам бар ин ҳастанд, ки набояд бо шиками холӣ хобид. Ба чӣ натиҷа мерасем? Бояд ҳадди васатро нигаҳ дошт. Хӯрдани ваъдаи ғизоии шомро ба соатҳои аввалияи шаб ба таъхир наандозед, он ҳам ғизое, ки шомили миқдори каме чарбӣ бошад. Баъзе аз донишмандон мегӯянд барои шоми ғизоҳое бихӯред, ки барои ҳазмашон замони бештаре сарф шавад, интавр бо мушкили қанди хун дар тӯли шаб рӯбарӯ намешавед ва метавонед то субҳ роҳат бихобед. Одаме, ки шаби роҳатиро гузарондааст, метавонад ба ҷамъи саҳархезон изофа шавад!
- Зуд бихобед
Падару модарҳо фақат барои инки аз даст сарусадо ва шайтанатҳои бачаҳо халос шаванд онҳоро зуд ба рахти хоб намефиристанд. Таҳқиқот нишон додааст касоне, ки назудтар, балки сари сари соати муаян мехобанд, рафта-рафта ба одамҳои боназме табдил мешаванд, ки бедор шудан барояшон кори сахти нест. Аз ин вежагт истифода кунед ва дар назар дошта бошед, ки ҳашт соат хоб бароятон лозим аст!
- Хоби рӯзҳои таътил
Рӯзҳои кории ҳафта тамом шудаанд ва хелеҳо барои хоби охири ҳафта дар дилашон арӯсӣ гирифтаанд!
Бисёриҳо ҳам мегӯянд ҳеҷ чиз ба андозаи хобидан то сари зӯҳри рӯзҳои таътил хуш нест. Воқеият ин аст, ки ҳамин хоб метавонад барои шумо мускилофарин бошад. Фикрашро кунед: бадани шумо ҳар рӯз саъй мекунад худашро бо улгуи корӣ татбиқ бидиҳад ва дуруст вақте, ки мехоҳад ин улгуро ба бахше аз ҷараёни оддиаш табдил кунад; бомб! Таътилӣ аз роҳ мерасад ва шумо аз ӯ мехоҳед сокит шавад! ин иттифоқ дар баҳор сахттар аз ҳар мавқеи дигари сол мешавад, чун ҳавои хосс баҳорӣ ҳукми мехеро дорад, ки шуморо ба тахт мечаспонад ва ба ҳеч наҳв ҳам дилатон намешавад аз он дил биканед. Тавсия мекунем, ки ҷараёни ҳамешагии соати баданро ба ҳам наризед ва дар рӯзҳои таътил ҳам ба барномаи дигар рӯзҳои ҳафта вафодор бошед. Ба ин наҳв субҳи рӯзи аввали ҳафта бароятон сахту нороҳаткунанда намешавад.
- Таҳияи соати ҷадид
Соатҳои қадимиро ёд доред? Ҳамонҳое, ки ду дегчаи ғизопазӣ рӯяшон насб карда буданд ва ончинон занг мезаданд, ки гӯё дунё ба охир расидааст!
Охир технология ҳамин вақтҳо ба кор меояд. Соатҳои ҷадид имконоти ҷадиде ҳам доранд. Як мудел аз ин соатҳо муҷаҳҳаз ба теъдоде ламп аст, ки раъси соати танзимшуда шурӯъ ба равшану хомӯш шудан мекунад ва шабеҳи нури хуршед амал хоҳад кард. Ҳамин кор дил кандан аз рахти хобро осонтар мекунад. Соатҳои дигаре ҳам ҳастанд, ки садои хурӯсро пахш мекунанд! аз коркардҳои гӯшии телефон ҳамроҳатон ҳам ғофил набошед. Занги ҳшудор мавриди алоқаи худатонро ба унвони оҳанги бедорбош танзим кунед ва субҳро бо садои дилхоҳатон оғоз намоед.
- Пиёдаравии бошитоб ва хосиятҳои он
Таҳқиқот нишон додаанд, роҳат хобидани дар тӯли шаб, робитаи мустақим бо роҳат бедор шудани субҳгоҳӣ дорад; Бинобарин яке аз тавсияҳои пажӯҳишгарон ин аст, ки дар тӯли рӯз ҳадди ақал 30 дақиқа пиёдаравии пуршитоб дошта бошед ё ба варзиши дигаре бипардозед. Ин кор сабаб мешавад энержии изофаи шумо ба шакли аввали худаш гашта ва тахлия шавад. Вақте энержӣ тахлия шавад изтироб ҳам кам хоҳад шуд ва оромиши баданатон бештар. Ҳамаи инҳо ба шумо кӯмак мекунанд, ки хоб хубе дар тӯли шаб дошта бошед ва субҳ ҳам ба роҳатӣ аз тахти хуб берун бипаред.
- Дар тахти хоб намонед
Баъзеҳо одат доранд субҳҳо баъд аз бедор шудан дар тахти хоб бимонанд ва шурӯъ ба фикр кардан кунанд. Натиҷае, ки ағлаб баъд аз ин фикрҳо ба даст меояд, танаффуру безорӣ аз нигоҳ кардан ба соат ва ишқ варзидан ба болишт мӯҳтарам аст!
Дар мавориде ҳам дида шудааст, афрод дубора ба хоби ширин фурӯ рафтаанд!
Ин дафъа баъд аз инки чашмҳоятонро боз кардед ва зеҳнатон ҳушёр шуд, ба ҷойи мондан дар тахти хоб, ирода кунед ва баланд шавед. Ҳаминки аз тахти хоб баланд шудед кофӣ аст то энержӣ меҳмони шумо шавад ва ба ёрии шумо биёяд.