Омӯзиши алоқаи зану шавҳарӣ

Омӯзиши алоқаи зану шавҳарӣ, яъне чигуна алоқаи зану шавҳарии самимонае дошта бошем?

Ҳама медонанд, ки алоқаи зану шавҳарӣ ҳаётитарин ҷузъи ҳамаи издивоҷҳост. Пас агар яке ё ҳар дуи зану шавҳар алоқа ва рағбати худро дар алоқаи зану шавҳарӣ аз даст доданд чӣ мешавад? Таҳқиқот нишон додааст, ки фоизи анбӯҳе аз чунин издивоҷҳо бо шикаст рӯ ба рӯ мешавад. (Баъд аз масоили молӣ, мушкилот дар алоқаи зану шавҳарӣ дувумин далел барои талоқ шинохта шудааст)

Чигуна метавон конуни сарди хонаводаро, ки ба иллати мушкилоти ҷинсӣ ба вуҷуд омада, бори дигар гарм кунед? Чигуна метавон мардонро дар алоқаи зану шавҳарӣ бо авҷи лаззати ҷинсӣ расонд?

Дар алоқаи зану шавҳарӣ нуктаҳои фаъол пазири мардон куҷост? Чигуна бояд бо шавҳаратон бархурди рафтори таъсиргузории ҷинсӣ дошта бошед?

Ҳадаф аз сабт ва дарҷи ин матлаб эҷоди алоқаи самимона бо зан ва мустаҳкам намудани алоқаи зану шавҳрӣ байни зану мард ва конуни хонаводааст.

Алоқаи ҷинсӣ нақши бисёр муҳимме дар издивоҷ дорад, вале бо ин ҳол завҷҳои зиёде бедиққати ба алоқаи зану шавҳарӣ зиндагӣ мекунанд. Дар ин баҳс аз дидгоҳи марду зан тарзи дурусти алоқаи зану шавҳариро баррасӣ мекунем. Ноумед нашавед роҳҳои зиёде барои пешгирӣ аз он вуҷуд дорад. Дар инҷо се роҳ барои ҷон бахшидани дубора ба зиндагии ҷинсӣ ва алоқаи зану шавҳарӣ барои шумо фароҳам омадааст. Пас агар мехоҳед конуни хонаводаатонро ҳифз кунед, марҳилаҳои зеринро пайгирӣ кунед.

Ба худатон такия кунед

Фарқе намекунад, ки ҳамсартон чиқадар дӯстатон дошта бошад ва бихоҳад дар алоқаи зану шавҳарӣ сератон кунад; фаъолият ва шуъури ҷинсии ӯ ба ҳеҷ рӯ ҳамонанд ба шумо нест. Ба ҳамин далел ғайри мантиқӣ аст, агар интизор дошта бошед ҳар замон шумо фаъолияти ҷинсии шадид дар ихтиёртон бошад. Бояд ёд бигиред, ки читавр гаҳ-гоҳ ниёзҳоятонро контрол кунед. Эҳтимолан тасаввур хоҳед кард, ки одилона нест ва боварӣ дошта бошед асабонӣ хоҳед шуд.

Албатта бояд, ки зану шавҳарҳо то онҷо, ки метавонанд дар зиндагии ҷинсӣ ва алоқаи зану шавҳарии худ бо ҳамсаршон энергии лозимро сарф кунанд, аммо бо ин ҳол боз ҳам мумкин аст замонҳое вуҷуд дошта бошад, ки шумо омодагии алоқаи ҷинсиро дошта бошед, дар ҳоле ки ҳамсаратон надорад. Ин масъала комилан нормол ва табиӣ дар алоқаи зану шавҳарӣ аст ва бояд онро бипазиред. Ҳарчи талоши ҳамсаратон барои фаҳмидани шумо ва ниёзҳоятон бояд бештар шавад, талоши шумо низ дар дарки ин фарқиятҳо бояд афзоиш ёбад. Қисмате аз ин дарк ва пазируфтан бо такия гоҳ ва бегоҳӣ шумо ба худатон барои сер кардани майли ҷинсиятон нишон дода мешавад. Агар боварӣ дошта бошед, ки ҳамсаратон воқеан дӯстатон дорад ва ба шумо таваҷҷӯҳ мекунад, анҷоми ин кор бо роҳатии бештаре сурат хоҳад гирифт.

 Гуногунӣ, маззаи зиндагӣ аст

Эҳтимолан зиндагии ҷинсии шумо дучори як навъӣ шудааст. Ҳатто ҳаяҷон доштатарин фард дар алоқаи зану шавҳарӣ ҳам агар алоқаи ҷинсӣ барояш такрори такрор шудаҳо гардад, аз он дилзада хоҳад шуд. Агар ин мавридро дар алоқаи зану шавҳрии худатон бо ҳамсартон ҳам мушоҳида мекунед, пас вақташ расидааст, ки каме гуногунӣ вориди ин алоқа кунед. Барои пешгирӣ аз якнавохтии ҷинсӣ, бояд каме халлоқ бошед.

1. Макони ҷадид интихоб кунед: Ҳамеша як гӯшаи хос барои маъшуқаи ҷинсии худ интихоб накунед

2- Либоси дуруштҳои муносиб ва ҷадид бихаред

3- Атри хушбӯ истифода кунед

4- Ҳатман масоили погизагӣ ва тамизиро риоят кунед : Ороиш ва аз байн бурдани мӯҳои изофӣ бисёр муҳим аст ва нишонаи аҳамият додан ба шарики зиндагии худ мебошад.

7. Роиҷ аст, ки мард дар алоқаи зану шавҳарӣ пеш қадам мешавад. Бад нест барои гуногунӣ зан низ гоҳе пеш қадам шавад.
8. Дар равобити зану шавҳарӣ рафтори таҳрикомез дошта бошед : Ишва ва нози занонаи ҷинсӣ, пеш аз наздикӣ сабаби таҳрики зиёди мард мешавад.
9. Дар алоқаи зану шавҳарӣ бо оромиш ва меҳрубонӣ бо ӯ рафтор кунед: Хашин ва саросема набошед. Саъй кунед бо калом , нигоҳ , ҳаракатҳо ва рафтори худ ба аромӣ ҳамсарро таҳрик кунед. Бигузоред ӯ нишонаҳои ишқ ва муҳаббатро дар шумо бубинад ва ба оромӣ ба ӯ наздик шавед …

8- Дар алоқаи зану шавҳарӣ бӯса қадимитарин нуқтаи шинохта шуда барои таҳрик аст, ки дар бардорандаи бӯсидани лабҳо , сурат, лолаи гӯш, гардан ва ё ҳар қисмате аз бадани ҳамсар бошад, ки пайдо кардани нуқтаҳои ҳассостар муддате тӯл мекашад ва ба нисбати булуғ ва фаҳми ҷинсии мард ва зан нуқоти шаҳватовар шинохта мешавад

10. Гуфторҳои ошиқона: Дар алоқаи зану шавҳарӣ таҳрик фақат ба навъи физикӣ маҳдуд намешавад ва навъи равонӣ низ дорад, ки бояд ба сурати ҳамзамон истифода шавад. Сӯҳбатҳои ошиқона, ки ҳангоми расидани зан ва шавҳар ба ҳам раду бадал мешавад бисёр пур аҳаммият аст.
11. Ламс ва навозиши бо ҳавсала: Сатҳи дохилии рони ( мард ва зан ) ва лабҳои аъзои таносулии (зан) , байза ва навоҳӣ атроф он (мард) , гирифтан ва фишурдани камари ( зан ва мард ) , куллиятурии зан, ки таҳрик ва навозиши он ҳукми олати мардро дорад.

Омӯзиши алоқаи зану шавҳарӣ

5. Ҳамонанди гунҷишк омезиш накунед ва дар алоқаи зану шавҳарӣ ҳамсари худро бо оромиш омода ва розӣ созед: Саъй кунед дар аввалин марҳала ҳамсари хӯдро дар шароити нуъузи комил қарор диҳед: Дар мардҳо бо таҳрики олати таносулӣ ва молиш ва навозиши он ҳолати нуъуз фароҳам мешавад ( баланд шудан ва сахтии олати таносулӣ дар мардро нуъузи мард гӯянд ). Дар хонумҳо нуъуз яъне таҳрик ва сахтии куллиятурис ва нуки пистон.
6. Фароҳам кардани таҳрики лозим дар ҳамсар: Дар алоқаи зану шавҳар мард бо фикр ва ё дар назар овардани нуқоти шаҳватангез ва ё авомили равонии нуъуз ба ӯ даст дода ва аксаран дар ин ҳолат таҳрик шуда ба ҳисоб меояд он чӣ дар алоқаи зану шавҳарӣ бар зан лозим аст таҳрики мавзеӣ нест балки таҳрики мавқеӣ аст ва он замоне аст, ки мард дар ҳоле ки духул анҷом медиҳад нуъузи вай коҳиш меёбад ва дахолати зан бо таҳрики мард дар ҳоле, ки азулоти маҳбалро бар рӯи олати мард фишор дода ронҳоро ба ҳам наздик мекунад ва имкони бо даст молидан ба пушт мард дар имтидоди сутуни фуқароти вай, нуъузи мард баргашта ва мардро розӣ месозад
7. Дар алоқаи зану шавҳарӣ мард бояд дар оғози алоқаи ҷинсӣ зеҳн ва фаъолияти худро рӯ ба рӯи таҳрик ва омода кардани зан намояд. Ва албатта зан низ бояд ба омода созии мардаш дар ин марҳала диққат дошта бошад.
   
8. Мард ҳар чӣ бештар битавонад бо маҳорат занро таҳрик кунад зан дар идома ҳар коре мард бихоҳад анҷом медиҳад. Ин масъала барои хонумҳо низ содиқ аст.
9. Дар алоқаи зану шавҳарӣ замони духул беҳтарин замон барои суханони муҳаббатомез аст: Дар ин лаҳза аз ҳамсари худ қадрдонӣ кунед ва ӯро беҳтарин биномед, ки ин худ сабаби афзоиши алоқаи зану шавҳарӣ ва мустаҳками зиндагӣ мешавад.

  Омӯзиши алоқаи зану шавҳарӣ

5. Ба ҳамсари худ фаҳмонед, ки алоқаи ҷинси бо ӯ сабаби оромиши ӯ мешавад ва мехоҳед бо ин амал ишқ ва муҳаббати худро бештар ба ӯ собит кунед ва ҳадаф фақат ирзоъи ҷинсии ҷисмӣ нест балки рӯҳи маънавии шумо низ бо ин амал ирзоъ мешавад.
6. Пеш аз шурӯъи алоқаи занну шавҳарӣ беҳтар аст бо ҳамсари худ аз қабл ҳамоҳанг кунед, ки сперм куҷо рехта шавад, чаро, ки ин матлаб сабаб оромиши хотири бештари тарафайн ва таҳрики бештар мешавад.
7. Шавҳар бояд замоне ки мутмаин нашуда, ки зан ба авҷи лаззат ва ирзо шудан наздик нашуда аз ирзоъи худ пешгирӣ кунад: Дидани аргазм ва ирзоъи зан барои мард бисёр арзишманд ва таҳрик кунандааст. Саъй кунед аввал зан ба авҷи лаззат расад ва мард бо каме фидокорӣ ва хештандорӣ баъд аз зан ирзоъ шавад. Вақте аввал зан ирзоъ шавад майли ҷинсии мард бештар мешавад ва метавонад ба роҳатӣ худро ба авҷи лаззат бирасонад вале вақте мард аввал ирзоъ шавад зан ӯро нотавони ҷисмӣ мебинад ва тасаввур бар он дорад, ки мардаш ба ӯ дар ин лаҳза таваҷҷӯҳи камтаре дорад ва ин масъала метавонад сабаби дер ва ҳатто беирзоъии зан шавад. Ба маҳзи шурӯъи ирзо аз тарафи зан, мард низ метавонад худро ирзо кунад. Беҳтарин шеваи ирзошудан, ҳамзамонии он байни тарафайн аст.
8. Диққат ба ин нуктаи муҳим аст, ки маъмулан мардҳо пас аз сер шудан дар алоқаи зану шавҳарӣ ё мехобанд, ё пушт ба зан мекунанд. Дар сурате, ки коре, ки бояд анҷом диҳанд ин аст, ки шурӯъ ба бағал кардан ва навозиш зан кунанд. Ва ба ӯ оромиш диҳанд, то истироҳат кунад.
9. Шоистааст, ки зан шарбати гуворо таҳия намуда ва баъд аз поён, барои ҳамсари худ биовард.
10. Дар охир баъд аз анҷоми алоқаи ҷинсӣ беҳтар аст аз ҳамсари худ ташаккур кунед.

ва…ҳазорон кори дигар аст, ки метавонед барои аз байн бурдани якнавохтии мавҷуд дар алоқаи зану шавҳариатон анҷом диҳед.

Агар ҳама чиз амал накард, содиқ ва меҳрубон ва қотеъ бошед.

Зану шавҳарҳои зиёде будаанд, ки беалоқагӣ ва норизоятии яке аз зану шавҳар аз алоқаи зану шавҳарӣ боиси ҷудоии онҳо шудааст. Албатта шумо ҳам мумкин аст ба фикри ин кор биафтед, аммо бидонед талоқ ё барқарории алоқаи ҷинсӣ бо афроди ғайр аз ҳамсаратон (хиёнат ба ҳамсар), роҳи ҳалҳои муносибе нестанд. Дуруст аст, ки ишқбозӣ бо ғайр метавонад мушкилатонро ҳал кунад, аммо бидонед, ки дар тӯлонӣ муддат мушкилоти бештаре низ бароятон эҷод мекунад ва боиси харобтар шудани издивоҷатон ҳам мешавад. Ҳатто агар издивоҷатон ҳам солим боқӣ бимонад, дард ва ранҷе, ки ҳамсаратон аз ишқбозии шумо бо каси дигаре бори души худ мегирад, беандозааст.

Талоқ ҳам роҳи ҳали хубе ба шумор намеравад. Агар ба ҷойи пайдо кардани роҳи ҳал ва бартараф кардани мушкил, аз он фирор кунед(покии сурати масъала), мумкин аст зани дигаре пайдо кунед, ки ӯ низ аз назари ҷинсӣ бо шумо ноҳамоҳанг ва носозгор бошад, ва беҳтар аст аз худ бипурсед ин корро то куҷо идома хоҳед дод?

Қабл аз инки бору бандатонро ҷамъ кунед ва ҳамсартонро тарк кунед, бубинед оё ҳамсаратон аз ин ҷараён хабар дорад? Иттилоъ дорад, ки шумо аз алоқаи зану шавҳриатон бо ӯ норозӣ ҳастед?

Корро ба даъво накшонед. Кӯтоҳиҳоро ба гардани ӯ наяндозед, интиқод накунед, фақат хеле ором ба ӯ дар мавриди мушкилотатон сӯҳбат кунед бигӯед, ки ба хотири ихтилофоте, ки дар рӯҳиёти ҷинсии шумо вуҷуд дорад, мехоҳед коре кунед, ки ба беҳбуди алоқаатон меанҷомад ва барои ин кор ҳамкории бештари ӯ кӯмак мекунд ва бояд барои беҳтар шудани иртиботашон ҳарду фаъолона рафтор намоянд ва барои ин амр бояд ҳатто бо канори гузоштани шурму хиҷолат ва таассубот ба мутахассисин дар ин кор муроҷиат намоянд. Афкори худро бо ӯ дар миён бигузоред. Инро ба сурати як таҳдид тарҳ накунед. Фақат меъёри умедвории худро бо ӯ дар миён бигузоред. Ба ӯ фурсати дубора барои ислоҳ ва созгор шудан бидиҳед, ва мунтазири натиҷаи он шавед.