Се равиш барои онки бифаҳмем тарафи муқобил дурӯғ мегӯяд

Таҳқиқоти ҷадид нишон медиҳад барои фаҳмидани дурӯғ гуфтани тарафи муқобил, беҳтар аст ба ҷойи диққат дар суханони фард ба ҳаракоти физиулужикии бадан ва ҳолоти чеҳраи ӯ монанди хира нигоҳ кардан, дуздидани нигоҳ ва ҳаракатҳои носозгор таваҷҷуҳ кард.

Илати дурӯғ гуфтан чист?

Илали дурӯғ гуфтан, доктор «Ален Ҳиндриксн» (ellen hendriksen), равоншиноси болини дар маркази бемориҳои изтироб ва ихтилолот (вобаста ба донишгоҳи иёлати Масачосет, иёлоти мутаҳида) дар ҷадидтарин баррасиҳои худ, роҳҳоеро барои мувоҷиҳа бо афроди дурӯғгӯ ёфтааст.

Дурӯғгӯӣ  маъмулан ба ду шакл дида мешавад. Яке дурӯғҳои камхатар, ки тақрибан ҳамаи мо даргири он ҳастем; Монанди ин: «Ман ҳаргиз паёми шуморо дарёфт накардам». Навъи дигар, ки дуруст дар муқобили навъи аввал қарор мегирад, дурӯғҳои пурхатаре ҳастанд, ки хушбахтона камтар роиҷанд. Мисол барои ин навъ дурӯғ, ҷумалоте аз ин қабил аст: «Ман ҳеҷ робитае бо ин шахс надоштам».

Роҳкорҳое барои фаҳмидани дурӯғ

Дар ҳар сурат, масъалаи муҳимм он аст, ки оё метавон дар рубарӯӣ бо афроди дурӯғгӯ, ҳақиқатро мудирият кард?

Таҳқиқот мегӯяанд, ки эҳтимолан моҷаро ба ин содагӣ нест.

Мо дар шиносоӣ ва радёбии дурӯғҳо тақрибан нотавон ҳастем.

Ҳатто фановариҳои ҷадид низ наметавонанд ба мо кумаке кунанд ва шанси кори моро беҳбуд бибахшанд.

Соли 2009 таҳқиқоте анҷом шуд, ки дар маҷаллаи улуми қонуни (forensic sciences) ба чоп расид ва дар он тавзеҳ дода шуд, ки бо техник «таҷзия ва таҳлил эстириси садо» метавон то ҳудуде ба рост ё дурӯғ будани сӯҳбатҳои фарди мавриди назар пай бурд.

Соли 2014  таҳқиқоти дигаре бо ҳамин мавзӯъ анҷом шуд, ки нишон дод афроди ҳушманд ба роҳатӣ аз дурӯғгӯҳо фиреб мехӯранд.

Албатта ин масъала ба он маъно нест, ки мо наметавонем шонс худро беҳбуд бибахшем

ва битавонем ҷилави ин масъаларо бигирем; Аммо равиши хоссе ҳам барои ташхиси ин фиреб вуҷуд надорад.

Дар таҳқиқоти ҷадид роҳҳои мутафовите ироа шудааст, ки то ҳудуде дурӯғ гуфтани тарафи муқобилро фош мекунад.

Роҳи нахуст, нишонаҳои физиалогии бадан аст.

Хира нигоҳ кардан ё дуздидани нигоҳ, яке дигар аз нишонаҳои дурӯғгӯӣ ҳисоб мешавад.

Аз дигар нишонаҳои дурӯғгӯӣ ҳаракоти носозгор аст, ки ба таври маъмул дар ҳаракоти бадан ва ҳолоти чеҳраи фарди дурӯғгӯ дида мешавад.

Дар як дурӯғи воқеӣ, мумкин аст шумо тағйироти ҳолоти чеҳраи фарди дурӯғгӯро бибинед. Ин ҳолот метавонанд як лабханд ё як беқарорӣ бошанд, ки ба воситаи он битавон дурӯғи фардро пешбинӣ кард.

Хира нигоҳ кардан ё дуздидани нигоҳ яке дигар аз нишонаҳои дурӯғгӯӣ маҳсуб мешавад. Бештари дурӯғгӯҳо медонанд, ки дурӯғ гуфтан иштибоҳ аст, бинобарин дар лаҳзае, ки дурӯғ мегӯяанд, талош мекунанд то иртиботи чашми худро бо тарафи муқобил коҳиш диҳанд. Илова бар ин, дурӯғ гуфтан умуман энергияҳои шинохтӣ ва отифии зиёдеро дар бармегирад, ки мумкин аст дар фард баҳамрихтагии эҳсосӣ эҷод кунад; Бинобарин дар ин замон фард саъй мекунад то ба дӯрдаст бинигарад.

Аз дигар нишонаҳои дурӯғгӯӣ ҳаракоти носозгор аст, ки ба таври маъмул дар ҳаракатҳои бадан ва ҳолоти чеҳраи фарди дурӯғгӯ дида мешавад. Метавон гуфт калимот дурӯғ мегӯяанд, аммо бадан ҳақиқатро нишон медиҳад; Бинобарин тавсия мешавад дар мувоҷиҳа бо фарди дурӯғгӯ бештар ба ҳаракоти вай таваҷҷуҳ шавад на суханони ӯ. Набояд фаромӯш кард, ки дурӯғ гуфтанро набояд бо пинҳон кардани эҳсосот яке гирифт.

Мойкроэкспрешнҳо (microexpressions) баёноти мухтасар ва ғайри мустақими чеҳра ҳастанд, ки барои нишон додани ҳолоти чеҳра ба ду бахш тақсим мешаванд ва авотифу эҳсосоти фардро пинҳон мекунанд.

Шумо мумкин аст изтироби худро пинҳон кунед ва дар мавқеияти ногувор ва нохушоянд, шоки худро маҳор кунед. Ин маворид баёнкунандаи дурӯғ нест.