Мароҳили бахшидани ҳамсар
Мароҳили расидан ба бахшиши хиёнат
Тасмим ба бахшиши хиёнат шояд барои шумо дар як лаҳза қобили анҷом бошад, аммо бахшиши хиёнат бидуни фикру андеша метавонад барои фард дарду ранҷ шадидтареро ба ҳамроҳ дошта бошад.
Қабл аз онки тасмим ба бахшиши худро амалӣ кунед мароҳили зерро беҳтар аст бихонед.
Тасмими ногаҳонӣ нагиред
Ҳар инсон мумкин аст таҳти таъсири эҳсосот, тасмимоти бедуни андеша бигирад. Бинобарин набояд як мартаба ба далели бадаҳдии ҳамсаратон тасмим ба ҷудоӣ аз ӯ бигиред. Шумо ба замон ниёз доред. Метавонед дар ин замина аз як фарди мутахассис кумак бигирад. Беҳтар аст мароҳили дармон анҷом шавад баъд дар мавриди ҷудоӣ тасмим бигиред. Дар ғайри ин сурат мумкин аст ин таҷриба дубора такрор шавад ва ҳатто таъсири манфӣ бар равобити баъдии шумо хоҳад дошт.
Огоҳӣ аз далелҳои шурӯъ ва идомаи хиёнат
Бо ҳамсари худ дар мавриди бадаҳдяш сӯҳбат кунед ҳарчи ба масъала пардохта нашавад, мушкилот печидатар мешаванд. Огоҳӣ аз иллатҳои шурӯъи хиёнат ва идомаи он метавонад нақши таъйинкунанда дар чигунагии гузарондани ин марҳалаи буҳронӣ дар зиндагӣ дошта бошад. Ангезаҳои аслӣ, ки ба хиёнат мунҷар шударо шиносоӣ кунед ва нисбат ба бартараф кардани онҳо талош кунед ва-гарна ин қазия дубора такрор хоҳад шуд.
Барои фарди хиёнаткор нома бинависед
Навиштани нома навъе дармон маҳсуб мешавад ва ба пардозиши ҳаяҷонӣ дар шумо кумак мекунад. Пас аз ифшои хиёнати ҳамсар, дар мавриди эҳсосоти худ ва зарбае, ки хӯрдед бинависед. Баъд аз чанд рӯз, биравед дубора номаро бихонед. Лозим нест номаро ба шахси мавриди назар бидиҳед. Навиштани нома ба коҳиши эҳсосоти манфӣ дар шумо кумак мекунад, метавонад оромишро ба шумо баргардоанд ва ба шумо кумак кунад то осонтар бубахшед.
Ҳамдилӣ
Ҳамдилӣ як рафтори ҳимоятӣ аст, ки ба афрод кумак мекунад то аз мароҳили буҳронии зиндагӣ худ ба хубӣ гузашт кунанд. Ҳамдилӣ ба ин маъност, ки худро дар мавқеияти тарафи муқобил (фарди хиёнаткор) қарор диҳед ва аз диди ӯ ба масоил нигоҳ кунед. Бубинед ӯ дар чӣ шароите будааст ва бар чӣ асос чунин тасмимро гирифтааст, бо ӯ ҳамдилӣ кунед. Бидуни шакки шумо ҳам дар ба вуҷуд омадани заминаи хиёнат бетақсир набудаед саъй кунед саҳми худро мушаххас кунед. Ин кор ба шумо кумак мекунад, ки майли бештаре барои бахшиши хиёнати ӯ дошта бошед. Наҷот ва ҳифзи робитае, ки аз хиёнат осеб дидааст ниёз ба ҳамдилии ҳарду нафар дорад. Ин ҳадафе нест, ки ба танҳоӣ ба он бирасед. Дар ин бора мушовираи хиёнат метавонад ба ҳар ду тараф ёрӣ бирасонад.
Зеҳногоҳиро тамрин кунед
Дар ҳол зиндагӣ кунед ва ба ёд дошта бошед, ки хиёнат дар гузашта иттифоқ афтодааст. Бо иштибоҳоти гузашта зиндагӣ накунед ва бар замони ҳол ва мутамаркиз бошед.
Аз бахшиш ба унвони силоҳ истифода накунед
Гоҳе вақтҳо фард, хиёнати шарики зиндагии худро ба зоҳир мебахшад, аммо ҳар замон, ки баҳсе байни онҳо пеш ояд, як васваса дар фард эҷод мешавад, ки аз хиёнати гузашта ба унвони як силоҳ барои пирӯзӣ истифода кунад. Аммо ёдоварии хиёнат як иқдоми иштибоҳ аст чун дар воқеъ дарди отифии ношӣ аз хиёнатро дубора роҳандозӣ мекунед. Ин дарди отифӣ боқимонда ба хашм мунҷар мешавад. Хашме, ки фард бо интиқом гирифтан, эҳсоси оромиш мекунад.
Ин бор фарде, ки хиёнат кардааст, эҳсос мекунад мавриди хиёнат воқеъ шудааст. Чун фикр мекунад тарафи муқобилаш ӯро бахшидааст вале ин рафтор борҳо ва борҳо такрор мешавад. Дар натиҷа фард дар робита дучори изтироб мешавад, ки боиси фосилаи бештар дар робита мегардад. Дар ниҳоят ин ҷараён ба нобудии робита меанҷомад. Дигар онки ҳаргиз аз бахшиш ба унвони роҳе барои расидан ба хостаҳоятон ва гирифтани имтиёз аз ҳамсаратон истифода накунед.
Бахшиш ва шоеапароканӣ накардан
Дар бахшиши воқеӣ, фард ба думболи шоеапароканӣ дар мавриди фарди хиёнаткор нест. Шоеапароканӣ дар воқеъ шакли зариф аз интиқомҷӯӣ аст, дар воқеъ бо ин кор ба думболи таҳқири фард пеши дигарон ҳаст. Дар муқобил сӯҳбат кардан бо як дӯсти қобили эътимод метавонад марҳалаи муҳиме дар илтиёми отифии шумо баъд аз хиёнат маҳсуб шавад. Ба илова раванди дармонро суръат мебахшад чун ҳисси беҳтаре хоҳед дошт. Майли шумо барои бахшидани фарди хатокор бештар хоҳад шуд.
Тасмимгирӣ дар мавриди оянда
Дар мавриди ояндаи худ бо касе, ки ба шумо хиёнат кардааст, тасмим бигиред. Ҳатто вақте касеро мебахшед, мумкин аст эҳсос кунед, ки дигар намехоҳед ба ин робита идома диҳед. Ба робитаи худ бо фарде, ки ба шумо хиёнат карда фикр кунед. Оё метавонед зиндагии бидуни вайро тасаввур кунед? Оё мондан дар ин робита эътимоди ба нафси шуморо вайрон мекунад? Медонед читавр як робитаро тамом кунед? Нигарони ба вуҷуд овардани фарзандони талоқ ҳастед? Талоқ тавофуқӣ роҳи ҳалли беҳтаре метавонад бошад.