Набоядҳои муштараки ҳамсарон
1- Аъмоли шумо аз афкоратон сарчашма мегирад, пас талош кунед сарчашмаро гилолуд накунед.
2- Гоҳе баъзе аз калимоти манфӣ захмҳое эҷод мекунанд, ки то охири умр хуб намешавад.
3- Эҳтиёт кунед ба баҳонаи самимият ба ҳамсаратон беэҳтиромӣ накунед.
4- Коре накунед, ки ҳамсаратон эҳсос кунад дар зиндагии шумо асир ё маҳдуд шуда.
5- Дар баробари ноҳанҷориҳои ҳамсаратон ҷабҳа нагиред.
6- Бо шикастани исми ҳамсаратон ва омиёна садо задани ӯ ба вай беэҳтиромӣ накунед.
7- Аз ибороти куллӣ ва манфӣ мисли ту ҳамеша …. Ту аслан …. Ту ҳеҷ вақт … Ва ту хеле … истиғода накунед: зеро се хатар дорад: яке дурӯғ будан; дувум ҷадал барои дифоъ; дилсард шудани ҳамсаратон
8- Бо шурӯи зиндагии муштарак бисёре аз салиқаи шахсиро, ки мояи дардисари ҳамсаратон аст канор бигузоред.
9- Вақте амом Алӣ (а) аз дашном додан ба душман нороҳат мешавад; Ҳамсарон бояд чигуна бо ҳам сӯҳбат кунанд?
10- Набояд ба ғалат фикр кунед, ки салом кардан вазифаи кӯчактарҳост.
11- Агар дар хона муҳаббатро ривоҷ надиҳед; Тааҷҷуб накунед, ки агар ҳамсаратон ҷазби муҳаббати дигарон мешавад.
12- Агар дар назари дигарон паст ҳастед, ба иллати он аст, ки дар гузашта дигарон бароятон беарзиш будаанд.
13- Агар ҳамсаратон рафтори зиште кард ё ҳарфи зиште зад ва шумо ҳамон гуна посух додед; Набояд ба ӯ бигӯед: беадаб.
14- Ин фикр ғалат аст, ки ҳамеша дар масоили ҷинсӣ мунтазир бошед ҳамсаратон пешқадам шавад.
15- Дар масоили ҷинсӣ агар шумо пешқадам шавед; Ба маънои сабук будани шумо нест.
16- Саъй кунед масоили ҷинсиро мутанаввеъ анҷом диҳед то хастакунанда нашавад.
17- Гоҳе ҳамсари шумо ба хотири бӯи даҳон ё бадани шумо азият мешавад вале чизе намегуяд.
18- Паёмбари азизамон(с) фармуданд: Амр ва наҳи кардан боиси лаҷоҷат мешавад.
19- Ба ҷойи ин, ки ба ҳамсаратон бигӯед: як пиёла об бидиҳ! бигӯед: агар мумкин аст як пиёла об лутф кунед !
20- Набояд нисбат ба ҳар чизе ба ҳамсаратон фахр бифурӯшед; Чун аз шумо дӯр мешавад.
21- Набояд дар масоиле, ки бо кумаки ҳамсаратон ба он мавқеият расидаед ба ӯ фахрфурӯшӣ кунед.
22- Зиёд ба думболи ҳамсари намнуна ва идеол набошед; Ҳамаи занон ва мардон нуқоти заъф ва қуввате доранд.
23- Ҳеҷ гоҳ худатон; Ҳамсаратон ва зиндагиатонро бо ҳеҷ чизи дигар муқоиса накунед. 24- Гоҳе ҳамсари шумо даҳ айб дорад ва як хубие, ки он хубӣ бар бадиҳо ғалаба мекунад.
25- Набояд ҳамсаратонро бо каси дигаре муқоиса кунед, зеро бо ин кор шояд ӯ ба шумо бигӯяд чаро бо ӯ издивоҷ накардӣ?!
26- Шояд агар ҳамсаратон камсӯҳбат аст, ба ҷояш пурмуҳаббат аст ва агар пул надорад; Садоқат дорад.
27- Шояд агар ҳамсаратон камтар ибрози эҳсосот мекунад; Дар қалбаш бештар шуморо дӯст дорад.
28- Набояд ба зиндагии дигарон ғибта ва ҳусус бихӯред; Балки ба ончи доред , ифтихор кунед.
29- Хонаводаҳо ва ашхосро ба андозаи маърифат ва амалашон қиматгузорӣ кунед, на ба андозаи ҳисоби банкӣ.
30- Дар бораи дарахт бар асоси мевааш қазоват мекунем, на бар асоси баргҳояш.