Мухолифат бо фақр

Сабки зиндагии Паёмбари Акрам(с)

Аз дидгоҳи ислом, фақр ба унвони як падидаи мусбат ба шумор нарафта ва баръакс, дар таъбире қарини куфр муаррифӣ шудааст ва мӯъминонро ба талошу кӯшиш дар роҳи ба даст овардани сарвати ҳалол таъкид мекунад.

Ҳазрат дар айни содазистӣ, тарафдори фақр набуд, молу сарватро ба суди ҷомеа ва барои сарф дар роҳҳои машрӯъ лозим мешумурд.

Он ҳакими илоҳӣ, дар мавриди сарвати ҳалол ва машрӯъ, мефармояд:

“Чӣ некӯст молу сарвати дуруст, барои инсони солеҳ ва дуруст”.

Ҳамчунин мефармуд:

“Молу сарват кӯмаки хубест барои расидан ба тақво”.

Хонаводаи намуна