Тавсияҳо барои ҳалли ихтилофҳои заношуӣ “1”
Барои ҳалли ихтилофоти заношуӣ дар зиндагии муштарак бояд бо равишҳои саҳеҳ ва дуруст бо ҳамсари худ дар вақтҳои ихтилоф бархурд дошта бошем то аз бурузи мушкилоти ҷиддӣ ҷилавгирӣ кунем.
Бархурди саҳеҳ ва ҳалли ихтилофоти заношуӣ ва роҳи ҳалли ихтилофҳои зану шавҳарҳо
Дар ҳамаи зиндагиҳои заношуии ихтилоф ва баҳс вуҷуд дорад ба сурате, ки ихтилофи заношуӣ бахши ҷудонопазири зиндагии муштарак аст ва ба худии худ барои зиндагии заношуӣ хатарнок нест, аммо ончи метавонад як зиндагиро дар маърази вайронӣ қарор диҳад наҳваи бархурди ҳамсарон бо ихтилофоташон аст.
Агар ихтилофот дар зиндагии муштарак ба таври саҳеҳ ҳал нашавад метавонад зиндагии заношуиро бо мушкили ҷиддӣ рӯбарӯ созад. Дар ин бахш ба шакли бархурди саҳеҳ бо ихтилофоти заношуӣ мепардозем, бо мо ҳамроҳ шавед.
Баёни эҳсосот бо истифода аз калимоти дуруст
Дар баъзе аз вақтҳо ҳангоми бурузи ихтилофот дар зиндагии заношуӣ, завҷайн нороҳатӣ ва хашми худро баён намекунанд ва ончи ба намоиш мегузоранд эҳсосоте монанди фарёд задан, ҳарф назадан , ахм кардан ва ғайра аст.
Аммо агар нороҳатии худро ба забон нёваред, ҳамсаратон наметавонд мутаваҷҷеҳи эҳсоси шумо шавад пас беҳтар аст ба ҷои намоиши эҳсосот бо истифода аз калимоти саҳеҳ ба баёни эҳсосот ва нороҳатиҳои худ бипардозед ва бо ин кор заминаи муносиберо барои ҳалли мушкилоти худ фароҳам намоед.
Сӯҳбат накардан аз ихтилофоти қадимӣ
Пеш кашидани баҳсҳо ва ихтилофоти қадимӣ, ҳангоми бурузи даъво сабаб мешавад, ки мушкилоти мо печидатар шаванд ва ҳеҷ роҳе барои ҳалли мушкил боқӣ намонад. Бинобарин ҳангоми бурузи ихтилофот, баҳсҳои қадимии худро пеш накашед ва фақат ба рӯи мавзӯи ҳол тамаркуз кунед.
Атрофиёнро дар даъвоҳои худ ворид накунед
Яке аз авомиле, ки сабаби шиддат ёфтани даъвоҳои завҷайн мешавад, дахолат додани волидайн ва атрофиён ҳангоми бурузи ихтилофот аст. Ин кор сабаб мешавад даъвое, ки ба роҳатӣ қобили ҳал буд, онқадар ҷиддӣ мешавад, ки ба сахтӣ битавонед онро фаромуш кунед.
Дахолати волидайн дар даъвоҳои завҷайн натанҳо сабаби бурузи мушкилоти бештар мешавад, балки сабаб мешавад, ки онҳо кинае аз арӯс ё домоди хонавода ба дил гиранд, ки баъд аз даъво низ натавонанд онро фаромӯш кунанд дар ҳоле, ки завҷайн он сӯҳбатҳоро фаромӯш кардаанд.