Захми меъда ва дармони он

Иллат, нишона ва дармони захми меъда

Захми меъда: дар лояи мухотӣ ва табақаи азулонӣ, ки бештар қисмати сари миррӣ, болои меъда, исноашар ҷои ҳассос ҳаст.

Иллат:

– Зиёд шудани асиди меъда.

– зиёд мондани ғизо дар меъда.

– пурхурӣ, ки тавлиди асидро зиёд мекунад.

– об нахурдан баъд аз ғизо, магар ин ки ғизо чарб ё гӯшт бошад.

– асабӣ шудан.

– ихтилолоти равонӣ дошта бошад.

– ғалабаи мизоҷи сафро.

Нишонаҳо:

– дард дар роҳияи гудии шикам (ҳумра), қисмати болои шикам. (муҳим)

– оруғи турш.

– бузургии шикам.

– тарашшуҳоти зиёди бузоқ.

– беиштиҳоӣ

– лоғарӣ

– камхунӣ

– сузиш

– истифроғ

– исҳол

Дармонҳо:

– ислоҳи тағзия

– дармони мизоҷи сафро

– адами пурхурӣ

– адами хурдан дар ҳоли серӣ

– Гоҳе ин беморӣ, бемории саратон ҳам ҳаст, ки дар ин сурат доруҳои саратон ҳам изофа мешавад.

Доруҳо:

– занҷафил

-чои занҷафил

– ҳазмкунандаҳо

– савиқи хушк

– зираи сиёҳ