Боварҳои иштибоҳи равобити заношуӣ “2”

 Иштибоҳи 5: як робитаи олӣ, як робитаи ором аст.

• Аз мушоҷира кардан ба ин далел, ки фикр мекунед нишонаи заъф ё шикасти робитааст, натарсед. Ҳатто солимтарин завҷҳо ҳам гоҳе даъво мекунанд.
• Ба даъво ва мушоҷира агар ба таври дурусте нигоҳ шавад, метавонад холӣ кардани фишор ва эҷоди тадриҷии ҳисси оромишу эътимод, ки донистани инки метавонед эҳсосотатонро бидуни таҳқир шудан ё нодида гирифта шудан, иброз кунед, ба робита кумак кунад.
• Ба ҷои инки нигарони теъдоди мушоҷираҳои худ бошед, бояд нигарони наҳваи мушоҷираҳо бошед. Дар зер чанд роҳнамоӣ бароитон овардаем:

– Ба ҳеҷ ваҷҳ аз мавзӯъ нагузаред ё дар мушоҷира арзиши ҳамсаратонро паст накунед.

– Фақат ба ин далел, ки мушоҷира таҳрикомез аст, ба думболи он набошед.

– Аз ба даст овардани наздикии эҳсосӣ дар интиҳои мушоҷира худдорӣ накунед.

Иштибоҳи 6: як робитаи олӣ имкони берун рехтани эҳсосотатонро бароятон фароҳам мекунад.

• Берун рехтани ҳарфҳои дилатон шояд эҳсоси хуб ба шумо бидиҳад аммо вақте дар замоне номуносиб, ҳарфи номуносиб аз даҳонатон берун биёяд, эҳтимоли хароб кардани ҳамешагии робитаи шумо вуҷуд дорад. Вақте як тараф натавонад тарафи муқобили худро ба хотири ҳарфе, ки тайи яке аз ҳамин замонҳои дардудили бидуни қайд зада шуда, бубахшад, равобити бисёре барои ҳамеша хароб хоҳад шуд.
• Қабл аз инки ҳарфе ба забон биоваред, ки пушаймон шавед, забонатонро газида ва лаҳзае ба ҳарфе, ки мехоҳед бизанед фикр кунед. Ҳарфҳое, ки дар чунин шароит зада мешавад хеле вақтҳо эҳсоси воқеии мо нестанд ва набояд матраҳ шаванд—махсусан агар вайронкунандаи хонавода бошанд.

Иштибоҳи 7: як робитаи олӣ иртиботе ба робитаи ҷинсӣ надорад.

• Ин бовар, ки робитаи ҷинсӣ муҳим нест тасаввури хатарнок аст. Робитаи ҷинсӣ вақфаи олӣ аз фишорҳои зиндагии рӯзона барои ду тараф фароҳам мекунад ва боис мешавад ду тараф битавонанд сатҳи болое аз самимияту наздикиро таҷриба кунанд.

Шояд робитаи ҷинсӣ ҳама чиз набошад аммо агар манбаи хастагӣ ва якнавохтии робитаи шумо ҳамин бошад, 90 дарсад миқёси аҳамиятро аз они худ мекунад. Агар зиндагии ҷинси шумо розикунанда набошад, ба масъалаи бисёр бузург табдил хоҳад шуд. Аз тарафи дигар, завҷҳое, ки зиндагии ҷинсии розикунанда доранд, дар миқёси аҳамият, фақат 10 дарсадро ба робати хосси заношуӣ ихтисос медиҳанд.

• Набояд фикратонро маҳдуд кунед, ки робитаи ҷинсӣ фақат мунҳасир ба робитаи физикӣ аст. Навозиш кардан, дар оғӯш гирифтан, гирифтани дастҳо ва ҳар тариқи дигаре, ки битавонад оромиши ҷисмӣ ба шумо ва ҳамсаратон бидиҳад метавонад як зиндагии ҷинсии розикунанда ба ҳисоб равад.

Иштибоҳи 8: як робитаи олӣ баъд аз иштибоҳи яке аз тарафайн, боқӣ нахоҳад монд.

• Ҳеҷ кас комил нест. То замоне, ки иштибоҳоти ҳамсаратон ҳамроҳ бо сӯиистифода аз шумо набуда ва вайронкунанда набошад, метавонед ёд бигиред бо онҳо зиндагӣ кунед.
• Ба ҷой тамаркуз бар камбудиҳои ҳамсаратон, хусусиёте аз ӯ, ки аввалҳо бароятон ҷаззоб будро ба ёд оваред. Шояд баъзе аз ин вижагиҳои зотӣ бахше аз он ҷаззобияти аввалия будаанд? Фақат ба ин далел, ки рафтори умумӣ нест ба ин маъно нест, ки барои робита заҳролуду хатарнок аст.
• Муроқиб бошед, ки тафовути байни як тағйири рафтори ҳамсаратон ва як мушкили ҷиддиро дуруст ташхис диҳед. Мушкилоти ҷиддӣ, ки харобкунанда ва озордиҳанда ҳастанд, эътиёд ва сӯиистифодаҳо ва озорҳои ҷисмӣ ва рӯҳӣ аст. Бар хилофи вижагиҳои зотӣ, инҳо рафторҳое ҳастанд, ки бояд ёд бигиред бо онҳо зиндагӣ кунед.

Иштибоҳи 9: барои олӣ нигоҳ доштани робита, фақат як роҳи дуруст вуҷуд дорад.

• Ҳеҷ роҳи дурусти мушаххасе барои як ҳамсари хуб будан, падар ё модари хуб будан ё канор омадан бо мушкилоти робита вуҷуд надорад.
• Ба ҷойи инки аз стандардҳое, ки дар китобҳо хондаед ё аз дӯстон шунидаед пайравӣ кунед, беҳтар аст роҳеро интихоб кунед, ки ба кори шумо ояд. Агар равише, ки шумо ва ҳамсаратон пеш гирифтаед, натиҷаи дилхоҳатонро эҷод мекунад, ҳамонро пеш бигиред. Агар ҳар дуи шумо бо усулу қоидаҳои махсуси худатон роҳат ҳастед, метавонед қавонини худатонро дошта бошед.
• Ёдатон бошад, дар маврид тариқаи ибрози эҳсоси ҳамсаратон сахтгиру хушк набошед. Ҳеҷ роҳи хоссе барои ибрози ишқу алоқа вуҷуд надорад. Ин воқеият, ки ҳамсаратон ба тариқи мутафовит эҳсосоти худро иброз мекунад, боис намешавад, ки ин эҳсосот асолату арзиши камтаре дошта бошад.

Иштибоҳи 10: робитаи шумо замоне метавонад олӣ бошад, ки ҳамсаратонро онтавр, ки дӯст доред тағйир диҳед.

• Дар доми ин бовар наафтед, ки агар битавонед ҳамсаратонро тағйир диҳед, робитаи худатон ҳам беҳтар хоҳад шуд.
• Ин тасаввури бачагона, ки ошиқ шудан ба ин маъно аст, ки касеро пайдо кунед, ки масъули хушбахтии шумо бошад. Шумо бояд масъулияти хушбахтии худтонро қабул кунед.
• Агар робитаи шумо ҳамроҳи бо фишорҳо аст, муҳимтарин фарде, ки бояд тағйир кунад, худатон ҳастед. Вақте нақсҳо ва камбудиҳои худ, ки сабаби вайрон шудаи робитаро шуда, пайдо кунед, метавонед тасмим бигиред, ки онҳоро аз зиндагии худ берун кунед.