Изтироб ва фишори зиндагиро ба роҳатӣ шикаст бидиҳед

Зиндагӣ кардан сахт аст. Гоҳе вақтҳо мумкин аст, ки дилатон бихоҳад худатонро аз панҷараи хона берун биандозед ё то ҷое, ки метавонед саратонро дар болиш фурӯ кунед ва фарёд бизанед. Ингор, ки кулли ҷаҳон муқобили шумо истодааст ва эҳсоси фишори беш аз ҳадде доред, ки дар ин сурат нигарон набошед. Дар ин қисмат роҳҳоеро ба шумо муаррифӣ мекунем, ки аз тариқи он битавонед ба изтироби худ ғалаба кунед.

Техникҳои илмӣ ва таъйидшуда барои муқобила бо изтироб

1. Ниёз ба хӯрдани ғизо

Шояд изтироби ношӣ аз кор ба ин маъно аст, ки дилатон мехоҳад миқдоре маводди ғизоӣ мисли бастанӣ масраф кунед, ки дар феризер мунтазири шумо аст. Эҳсоси хиҷолат накунед. Гоҳе вақтҳо коҳиши фишори хун метавонад ба фард эҳсоси изтироб диҳад, ки бо ҷавидани миқдоре аз ин ғизо ба суръати изтироб коҳиш пайдо мекунад. Фақат мо нестем, ки дар чунин вақтҳо эҳсоси гуруснагӣ ва изтироб мекунем ва албатта бояд муроқиб бошед, ки дар хӯрдани он зиёдаравӣ накунед.

2. Баланд хандидан барои муқобила бо изтироб:

Агар машғули хандидан бошед, чигуна метавонед эҳсоси изтироб кунед? Албатта афрод ба ин нукта ишора доранд, ки дар ҳангоми изтироб ҳам наметавон баланд хандед. Пас чигуна ин дуро дар як замон мушаххас анҷом диҳем?

Баланд хандидан ба ин маъно аст, ки ҳавои бештаре вориди бадани мо шавад ва ҳар чӣ ҳаво бештар бошад, оксижен ворид шуда ба азулот ва органҳои бадани мо низ бештар аст, ки ба мо кумак мекунад андурфинҳои бештаре дар мағзамон озод шавад, пас кофӣ аст, ки фақат адои онро дар биоваред. Ин ҳурмунҳо эҳсоси хуберо ба мо мебахшад ва боис мешавад, ки ҳурмунҳои бадан ба ҳолати таодул бирасанд ва танҳо чанд сония аз ин кор боис мешавад, ки эҳсоси хубе ба шумо даст бидиҳад.

3. Ҳаракат кардан барои муқобила бо изтироб:

Варзиш карданро метавон дармоне барои тамоми мушкилоти зиндагӣ донист. Дар воқеъ тамрин кардани роҳе барои аз байн бурдани изтироб мебошад. Хандидан низ монанди тамрин кардан аст ва варзиш кардан андурфинҳоеро дар бадани шумо озод мекунад, ки ҳис мекунед дӯст доред ба парвоз дар биёед, аммо ин ҳама мавзӯъ нест. Тамрин кардан ва варзиш метавонад шуморо аз тамоми чизҳое дур кунад, ки иллати изтироби шумо будааст.

Гоҳе вақтҳо як истироҳати кӯтоҳ чанд дақиқае ё як ҷаласа юга метавонад зеҳни шуморо ба рӯи воқеият боз кунад.

4. Қатъи иртибот бо ҷаҳон:

Гоҳе вақтҳо афрод бо изтироб мувоҷеҳ мешаванд, бидуни онки худашон қодир ба ташхисаш бошанд. Баъзе вақтҳо бо расидани як паём ба телефони ҳамроҳ аз тарафи раисатон дучори изтироб мешавед. Шояд як почта низ шуморо дучори изтироб кунад, пас саъй кунед, ки телефони худро хомуш кунед ва аз дунёи воқеӣ лаззат бубаред, ки боиси коҳиши изтироби шумо мешавад. Нигарон набошед, ки ин кор садамае ба зиндагии шумо ворид намекунад.

5. Хоби кофӣ барои муқобила бо изтироб:

Ба андозаи кофӣ хобидан боис мешавад, ки дар тӯли рӯз энержии лозимро дошта бошед ва ҳамчунин метавонад ба шумо кумак кунад то бо изтироби рӯзонаи худ биҷангед. Як истироҳати кӯтоҳмуддат метавонад бадани шуморо дубора аз нав беҳтар кунад ва бадани мо ҳангоми хоб тамоми иллатҳои изтиробро хомуш мекунад.

6. Камолгароӣ мамнуъ!

Яке дигар аз далелҳои бурузи изтироб дар афроди камолгароӣ ва таваққӯъҳои бисёр зиёд аст. Агар афрод аз камолгароии худ бикоҳанд, ба изтироби камтаре дучор мешаванд.

7. Барои коҳиши изтироб, аҷала накунед:

Афроде, ки дар кор кардан аҷала доранд нисбат ба дигар афроди дучори изтироби бештаре мешаванд. Барои инки изтироби худро коҳиш диҳед, корҳои рӯзонаи худро бо сабру ҳавсала анҷом диҳед.

8. Муроқибати нуру ранг атрофатон бошед:

Бархе аз афрод нисбат ба нуру ранги муҳит ҳассосанд ва дучори изтироб мешаванд барои ҳамин тавсия мекунад ин афрод бояд барои коҳиши изтироб нисбат ба рангу нури муҳитӣ, ки дар он зиндагӣ мекунанд ё машғули коранд муроқибати бештаре дошта бошанд. Истифода аз ранги обӣ оромишбахш аст ва ба коҳиши изтироб кумаки зиёде мекунад.

9. Иртибот бо афроди муваффақ барои муқобила бо изтироб:

Ҳарчиқадар бештар бо афроди муваффақ иртибот дошта бошед бештар шабеҳи онҳо рафтор хоҳед кард ва ҳамин иртибот сабаби коҳиши стурстон мешавад. Шумо метавонед аз таҷрибиҳои ин афрод барои муқобила бо э изтироб кумак бигиред. Беҳтар аст аз афроди афсурда дурӣ кунед.

10. Барнома резиро фаромӯш накунӣд:

Агар афрод зиндагияшонро бар асоси як систем ва қоида таъриф шуда ва муназзам поярезӣ кунанд ва ҳатто барои тафреҳот ва вақтҳо фароғаташон барнома дошта бошанд, камтар дучори изтироб хоҳанд шуд. Рафтан ба дидори ошноён ва тафреҳ кардан боиси коҳиши изтироб ва эҷоди оромиш дар фард мешавад пас барномае барои тафреҳи худ бичинед. Барномарезӣ дар ҳамаи корҳо сабаби коҳиши итлофи вақт мешавад ва дар натиҷа ба далели вуҷуди назми мавҷуд, изтироби камтаре сӯроғи афрод хоҳад омад.

11. Мудирияти замон, душмани изтироб:

Надоштани мудирият замони сабаби бурузи изтироб дар афрод мешавад. Агар аз замони худ ба сурати дуруст истифода накунед ва барои вақтҳои худ барномарезӣ надошта бошед, дучори изтироб мешавед бинобарин барои коҳиши изтироби замонатонро мудирият кунед ва барномарезии саҳеҳ барои он дошта бошед.

12. Сабти эҳсосот дар дафтарчаи хотираҳо:

Сабти эҳсосот ва ҳаяҷоноти манфӣ дар як дафтар метавонад изтироб ро коҳиш диҳад. Афроде, ки дафтарча хотираҳо доранд оромиши бештаре доранд, зеро ҳамаи мо дучори эҳсосоте мешавем, ки наметавонем онро барои касе бозгӯ кунем, ки навиштани он эҳсосот метавонад ба контроли изтироб кумак кунад.

Изтироб дар бадани мо яке аз роҳҳои табиӣ барои зинда мондан мебошад аммо ба ин маъно нест, ки бояд кулли зиндагии моро контрол кунад ва агар эҳсоси фишор доред ва мехоҳед, ки як қадам аз ҳама чиз дур шавед, ҳатман бояд ин роҳҳоро имтиҳон кунед, то эҳсоси оромиш бештаре дар зиндагӣ дошта бошед.