Шавҳари хуб ин вижагиҳоро дорад

Агар шумо ҳам дар робитаи отифӣ ба сар мебаред, аммо мутмаин нестед, ки марди зиндагиятон ҳамсари идаоле бароятон хоҳад буд ё не, мо дар идомаи матлаб вижагиҳои як марди муносиб барои издивоҷро овардаем, ки умедворем ба кумакатон ояд.

 Нигарон нестед

Эҳтимолан шумо ҳам дар равобити қаблиятон нигарониро таҷриба кардаед. Ин нигаронӣ ба хотири рафтори тарафи муқобил аст. Агар шарики феълии зиндагиятон ба гунае рафтор мекунад, ки шумо нигаронии асосӣ дар мавриди ӯ надоред, итминон ёбед, ки дар робита бо ӯ эҳсоси амният хоҳед дошт ва метавонад такягоҳи хубе бароятон бошад.

 Ӯ барои беҳтар шудан талош мекунад

Агар фарде, ки дар зиндагиятон аст, барои беҳтар шудани робита мудом талош мекунад ва ҳатто метавонад худашро тағйир диҳад, бидонед, ки ӯ метавонад гузинаи хубе барои ояндаатон ҳам бошад. Ба унвони мисол замоне, ки шумо аз ӯ нороҳат мешавед ва нороҳатиятонро ба забон меоваред, ӯ саъй мекунад, ки ба хубӣ ба ҳарфҳоятон гӯш диҳад ва пас аз он барои шодии шумо ҳам ки бошад, он рафторашро тағйир диҳад.

 Назди дӯстонатон ба хубӣ аз ӯ ёд мекунед

Ҳамаи мо замоне, ки канори дӯстонамон ҳастем, аз робитаи отифиямон ҳарф мезанем ё ин, ки ҳарфҳои дил мезанем. Агар дар ин шароит шумо бо хушҳолӣ аз шарики зиндагиятон сӯҳбат ва хотироти хуширо аз ӯ таъриф кардед, бидонед, ки шумо аз робита бо ӯ розӣ ҳастед ва ҳамин барои гирифтани як тасмимгирии ҷидитар, кофӣ ст.

 Корҳои шуморо анҷом медиҳад

Шояд ин мавзӯъ аз назари шумо кӯчак ва беаҳамият бошад, аммо агар шарики зиндагиятон дар вақтҳои зарурӣ ба додатон расид ва масъулияти корҳои шуморо ба ӯҳда гирифт, бидонед, ки гузинаи муносибе барои издивоҷ хоҳад буд. Ба унвони мисол агар ёдатон рафтааст чизеро бихарид ва ба ӯ гуфтед, ки ба ҷои шумо ин корро анҷом диҳад ва ӯ ҳам бидуни шикоят ба кумакатон шитофт, бидонед, ки интихобатон дуруст будааст.

 Аз шумо таъриф мекунад

Агар дар шуғлатон пешрафт кардаед ё агар ҳунари ҷадидеро омӯхтаед ва марди зиндагиятон аз шумо дар муқобили дигарон таъриф мекунад, бидонед, ки ӯ бароятон арзиши зиёде қоил аст ва метавонад фарди қобили эътимоде дар зиндагии ояндаатон бошад.

 Ӯ худашро фидои шумо мекунад

Агар мебинед, ки марди зиндагиятон ба хотири шумо ҳар коре мекунад, ба унвони мисол хонаашро ба ин далел, ки наздики шумо бошад, иваз карда ё ин, ки аз сафари худаш, ба ин далел, ки шумо танҳо мемонед гузаштааст, итминон ёбед, ки ӯ гузинаи муносибе барои издивоҷ хоҳад буд.

 Бароятон арзиш қоил аст

Агар муддатҳо аст аз шурӯъи робитаатон мегузарад, аммо шарики зиндагиятон ҳамчунон дарро барои шумо боз мекунад ё ин, ки назари шуморо барои рафтан ба ресторон ё ҳатто сафар мепурсад, бидонед, ки барои ӯ бисёр арзишманд ҳастед.

 Дар талош барои тағйири шумо нест

Мутмаиннан шумо рафтор ва эътиқодҳое доред, ки барои тарафи муқобилатон хуш намеояд. Ба унвони мисол шумо дӯст доред, ки ҳар шаб филм бубинед, аммо ӯ аз диданаш безор аст, аммо ба эҳтироми шумо чизе намегӯяд. Ин худ нишондиҳандаи алоқа ва арзише ст, ки тарафи муқобил бароятон қоил аст, ки худ яке аз муҳимтарин гузинаҳо барои як робитаи отифии ҷиддӣ ст.

 Дурӣ аз шуморо таҷриба кардааст

Ҳатман барои шумо ҳам пеш омадааст, ки аз шарики зиндагиятон дур буда бошед. Агар дар ин шароит сахт, тарафи муқобилатон аз паси ин дурӣ ва дилтанагӣ баромад ва дар интизори шумо монд, ба алоқаи ӯ ба худатон, шак накунед.