Подоши хушҳол кардани духтарон

Паёмбари Худо (с) фармояд:

“Ҳар ки чизе аз бозор бихарад ва ба хона биёварад, гӯӣ садақае ба онҳо оварда ва назди онҳо гузошта (яъне коре, ки мекунад, аҷру подоши он мисли аҷру подоши садақа додан аст.) Пас (ҳар гоҳ чунин кард), аввал ба духтарону бонувон бидиҳад, на писарону мардони хона; зеро ҳар ки духтарро хушҳол кунад ва ба дилаш суруру шодмонӣ дохил намояд, (чунон аҷру савоб дорад, ки) гӯё аз тарси Худо гиря кардааст. Ва ҳар ки аз тарси Худо гиря кунад, Худованд бадани ӯро бар оташи дӯзах ҳаром хоҳад гардонид.”

(Эҳёу улумид-дин, 2/53)