бекорӣ

Худованд аз мардум, умрон ва ободии заминро хоста, ки бе кор ва талош намешавад. Дар сарсари Қуръон бар амали солеҳ, ки дорои маънои бисёр густардае аст, такя шуда аст. Анбиёи илоҳӣ кишоварз, чупон, дузанда ва дуредгар будаанд. Кор дар…

Аз пагоҳ, варзиш мекунам... Фардо ҳатман анҷом медиҳам… Аз фардо дигар намозҳоямро мехонам… Аз фардо дигар ғайбат намекунам… Ба ин ҳолат “тасвиф” гуфта мешавад. “Тасвиф” ба маънои ба таъхир андохтан ва имрӯзу фардо кардан ва…

Замони фароғат (сооти бекорӣ ё фориғ аз кор), ҳассотарин лаҳзаҳои зиндагии инсонҳо бахусус насли ҷавон аст ва барои баҳраварии муносиб аз фурсатҳо, ниёз ба барномарезии хос дорад. Замони фароғат имрӯза чунон аҳамияте ёфтааст, ки дар…

Вақте гулу гиёҳ афсурда мешавад, яъне рангу бу ва тароват ва шодобии худро аз даст медиҳад, дигар самар намедиҳад, ва пайваста рӯ ба зардӣ ва сустӣ меравад то хушк ва нобуд шавад. Вақте ҳам инсоне афсурда мешавад, яъне нишоти зиндагӣ,…