Ҳасратҳои поёни зиндагӣ (2)
6. Эй кош дар охирин муколимаи худ, баҳсу мушоҷира нанамуда будам.
Зиндагӣ кӯтоҳ аст ва шумо воқеан намедонед охирин боре, ки бо касе, ки дӯсташ доред, сӯҳбат менамоед, чӣ замоне аст. Бархе аз хотираҳо ба шакли шаффоф ва возеҳ дар зеҳни афрод боқӣ мемонанд.
- Эй кош иҷоза дода будам то фарзандонам ба шеваи мадди назари худ, рушд ва парвариш ёфта буданд.
Воқеият ин аст, ки ишқ, муҳаббат ва ҳамдилӣ нисбат ба даргириҳои зоҳиршуда аз ихтилофи назар дар системҳои арзишӣ ва боварӣ дар хона, аз аҳамияти бештаре бархурдор мебошанд.
- Эй кош аз лаҳзаҳои зиндагӣ лаззати бештаре бурда будам.
Мушоҳидаи рушди кӯдакон сабаби дарки кӯтоҳ будани зиндагӣ ва арзишмандии замон мегардад, ва бо афзоиши син низ, бисёре аз афрод камтар аз лаҳзаҳои зиндагии худ лаззат бурда ва аз он истифода менамоянд.
- Эй кош замони камтареро барои кор кардан сарф намуда будам.
Ҳамвора тамоюли бештаре барои нодида гирифтани ин маврид вуҷуд дорад ва дар воқеъ, муваффақияти молӣ ё муваффақияти шуғлӣ ба маънои зиндагии тамомаёр намебошад.
- Эй кош бештар ба сафар ва саёҳат пардохта будам.
Мусофират ва сафар дар ҳар синну соле, ҳамроҳ бо кӯдакон ё бидуни онҳо қобили анҷом мебошад, аммо бисёре аз афрод биноба далоили молӣ, вом, кӯдакон ва ғайра, аз ин кор сарфи назар менамоянд. Дар сурати эҳсоси афсус ва ҳасрат, дар бархе аз мароҳил имкони сафар ва мусофират низ мумкин мегардад.
- Эй кош ба ҷои суханони дигар, ба ҳисси дарунии худ эътимод намуда будам.
Гирифтани тасмимҳои худ ва ҳисси боварӣ ба худ дар мавриди тасмимҳои гирифташуда сабаби эҷоди лаззат ва шавқ дар зиндагӣ мегардад. Амал бар хилофи ҳисси дарунии худ сабаби эҷоди хашм ва талхӣ дар зиндагӣ мешавад.
- Эй кош беҳтар аз худ муроқибат намуда будам.
Мушкилоти саломатии зудрс ё пирӣ сабаби ин мегардад то бо худ чунин фикр намоед, агар аз ғизоҳои солимтар истифода мекардед, бештар варзиш менамудед ва камтар дар маърази изтироб қарор мегирифтед, имрӯз аз саломати беҳтар ва бештаре бархурдор будед.
- Эй кош рискҳои бештареро дар зиндагии худ пазируфта будам.
Ҳамаи афрод дорои тафаккуроти хоссаи худ дар мавриди риск мебошанд, аммо ағлаби афрод бештари вақтҳо худро ба зиндагии бидуни риск мепардозанд. Дар ниҳоят бархе аз афрод чунин эҳсос менамоянд, ки бахши қобили таваҷҷуҳе аз моҷароҷӯии зиндагии худро аз даст додаанд.
- Эй кош замони бештаре барои зиндагӣ доштам.
Бисёре аз афрод бар ин ақида ҳастанд, ки бо афзоиши син замон бо суръати бештаре сипарӣ мегардад. Таътилоти тобистон, дар сини кӯдакӣ ба назар тӯлонитар меояд, дар сурати сареътар сипарӣ шудани замон, истифода аз лаҳзаҳо аз аҳамияти бештаре бархурдор мегардад.
- Эй кош камтар ибрози нигаронӣ намуда будам.
Дар сурати доштан идафтари хотирот, ҳангоми мутолиаи муҷаддади он, хостори бозгашт дар замон ва ёфтани далели аҳамият ва ибрози нигаронӣ дар мавриди масоили хос хоҳед буд.
- Эй кош аз … тақдир ва ташаккур бештаре карда будам.
Муқобила бо паёмадҳои адами ташаккур ва ҳамвора дар дастрас донистани афрод, бисёр душвор мебошад.
- Эй кош замони бештареро бо хонавода сарф намуда будам.
Бархе аз афрод замони бисёреро дар кор сарф кардаанд, ба соири нуқтаҳои ҷаҳон сафар намуда, бо нороҳатӣ ва хашм нисбат ба аъзои хонаводаи худ бузург шудаанд, ва баъдҳо ба ин натиҷа расидаанд, ки авлавиятҳои худро дар мавқеиятҳои нодуруст, ба ҳадар додаанд.
- Эй кош зиндагии худро то ба ин ҳад, ҷиддӣ нагирифта будам.
Ҳангоме, ки битавонед аз амалҳои худ дар зиндагӣ лаззат бибаред, зиндагӣ саргармкунандатар мешавад.
- Эй кош корҳои бештаре барои дигар афрод анҷом дода будам.
Кумак ба дигарон сабаби маънодории бештаре дар зиндагӣ мешавад.
- Эй кош бештар эҳсоси хушҳолӣ карда будам.
Воқеият бар ин аст, ки эҳсоси хушҳолӣ, ҳолати зеҳнӣ мебошад, ки гоҳе вақтҳо афрод замоне мутаваҷҷеҳи он мешаванд, ки замони кофӣ боқӣ намондааст.