Бо ҳамсари афсурда чигуна рафтор кунем?

Гирифторӣ ба афсурдаги дар тӯли зиндагии як нафар аз ҳар чаҳор хонум иттифоқ меафтад. Пас набояд ин бемориро фақат барои афроди заиф донист. Баъзе мӯътақиданд мизони гирифтории мардон ба афсурдагӣ нисфи занҳост, вале авомили иҷтимоӣ ва муҳитие, ки сабаби ташхис надодани бемории онон камтар аз занҳо мешавад.

Нақши алоқаи бемор бо наздикон ва ба хусус ҳамсар дар иртибот бо афсурдагӣ дорои аҳамият аст. Атрофён нақши бисёр муҳимме дар дармони фарди бемор доранд ва дар байн нақши ҳамсар аз ҳама муҳимтар аст , ҳамсар метавонад аз мизони дард ва ранҷи бемор кам кунад ва марҳилаи беҳбуд дар ӯро зудтар кунад. Бо риъояти нуктаҳои зер метавонед ба ҳамсари афсурдаи худ кӯмак кунед, то беҳбуд ёбд.

1. Муаян кардани ба мавқеи афсурдагӣ

Муаян кардани ба мавқеи афсурдагӣ муҳимтарин кӯмаке аст, ки ҳамсар метавонад ба ҳамсари афсурдааш кунад. Дар сурати мушоҳидаи аломатҳои афсурдагӣ дар аввлаин фурсат ҳамсаратонро назди пизишки мутахассис баред ва дар сурати муаян кардани афсурдагӣ кӯмак кунед дастуроти мутахассис дар робита бо масрафи дору ё ширкат дар ҷаласоти равондармониро анҷом диҳад.

 2.Аз хусусиятҳои бемори афсурдагии бештар бидонед

Аз ҷумла илатҳое, ки сабаби бардошти бад аз рафтори фарди бемор ва мушкилоти бештар мешавад надоштани иттилооти дуруст дар бораи афсурдагӣ аст. Идрок, нигариш, эҳсос , аъмол ва бардошти фард аз авомиле ҳастанд, ки таҳти таъсири афсурдагӣ қарор мегиранд. Бештар афроди афсурда дар зиндагӣ фақат ба иттифоқоти талх диққат доранд ва дигаронро дар мушкилоти худ гунаҳгор медонанд. Бояд бидонед яке аз хусусиятҳои бемории ҳамсаратон эрод гирифтан аст, пас нороҳат нашавед. Диққат кунед, ки ҳамсаратон қасди азият кардани шуморо надорад ва ин рафторҳо нишонаи бемории ӯ аст. Нишонаҳои афсурдагӣ дар афроди мухталиф , фарқ дорад.

Роҳкорҳои рафтори муносиб бо ҳамсари афсурда

3. Вақте алоқаи зану шавҳарӣ осеб мебинад

Алоқаи зану шавҳарӣ аз аввалин масоиле аст, ки тайи бемории афсурдагии ҳамсарамон метавонад осеб бинад. Боварҳои иштибоҳ ва тафаккуроти ғайримантиқӣ дар бораи дигарон аз ҷумла аломатҳои афроди афсурдааст. Ин боварҳо барои дигарон бисёр номатлуб аст. Умуман фарди афсурда, соддатарин рафторҳоро масалан дер ҷавоб додан ба телефонро ба аҷибтарин шакли мумкин тафсир мекунанд онро ба маънои дур андохтан, беалоқагии ҳамсар ё саркашии ӯ бардошт мекунанд. Шинохти ин боварҳо ба шумо кӯмак мекунад то аз ҳамсаратон камтар биринҷеду битавонед бо сабри бештре дар канори ҳамсартон бошед.

4. Бо ӯ баҳс накунед

Афроди афсурда аксаран эҳсосот ва бардоштҳои ифротӣ доранд. Дар сурате, ки ҳамсаратон чизҳои иштибоҳ ва ғайри мунсифона гуфт, бо ӯ баҳс накунед ва ба ӯ исбот накунед зиндагӣ бад нест ё ӯ одами хубе аст. Ин тарзи бархурд метавонад боис шавад ӯ алоқае ба сӯҳбат бо шумо надошта бошад, бештар эҳсоси танҳоӣ кунад ва афсурдагии ӯ афзоиш ёбд. Ҳангоме, ки ҳамсари афсурдаатон баён мекунад “ҳеҷ касе дар ин дунё ба фикри ман нест.” бо ин ҷумла ба ӯ ёдовар шавед “хеле талх аст, ки ин эҳсосро дорӣ, барои беҳбудии ҳолат чӣ коре метавонам анҷом диҳам?”

Чигуна бо ҳамсари афсурдаам рафтор кунам

5. Фарзанди худро фаромӯш накунед

Агар фарзанд доред аз ҳамон ибтидои гирифтор шудан ба беморӣ беҳтар аст бо ӯ ҳарф бизанеду шароитро баён кунед. Ҳангоме, ки бачаҳо бо тағйири рафтори падару модар рӯ ба рӯ мешаванд дучори нороҳатӣ мешаванд. Дарсурти осеб алоқаи отифии фарзандатон бо яке аз падару модараш дар ин шароит вазифаи шумо ду баробар шуда ва бояд то беҳбуди нисбии шароит, алоқаи қавитаре бо фарзандатон барқарор кунед.

Нақши ҳамсар дар дармони афсурдагӣ

6. Агар ту афсурдаӣ, ман ҳам хастаам

Агар ҳис кардед, ки дигар бардошти ҳамсари афсурдатонро надоред ва ҳарчи шумо энергӣ сарфи ӯ мекунед дар муқобил посухе дарёфт намекунед ё ба таври куллӣ дигар намехоҳед ҳамсаратонро бинед ва аз ӯ хаста шудаед , беҳтар аст қабл аз инки фикри талоқ ба сартон бизанд , худатонро қаҳрамон нишон надиҳед ба як мушовир муроҷиа кунед зеро ин тасмим шумо бар поя фикру мантиқ нест ва бар мабнои эҳсосе аст, ки шумо барои даврае на чандон тӯлони гирифтор он будаед.

7. Худатонро пок накунед

Дармони афсурдагии ҳамсаратон маъмулан замони зиёде мебарад, ки ин сарфи замон сабаби хастагӣ ва асабонияти шумо мешавад пас беҳтар аст дар ин шароити каме ба фикри худ бошед ва дуруст ва комил ғизо бихӯред, варзиш кунед, хоби кофӣ дошта бошед, бо дӯстон ва наздикон иртибот барқарор кунед ва хушгузарониҳои худро аз ёд набаред, аммо бояд дар ин корҳо миёнаравиро риоят кунед, зеро ин раванд боиси дилхурии ҳамсаратон мешавад ва ӯ гумон мекунад, ки ӯро дарк намекунед.

8. Интизори анҷоми дурусти корҳоро надошта бошед

Афроди афсурда дар рӯзе энергяи каме доранд ва хеле аз корҳои рӯзонаашонро наметавонанд анҷом диҳанд мумкин аст, ки хонум то омадани ҳамсараш аз сари кор натавониста бошад зарфҳои субҳонаро ҷамъ кунад ё як мард корҳое, ки қарор буда аз субҳ анҷом диҳадро натавониста бошад анҷом диҳад. Дар ин шароит эҳтимолан ҳамсари афсурдаатон аз даст шумо асабонӣ ҳам мешавад, зеро ӯро танҳо гузоштаед. Барои бардошти чунин шароите беҳтар аст бо ҳамсари афсурдаатон ба анҷоми варзиш бипардозед, зеро доштани фаъолияти баднӣ ба дармони афсурдагӣ кӯмак мекунад ва шумо низ метавонед аз фоидаҳои варзиш кардан баҳраманд шавед зеро нороҳатиатон коҳиш ёфта ва алоқаи шумо ва ҳамсартон беҳбуд пайдо мекунад.

9. Шумо гуноҳгор нестед

Эҳсосе, ки маъмулан ҳамсарони афроди афсурда бо он даст ва панҷа нарм мекунанд эҳсоси тақсир ва гуноҳ аст. Ҳамсарони афроди афсурда гумон мекунанд, ки дар бемории ҳамсаршон гунаҳгор маъмулан таркибе аз авомил дарунӣ мисли тағйири мизон мавод химиявӣ дар мағз ва авомил беруни мисл аз даст додан азизон ё вуҷуди боварҳои ғайримантиқӣ боиси бемории афсурдагӣ мешавад дар айни ҳол ёдатон бошад афсурдагиҳои вазнин ҳам дармон мешаванд ва қарор нест вазъияти шумо моҳҳо ё солҳо ба ин шакл боқӣ бимонд.

10. Роҳи ҳали асосӣ

Ҳеҷ чиз монанди ёди Худо оромиш бахш нест ва ба ҳамин иллат аст, ки афроди мазҳабӣ камтар ба афсурдагӣ дучор мешаванд, зеро маънавят ва ёди Худо боис мешавад, ки дилҳо ором бигирад , ёди Худо ва маънавият ба шумо ҳам метавонад кӯмак кунад ва ҳам метавонад дар беҳбуди бемории ҳамсартон суръат бахшад.