Одатҳои афроди қудратманд аз ҷиҳати эҳсосӣ
Вежагиҳои афроди эҳсосии қавӣ ё беҳтар аст бигӯем он касоне, ки дар контроли эҳсосоташон қудратмандтаранд реша дар одатҳое дорад, ки онҳо барои худ бо ҷиддият думбол мекунанд.
Эҳсосоти маҳкам интавр таъриф мешавад, ҳифзи ҳамешагии шахсият ба рағми иҷборҳои мухарриби афроде, ки шахсияти эҳсосии маҳкам доранд дар сурати бурузи шароити ғайрмунтазирона метавонанд эҳсосашонро контрол кунанд, чашмандози мусбати онҳо ба зиндагӣ бо неруи зеҳн ва тавоноии ҳифзи оромиш ва хунсардии инсон ҳамроҳ аст; дар ин бахш аз бо одатҳои собити афроди эҳсосии қавӣ бештар ошно хоҳед шуд.
Тамоюл ба хатар кардан доранд
Бисёре аз афрод хатар карданро дардисар медонанд, аммо афроде, ки эҳсосоти маҳкам доранд, тавоноии мудирияти ин чолишро доранд, онҳо медонанд барои касби таҷриба ва мавқеияти ҷадид бояд риск кунанд. Афроде, ки зеҳни қавӣ доранд аз шикаст наметарсанд ва агар шикаст бихӯранд ба он тавре дигар нигоҳ мекунанд ва аз он барои пешрафти оянда баҳра мебаранд.
Масъули фаъолиятҳояшон ҳастанд
Афроде, ки эҳсосашонро контрол мекунанд худро масъули суҳбат ва корҳояшон медонанд ва агар иштибоҳе муртакиб шаванд дигаронро айбдор намедонанд, балки мепазирад ва маъзаратхоҳӣ мекунанд дар натиҷа дигарон ба садоқат ва якрангии онҳо эҳтиром мегузоранд.
Эҳсосоташонро буруз медиҳанд
Доштани эҳсосоти маҳкам яъне шинохт ва пазириши ниёзҳо ва эҳсосот, афроде, ки эҳсосоти қавӣ доранд аз баёни афкор ва эҳсосоташон наметарсанд ва чун дар баёни эҳсосоташон содиқ ҳастанд ба хубӣ иртибот барқарор мекунанд.
Медонанд чигуна ҳадду марз эҷод кунанд
Афроде, ки эҳсосоти маҳкам доранд маънои ҳадду марз эҷод карданро ба хубӣ медонанд ва аз на гуфтан ва фосила гирифтан аз афроди манфӣ наметарсанд; дар воқеъ эҳсосӣ будан шароитеро эҷод мекунад, ки битавонед ҳадду марз эҷод кунед.
Нигоҳи мусбат ба оянда доранд
Афроде, ки метавонанд эҳсосашонро контрол кунанд вақти худро дар гузашта ҳадар намедиҳанд, онҳо медонанд гузашта онҳоро сохтааст ва аз он дарс гирифтаанд, ки ҳоло қавитар шудаанд.