Тавсияҳо барои саломатӣ “1”
Ҳарчанд воқеъгароёна нест, ки фарз кунем бештари хонумҳо метавонанд ҳар шаб дар манзил ғизои органик таҳия кунанд, ҳар рӯз соати ҳафт субҳ тамриноти варзишӣ анҷом диҳанд ва ё ба осонӣ ҳамаи расонаҳои иҷтимоиро канор гузоранд. Бо ин ҳол роҳҳои воқеъгароёнае барои эҷоди одатҳои солим вуҷуд доранд.
Тамриноти варзишии кӯтоҳу муназзам
Лозим ба гуфтан нест, ки бузургтарин одати солим барои ҳамаи хонумҳо, тамриноти варзишии мураттаб ҳатто ба муддати кӯтоҳ аст. Шавоҳиди физояндае вуҷуд доранд, ки нишон медиҳанд варзишҳои кӯтоҳ аммо пайваста, фоидаҳои зиёде барои саломатӣ дар бар доранд. Ба унвони мисол, бар асоси мутолиае, ки дар American journal of sports medicine нашр шуд, қадам задани кӯтоҳ пас аз як ғизои шомии муфассал, дар коҳиши сатҳи чарбӣ ва гардиши хун пуртаъсиртар аз ҷаласаҳои тӯлонии тамриноти варзишӣ аст.
Қатъи масрафи шакар
Агар имрӯз мехоҳед чизеро аз режими ғизоии худ ҳазф кунед, бигузоред он чиз шакар бошад. Шакар ҳеҷгуна моддаи мағзӣ, протеин, чарбии солим надорад ва холӣ аз колерӣ буда ва таъсироти харобкунанда бар саломатии мо мегузорад.
Субҳҳо ин нӯшидании солимро бинушед
Субҳҳо пеш аз ҳарчиз як ливон оби на сараду на гарм бо миқдоре оби лиму (ва агар тавонистед миқдоре филфили қирмиз) бинушед. Ин нӯшиданӣ органҳои баданро ба кор меандозад. Оби лимуи тоза ва филфили қирмиз ҳар ду дорои хосияти зидди қорчӣ ва самзудоӣ буда ва системи эминиро тақвият мекунанд. Оби лиму ҳамчунин беҳтарин василаи табиӣ барои кӯмак ба танзими дастгоҳи гувориш ва аз байн бурдани бактериҳо ва поксозии он аст.
Дар серӣ чизе нахӯред
Хӯрдани бидуни фикр, чоқӣ ва эҳсоси серинопазириро ба думбол дорад. Мутмаин шавед вақте чизе мехӯред, ки баданатон ба шумо мегӯяд, аз назар ҷисмӣ ба ғизо ниёз доред, на замоне, ки хаста, пуризтироб ва нигарон ҳастед.
Коҳиши масрафи гӯшт
Мутолиоти донишгоҳи «Ҳорворд» нишон медиҳад, ки ҳазфи гӯшт-ҳатто ҳазфи як ваъдаи ғизоӣ дар ҳафта- хатари ҳамлаҳои қалбиро то 19 дарсад коҳиш медиҳад. Собит шудааст, ки як режими ғизоӣ ва дар бар дорандаи миқдори зиёди гӯшти қирмиз ва дигар гӯштҳо хатари диёбет, чоқӣ ва дигар мушкилоти саломатиро афзоиш медиҳанд. Талош кунед як рӯз дар ҳафтаро ба таври комил ба сабзиҳои тоза, меваҳо, ҳубубот, ғалот ва донаҳо ихтисос диҳед.