Парҳез аз танбиҳ

Расули Акрам(с) мефармоянд:

فَاَیُّ رَجُلٍ لَطَمَ اِمرَاَتِهِ لِعَمَلِهِ، اَمَرَ اللهُ عَزَّوَجَلَّ مَالِکَ خَازَنَ النِّیرَانَ فَیَلطِمَهُ عَلَی مُرِّ وَجهِهِ سَبعیِنَ لَطمَــةً فِی نَارِ جَهَنَّمّ

“Ҳар кас ба сурати занаш селӣ бизанад, Худованд ба Молик (нигаҳбони ҷаҳаннам) дастур медиҳад то ҳафтод селӣ ба сурати ӯ бизанад.

Расули Худо(с) мефармоянд:

«مَن ضَرَبَ اِمرَاَةً بِغَیرِ حَقٍّ فَاَنَا خَصمُهُ یَومَ القِیَامَــةِ لَاتَضرِبُوا نِسَاءَکُم، فَمَن ضَرَبهُم بِغَیرِ حَقٍّ فَقَد عَصَی اللهَ وَ رَسُولَهُ»

“Ҳаркас занеро аз рӯй ситам бизанад ман дар рӯзи қиёмат душмани ӯ хоҳам буд. Занонатонро назанед. Ҳаркас ононро аз рӯи ситам бизанад Худо ва Паёмбарашро нофармонӣ кардааст.