Таҳаммули ахлоқи нописанд

Расули Худо(с) мефармоянд:

مَن صَبَرَ عَلَی سُوءِ خُلقِ اِمرَأَتِهِ اَعطَاهُ (الله) مِنَ الاَجرِ مَا اَعَطَاهُ داوُدَ علیه السلام عَلَیَ بَلائِه، مَن صَبَرَت عَلی سُوءِ خُلقِ زَوجِها اَعطاها مِثلَ (ثَوابِ) آسِیَه بِنتِ مُزاحِم

 “Ҳар марде, ки бадахлоқии занашро таҳаммул кунад, Худованд ба ӯ савоби Осия (духтари Музоҳим ва ҳамсари Фиръавн)-ро ато фармояд.

Расули Худо(с) мефармоянд:

«مَن صَبَرَ عَلی سُوءِ خُلقِ اِمرَاَتِهِ وَاحتَسَبَهُ اَعطَاهُ الله بِکُلِّ مَرَّةٍ یَصبِرُ عَلَیهَا مِنَ الثَّوَابِ مِثلَ مَا أُعطِیَ أیُّوبَ عَلَی بَلَائِهِ»

 “Ҳар марде, ки бар бадахлоқии ҳамсараш барои Худо шикебоӣ кунад Худо барои сабри вай дар ҳар бор, подоше ҳамонанди подоши сабри Аюб дар баробари балои ӯ ба вай медиҳад”.