Модарони шод бошем (2)

Хонаводаи ором

Хориҷ шудан аз ҳисори замон ва суръати зиндагӣ, техники бисёр муҳим ва боорзише аст, ки дар зиндагии мошинӣ ва модерни имрӯза мавриди таваҷҷуҳи бисёре аз муҳаққиқон қарор гирифтааст.

Оҳиста кардани аҷалаҳои зиндагии хонаводагӣ калиди шодӣ аст. Кам кардан суръат дар тӯли як шабонарӯз маънои бештаре ба фаъолиятҳо хоҳад дод.

Бисёре аз хонаводаҳо дар тӯли умри хонавода барои суръатбахшӣ ба умур барномарезӣ мекунанд. Дар ҳоле, ки барномарезӣ барои коҳиши суръат, нигоҳе ба тақвими зиндагӣ ва иттисолот кӯтоҳ ва ҳамешагӣ, хонаводаро дар ба самар расидани тасмимгириҳо ва барномаҳои ояндаи зиндагӣ кумак мекунад.

Меҳмони фаврӣ

Яке аз беҳтарин роҳҳо барои шод кардани худи он аст, ки гӯшии телефонро бардоред ва бо лабханд як дӯсти қадимиро даъват кунед. Фарохондани як дӯст ва ҳаракат кардан бо ӯ ба эҳсосоти даврони гузашта, яке аз беҳтарин манобеъ барои афзоиши хушҳолӣ аст.

Бисёре аз модарон ин манбаи шодибахшро аз ёд бурдаанд. Дар ҳоле, ки дӯстон ба унвони як манбаи ҳимоятгари фавқулода ба шумор мераванд.

Мутахассисон дарёфтаанд ҳангоме, ки як зан дучори сархӯрдагӣ шудааст ва эҳсосоти ӯ таҳти фишори зиёде қарор дорад дар канори дӯстон қарор гирифтан ӯро ба як манбаи амн барои берун рехтани мушкилот муттасил мекунад. Ин хуруҷии мутмаин ӯро ба саломати рӯҳ наздик мекунад.

Анҷоми тамриноти варзишӣ ва ё даъват аз онон барои сарфи ғизо ва пиёдаравӣ дар канори онон ҳатто дар як масофати кӯтоҳ энержибахш ва шодиофарин талаққӣ мешавад.

Як рӯзи хомӯш

Имрӯза бисёре аз занон илова бар кори рӯзона ва оддӣ дар хона, дар берун аз хона низ машғули анҷоми фаъолият ва кор ҳастанд. Ҳамин масъала боис мешавад, ки аз назари сатҳи тавон ва энержӣ эҳсоси заъф кунанд. Модарон бо анҷоми кори бештар, изтироби хонаводаро бар дӯш мекашанд. Ба ҳамин иллат ниёз доранд, ки фурсатеро барои тахлияи равонӣ дошта бошанд.

Номгузории як рӯз бидуни кор имкони тафреҳ ва шодиро ба модарон хоҳад дод. Ба ҳамин иллат бо як барномарезӣ имкони анҷоми тамоми корҳо ва умурро дар рӯзҳои қабл бояд эҷод кард. Ҳатто ғизои мавриди ниёзи хонавода дар рӯз бидуни корро бояд дар рӯзи қабл пухт ва омода кард.

Барои сардаргум нашудан метавон ибтидо як шабро бо ин ҳадаф дар назар гирифт. Дар ин фурсат аъзои хонавода даври ҳам ҷамъ мешаванд. Дар ин замон телефонҳои ҳамроҳ ва компютер хомӯш мешавад. Пас аз он бар ин муддат афзуда мешавад то инки ин фурсат ба як рӯз табдил шавад.

Алоиқи муштарак

Бисёре аз афрод оҳанги эҳсосоти худро аз даст додаанд ва дар ҳошияи фаъолиятҳои фарзандон, алоиқи худро ба фаромушӣ супурдаанд. Беҳтарин шева барои аз сар гирифтани оҳанги эҳсосот он аст, ки саргармиҳо ва алоиқи худро бо фарзандон ба иштирок бигузоред. Будан дар канори фарзандон ин фурсатро хоҳад дод, ки монанди онҳо аз ин алоиқ лаззат бурда ва лабханд бизанед.

Бозӣ бо рангҳо ва гӯш додан мусиқиҳои кӯдакона, дидан филмҳои кӯдаконаи замони кӯдакӣ ва ингуна маворид боис мешавад, ки ба роҳҳои шодмонӣ пой бигузоред ва мудели лаззат бурднҳои кӯдакона аз чизҳои соддаро ба ёд оваред.

Тасхир беназмиҳо

Дарҳам ва барҳам будан ва касиф будани хона яке аз сабабҳои бадхулқӣ ва нороҳатии аксар занон ва модарон ба шумор меравад. Аксари занон ин масъаларо яке аз муҳимтарин сабабҳои эҳсоси нокомӣ дар таъқиби эҳсоси хушбахтӣ ва ризоят аз зиндагии рӯзонаи худ доранд.

Мутахассисон бо ироаи роҳкорҳои содда ва таърифшуда аз сӯи модаронро яке аз муҳимтарин авомили ёригари модарон дар ин замина арзёбӣ мекунанд. Ба гунае, ки ҳар узви хонавода дар ҳар синне, ки бошад бо анҷоми умури содда марбут ба худ модарро ёрӣ кунад. Барои мисол дар дастрас будани чӯби либосҳо барои кӯдакон, назм ва тартиб ҳар рӯзаи утоқи кӯдак тавассути худи ӯ ба модар кумак хоҳад кард то беназмиҳоро ба тасхири худ даровард.

Бурунсупорӣ

Арзёбии маҷмӯаи маҳоратҳои ҳар як аз аъзои хонавода ва муҳаввал кардани вазоиф бар асоси тавоноиҳояшон яке аз муҳимтарин нукоте аст, ки бояд ба он таваҷҷуҳ кард.

Модарон ночор нестанд, ки ҳамаи корҳоро худ ба танҳоӣ анҷом диҳанд, фақат ба хотири инки коре бояд анҷом шавад. Бо истифода аз таърифи инъитофпазир будан, имкони бурунсупорӣ ниёз ба кумак матраҳ мешавад. Дархости кори гурӯҳӣ барои анҷоми умури манзил ва тамиз кардани хона, танзими замонҳои 10 дақиқаӣ ва пахши мусиқӣ дар ин замон дар ҳоле, ки аъзои хонавода дар канори ҳам ба мураттаб кардани хона ва тамиз кардани он пардохтаанд, ин замонро ба фурсати зебо ва хушҳолкунанда табдил хоҳад кард.