Алоқаманд кардани кӯдакон ба варзиш

Ҳамаи падарону модарон ба ин амр огоҳ ҳастанд, ки анҷоми ҳаракоти варзишӣ натанҳо барои саломатии бачаҳо муфид аст, балки сабаби рушди маҳоратҳои иҷтимоии онҳо шуда ва боварӣ ба худи онҳоро афзоиш медиҳад. Ба ин тартиб хеле аз падару модар, ки ин нигарониро доранд, ки фарзандонашонро дуруст тарбият кунанд ва манишҳо ва одатҳои хубро дар онҳо парвариш диҳанд ва мондагор кунанд, дӯст доранд, то фарзандашон ба фаъолиятҳои варзишӣ бипардозанд.

Мумкин аст фарзандатон аз он бачаҳое бошад, ки аз варзишкардан безор ҳастанд ва тарҷеҳ майдҳанд соатҳо пойи телевизион бинишинанд, то футболбозӣ кунанд! эҳтимолан ҳам фарзандатон ҳис мекунад андоми муносибе нисбат ба ҳамсолонаш надорад, то бихоҳад ҳамбозиашон бишавад. Иллати фаъолият накардани вай ҳарчи бошад, мушкил аст бихоҳед кӯдакеро, ки ба варзиш бе аҳамият аст ба варзиш кардан алоқаманд кунед.

Ба таври куллӣ алоқамандкардани бачаҳо ба варзиш кори сахте аст, вале бо шеваҳо ва равишҳои содда метавон бачаҳоро ба тарафи варзиш кашоанд.

 Сабаби алоқаманд набудани фарзандатон ба варзишро бифҳмед

Мумкин аст ин кор иллати соддае дошта бошад монанди ин ки вай гармо ва арақ карданро дӯст надорад ё мумкин аст мушкилоти дигаре дар фаъолият дошта бошад. Мумкин аст бозӣ дар замини тенис барояш озордиҳанда бошад ё дар мавқеи давидан танаффусаш дучори мушкил шавад. Дар сурте, ки иллати ин дӯстнадоштанро бидонед, роҳаттар метавонед барояш роҳкор пайдо кунед.

Дар сурте, ки натавонистед иллати қонеъкунандае пайдо кунед, метавонед аз як мушовир кӯмак бигиред. Зеро имкон дорад шумо маҳорати кофӣ барои ин, ки далели асли иттифоқро кашф кунед надошта бошед, вале як мутахассис метавонад ин корро анҷом диҳад.

Варзиш барои кӯдакон ба гунаи гуногуне ба назар мерасд

Ин воқеиятро бипазиред. Варзиш аз диди бачаҳо бо бузургсолон фарқ мекунад. Барои бузургсолон варзиш ба маънии 30 дақиқа давидан рӯйи дастгоҳи барқӣ ва сӯзондани миқдори мушаххасе аз колорӣ аст; вале бачаҳо ба равишҳои дигаре фаъолият доранд.

Барои ташвиқи бачаҳо ба варзиш бояд бидонед, ки кӯдакон бо ҳаракоти кӯтоҳтаре варзиш карда ва аз баданашон дар ҷиҳатҳои мухталифе истифода мекунанд. Пас ҳангоме ки ба фарзандатон варзишеро пешниҳод мекунед ҳушатон ба ин нукта бошад. Дар воқеъ ба худатон ҳамчун як ҳамбозӣ нигоҳ кунед на як мураббии варзишӣ.

Барои мисол ба ҷойи ин ки фарзандатонро барои варзиш берун аз манзил бифиристед, як бозии хонаводагӣ дар ҳавлии манзил тартиб диҳед. Ҳангоме ки бо фарзандатон фаъолиятеро анҷом медиҳед, се иттифоқи хӯшоянд пеш меояд; илова бар ин ки кӯдакатон фаъолият мекунд , шумо ҳам фаъол мешавед ва беҳтарин иттифоқ ин аст, ки ҳама дар як ҳамзистии бемонанд бо якдигар қарор мегиред.

 Дар оғоз замони каме барои варзиш дар назар бигиред

Мутахассисон мегӯяанд бачаҳо бояд рӯзона як соат варзиш кунанд; Вале ниёзе нест ин масъаларо барояшон матраҳ кунед. Зеро дар сурте, ки 30 дақиқа варзиш барои бачаҳо зиёд ба назар бирасад, онҳо дигар варзиш намекунанд. Дар ибтидо барои ташвиқи бачаҳо ба варзиш онҳоро ба анҷоми панҷ дақиқа варзиш дар рӯз мутааҳҳид кунед. Ҳадаф ин аст, ки онҳо барои худ ҳадафи мушаххас карда ва барои расидан ба он кӯшиш кунанд.

Замоне ки кӯдакон ҳадафи агар чи кӯчак барои худашон таъйин мекунанд , ҳисси беҳтаре нисбат ба худашон хоҳанд дошт ва ҷумлаи муваффақ шудамро ба худашон мегӯяанд! дар натиҷа ангезаашон барои анҷоми варзиш бештар хоҳад шуд.

 Ошно кардани бача бо варзиши шино, пиёдаравӣ ва…

Дар сурте, ки фарзанди шумо варзишро фаъолияти душвор медонад дар ин сурат бояд ба ин нукот таваҷҷуҳ кунед:

1- Вайро бо варзишҳои мисли дучархасаворӣ ва шино ва пиёдаравӣ ошно кунед ва онро басурти хонаводагӣ анҷом диҳед.

2- Аз эҷоди рақобати байни вай бо кӯдаконе, ки онҳоро намешиносад, дӯрӣ кунед.

3- Фавран баъд аз хурдани ғизои шом, ба ҷойи нишастан пеши телевизион, ҳамроҳи фарзандатон либос ва кафши варзишӣ бипушед ва аз манзил берун биравед ва дар замони гуфтугӯ кардан пиёда равӣ кунед.

4- Талош кунед дар замони пиёдарави кардан фарзандатонро ташвиқ кунед ва қобилиятҳои вайро ситоиш кунед, то ба ин кор алоқаманд шавад.

Фаъолиятҳои хонаводагиатонро тағйир диҳед

Талош кунед поёни ҳафтаҳо ба ҷойи рафтан ба синамо ё ғизо худан дар берун берун аз манзил ба порк биравед ва фаъолиятҳои баднӣ монанди дучархасаворӣ ё бозӣ дар табиатро бештар кунед. Саъй кунед корҳои тоза ва мубтакирона анҷом диҳед ва бифаҳмед фарзандатон ба кадомӣ бештар алоқа нишон медиҳад. Зеро кӯдакон ҳам мисли бузургсолон ҳангоме, ки аз тамрини хушашон наёяд аз анҷоми он дурӣ мекунанд ва аввалавияташон рӯи тамриноте аст, ки аз он лаззат мебаранд ва дӯст доранд онро борҳо анҷом диҳанд.

  Фиребаш диҳед

Роҳҳои зиёде мавҷуд аст, ки бидуни онки бача бифаҳмад вайро фаъол нигаҳ доред. Ба унвони мисол мошинатонро дӯртар аз дари фурӯшгоҳ ё замини бозӣ порк кунед; дар натиҷа барои расидан ба он бояд пиёда равӣ кунад.

Албатта манзур аз фиреб ин аст, ки бо фикр кардан, ки чӣ кор кунам писар бештар фаолият ва роҳ равад мошинро дар ҷои ками дуртар мегузоред, то ба он расидан бештар роҳ равед ва..

Умедвор ҳастем, ки онче, ки то инҷо баён шуд барои шумо муфид ва фоида дошта бошад ва аз ин текникҳо барои ташвиқи фарзандони худ барои варзиш кардан истифода намоед.