Чаро бачаҳое, ки бо хок ва гил бози мекунанд солимтар ва қавитаранд?

Ҳамаи мо метавонем рӯзҳои кӯдакиро ба ёд биоварем, ки бо хок ва гил бозӣ мекардем ва чӣ қадар халлоқият доштем. Афроде ҳам ҳамсину соли мо ҳастанд, ки ба ёд доранд дар даврони кӯдакиашон ҳаргиз падару модаршон иҷозати гил бозӣ ба онҳо намедоданд ва хотирае аз бозиҳои озодона дар табиат надоранд.

Ин табии аст, ки волидайн, нигарони саломатӣ ва беҳдошти фарзандони худ бошанд. Баъзе аз падару модарҳо тарҷеҳ медиҳанд бачаҳо фақат дар фазоҳои баста ва комилан беҳдоштӣ бозӣ кунанд, то дар фазои озод ва каме олуда. Бачаҳои имрӯз бештар бо техналогия саргарманд ва бо табиат қатъи алоқа кардаанд. Дар идома ба мавориде ишора мекунем, ки нишон медиҳад беҳтар аст бигузорем кӯдаконамон вақти бештареро дар табиат сипарӣ кунанд.

Каме олудагӣ ба касе осебе намезанад

Тақрибан ҳамаи пизишкон ва коршиносон ақида доранд бачаҳо бояд бо микрворгонисмҳое, ки дар хок ва чаман вуҷуд доранд тамос дошта бошанд, то системаи эминишон ба хубӣ тақвият ва такмил шавад. Шояд тамиз кардани либосҳо ва дасту поҳои гилӣ ва касиф каме сахт бошад, аммо агар каме ба фоидаҳои гилбозӣ фикр кунед шояд дидатон иваз шавад. Албатта ҳамеша бояд ҳадди эътидолро риоят кунед. Ба ҳар ҳол фаромӯш накунед, ки анвоъи аз бозиҳои ғайрибеҳдоштӣ барои бачаҳо лозиманд!

Тамос доштани бачаҳо бо бактерияҳое, ки ба такомули системаи эминиашон кӯмак мекунанд сабаб мешавад қудрати дифоии бачаҳо дар баробари бемориҳо ва олергиҳо боло биравад. Зимнан фаъолиятҳои фазои боз барои коҳиш эстирес ва афсурдагӣ муфид буда ва ба рушди идроки бачаҳо низ кӯмак мекунад.

 Системаи эминӣ чигуна кор мекунад?

Системаи эминӣ як системаи дифоъӣ дар бадан аст, ки аз мо дар баробари муҳоҷимони берунӣ монанди микробҳо ва бактерияҳое, ки метавонанд саломатии моро ба хатар бияндозанд муҳофизат мекунад. Системаи эминӣ кори дифоъии худро бо шиносоии потуженҳое, ки беморӣ тавлид мекунанд ва уфунатҳое, ки дар бадан эҷод мешаванд ва сипас мубориза бо онҳо, анҷом медиҳад, аммо барои инки ҳамлаи системаи эминӣ муваффақиятомез бошад, ин систем бояд бо микроорганисмҳои берун созгорӣ пайдо карда бошад. Бо рушди бачаҳо, онҳо нисбат ба анвоъи хоссе аз микробҳо муқовим мешаванд ва ин иттифоқ ба ин далел рӯй медиҳад, ки дар маърази чунин микробҳое қарор гирифтаанд ва системаи эминиашон дар ҳоли ҳозир медонад бо чӣ муҳоҷимони рӯ ба рӯст ва чигуна бояд ба онҳо ҳамла кунад.

Фавоиди табиат барои саломатии ҷисм ва рӯҳи кӯдак

Табиате, ки мо дар телевизион мебинем бо дунёи воқеӣ бисёр фарқият дорад. Бинобар ин танҳо роҳи таҷрибаи табиат ин аст, ки аз хона берун равед ва ба дили табиат биравед. Парандаҳое, ки овоз мехонанд, занбурҳое, ки виз-виз мекунанд, таъми бемонанди малмиҷонҳои ваҳшӣ, ғуруби зебои хуршед ва тамоми мӯъҷизаҳои босадо ва бесадои табиат, баҳонаҳое ҳастанд, ки шуморо сари ҷоиятон мехкӯб кунанд, то лаззати табиатро бичашед ва аз он оромиш бигиред. Читавр мумкин аст бихоҳед кӯдакатонро аз ин лаззатҳо маҳрум кунед?!

Тамоси мустақим бо табиат, ҷисм ва ҷони кӯдакатонро тағзия мекунад. Бачаҳое, ки ҳамеша бо табиат дар тамос ҳастанд, маҳоратҳои ҳаракатӣ ва тағйирпазириашон тақвият мешавад ва ҳисси биноӣ ва ломисаҳояшон қавитар шуда ва аз дигаргунӣ дар баданашон коста мешавад. Зимнан тамос бо табиат ба кӯдаки шумо кӯмак мекунад. Дар таҳсили академики худ низ аз амалкард ва тамаркузи хубе бархурдор бошад.

Тибқи мутолиот илмӣ, бачаҳое, ки дар киштгоҳҳо бузург мешаванд ва аз ҳамон синни поин бо ҳайвоноти хонагӣ ё анвоъ ва ақсоми ҳашарот ва кирмҳо дар тамос ҳастанд, эҳтимоли мубтало шудан ба олергияшон коҳиш меёбад. Ин бачаҳо ҳамеша дар макони андутуксинҳои ҳастанд, ки навъе бактерияи мавҷуд дар хок буда ва ба тақвияти системаи эминӣ кӯмак мекунад.

 Тақвияти эътимод ба нафс дар кӯдакон

Эътимод ба нафси воқеӣ бо баранда шудан дар як бозии видиоӣ ба даст намеояд. Аз тариқи ҷанги лафзӣ бо ҳамсолон низ эътимод ба нафси кӯдакатон тақвият намешавад, аммо шумо метавонед бо фароҳам кардани имкони тамос бо табиат барои кӯдактон, эътимод ба нафси ӯро боло баред, чун табиат ҷое аст, ки кӯдаки шумо бо дунёи воқеӣ рӯ ба рӯ мешавад. Табиат метавонад абзори беҳбудбахши бисёр муассире барои бачаҳое бошад, ки эътимод ба нафси заифе доранд. Кӯдаконе ки бо табиат дар алоқа ҳастанд, худ контролиро ба маънои воқеӣ таҷриба мекунанд, назм ва эҳтиётро ёд мегиранд ва мефаҳманд оромиши воқӣ яъне чӣ. Муҷаҳҳаз будани кӯдаки шумо ба чунин силоҳҳои мутмаиннан эътимод ба нафси ӯро афзоиш медиҳад ва заминаро барои фарогирии маҳоратҳои лозим фароҳам мекунад.

Паёмадҳои дӯр нигаҳ доштани бачаҳо аз фазои боз ва табиат

Бидуни тамос бо микрооргонисмҳо, системаи эминӣ нисбат ба маводе, ки воқеан беморизо нестанд, монанди гардаҳо ё мӯи ҳайвонот, ҳассостар ва осебпазиртар шуда ва сабаб мешавад бачаҳо дучори олергӣ шаванд. Манъи кӯдак аз алоқаи бо табиат, рушд ва халлоқияти ӯро маҳдуд мекунад. Бачаҳое, ки бо муҳити дар бораи худ тамос надоранд, фаъолияти баданиашон кам аст ва чизи ҷадидеро таҷриба намекунанд, ки ба рушдашон кӯмак кунад.

Фаъолияти бадание, ки бачаҳо дар фазои боз анҷом медиҳанд, машғуляти солим аст, ки ҷилави фарбеҳии онҳоро мегирад. Фарбеҳӣ, мушкили дарсади зиёде аз кӯдакон дар тамоми дунёст ва иллати он ҳам чизе ҷуз бетаҳарукӣ ва ҳамеша дар фазои баста мондан нест. Бинобар ин беҳтар аст бовар кунед, ки надоштани фаъолияти баданӣ дар фазои боз ва табиат, хатаре барои саломати рӯҳӣ ва ҷисмии кӯдактон маҳсуб мешавад.