Таъсири бордорӣ ва зоймон ба мағзи занон

Натоиҷи таҳқиқот дар робита бо таъсироти бордорӣ бар мағзи занон

Модар шудани тағйироти ҷисмӣ ва отифӣ ва албатта сохтореро ба ҳамроҳ дорад. Модар шудан рухдоде аст, ки мунҷар ба тағйироти бепоёни ҷисмӣ ва отифӣ дар зиндагӣ мешавад, ки метавон аз ҳамон ибтидои бордорӣ то пас аз бордорӣ онро дарк кард.

Аммо оё медонед мағз низ бо модар будан тағйир мекунад? Дар ин бахш қасд дорем то шуморо аз тағйироти мағз пас аз модар шудан огоҳ кунем.

Таъсироти коҳиши моддаи хокистаримағз бар модарон

Бар асоси як мутолиа, муҳаққиқон мушоҳида карданд, ки мағз дар тайи ҳомилагӣ ва ҳамчунин ҳаддиақал ду сол пас аз таваллуди навзод низ шурӯъ ба бозсозӣ ва тағйироте мекунад.

Инъитофпазирии мағзи модар марбут ба созгории такомулӣ аст. Бар асоси мушоҳидоти як тим таҳқиқотӣ аз скани MRI дар чандин зани бордор, онҳо дарёфтанд дар даврони бордорӣ ва баъд аз бордорӣ мизони моддаи хокистарии мағз ба вежа манотиқе, ки бо равобити иҷтимоӣ муртабит мебошад коҳиш ёфтааст.

Онҳо ин коҳишро дар тамоми занони бордоре, ки мавриди мутолиа қарор гирифта буданд мушоҳида карданд. Ин тағйир ба сурати мутақорин дар ҳаҷми моддаи хокистарӣ дар бахши қишри ҷилавӣ ва муқаддамотии мағз ва ҳамчунин дар хатти миёнии мағз қобил ташхис буд. Мутахассисони мағз ва аъсоб ин манотиқро бо фарояндҳои иҷтимоӣ муртабит мекунанд.

Муҳаққиқон ҳатто баъд аз зоймон низ эсканҳои ҷадидеро ҳангоме, ки модарон ба акси фарзандонашон нигоҳ мекарданд анҷом доданд ва мутаваҷҷеҳи ҳамон асар шуданд дар ҳоле, ки ҳангоме, ки онҳо дар мавриди волидайн оянда низ чунин таҳқиқотеро анҷом доданд ҳеҷ тағйире дар мағзи онон мушоҳида накарданд.

Бинобарин онҳо натиҷа гирифтанд, ки ин тағйирот мунтабиқ бо амалкардҳои лозим барои мудирияти чолишҳои марбут бо модар шудан аст. Ин таҳқиқ ҳеҷ тафовуте байн заноне, ки ба таври табиӣ ва ё аз тариқи дармон бордор мешуданд надошт ва коҳиши моддаи хокистарӣ дар ҳар ду маврид мушобеҳ будааст.

Чигуна коҳиши моддаи хокистарии мағз дар амалкарди як модар таъсир мегузорад

Ҳеҷ тағйире дар ҳофиза ё дигар амалкардҳои фикрии модарон ёфт нашуд.

Аз байн рафтани моддаи хокистарӣ ҳеҷ иртиботе бо камбуди амалкарди шинохтӣ надорад.

Инъитофпазирии мағзи модар поёни такомулӣ дорад. Ин амр ба ин сурат аст, ки як модари ҷадид метавонад ба ниёзҳои кӯдак ҷавоби беҳтаре диҳад.

Ба лутфи ин коҳиши моддаи хокистарӣ, модар нисбат ба вазъияти отифии фарзанди худ ҳассостар аст ва ба роҳатӣ метавонад таҳдидоти эҳтимолиро ташхис диҳад.

Муҳаққиқон мӯътақиданд, ки коҳиши ин амр ба далели раванди шабеҳ ба ҳирси синопсӣ аст.

Ин иттифоқ дар даврони навҷавонӣ рух медиҳад, ҷое, ки синопсҳои заиф бардошта шуда то ба пардозиши зеҳни болиғтар ва коромадтар кумак кунанд.

Таъсири модар шудан бар ҳофиза:

Бархе аз мутолиот нишонгари коҳиши эҳтимолии ҳофиза дар ҳангоми модар шудан аст. Бо ин ҳол, дигар таҳқиқот нишон медиҳанд, ки тағйироти ҳурмунӣ метавонанд таъсири хоссе дар шинохт дошта бошанд. Дар миёни натиҷагириҳои онҳо, мутахассисон дарёфтанд, ки созгории мағзӣ аз модарони ҷадид метавонад сабаби коҳиши амалкарди ҳофизаи онҳо шавад.

Бар асоси натиҷагирии мутолиоти фавқ, мағзи як зан ҳангоми модар шудан тағйир мекунад. Ин инъитофпазирӣ ба онҳо иҷоза медиҳад то бо шароити ҷадид созгор шаванд ва як вокуниши ҳамдилии бештаре эҷод кунанд.

Ин амр ба он далел аст, ки модарон ба он эҳтиёҷ доранд то битавонанд ба дурустӣ аз кӯдаки худ муроқибат кунанд ҳатто агар мумкин аст бар ҳофизаи онҳо таъсир бигузорад.

Натиҷагирӣ:

Мағзи як зан ҳангоми модар шудан тағйир мекунад ва дар ин маврид шакке нест. Бо ин вуҷуд, додаҳои қатъӣ дар мавриди таъсири ин тағйироти мағзӣ бар амалкарди рӯзонаи онҳо дар дастрас нест. Ба таври хулоса, донишмандон бар ин боваранд, ки:

Ин тавоноӣ ҳисси модаронро барои ҳамдилӣ афзоиш медиҳад то битавонанд фарзанди худро дарк кунанд.

Тавоноии онҳоро дар ташхиси таҳдидот ва хатарҳои эҳтимолӣ афзоиш медиҳад.

Бо ин ҳол, мумкин аст ҳофизаи онҳо коҳиш ёбад.

Ноҳияҳои муртабит бо ишқ дар мағзи модарон фаъол мешавад то битавонанд як робитаи ҳамзистиро эҷод кунанд, ки имкони рушд ва ҳимояти саҳеҳ аз кӯдакро дар солҳои аввали зиндагии худ фароҳам мёоварад.

Модар шудан аз ҷиҳатҳои мухталифе як занро тағйир медиҳад. Ин амр натанҳо бар бадани онҳо асар мегузорад, балки ба назар мерасад мағзи онҳоро низ тағйир медиҳад.

Албатта ин иттифоқ ба он иллат аст, ки онҳо беҳтар битавонанд посухгӯи ниёзи фарзандони худ бошанд.

Ин иттилоот 100 дарсад қатъӣ нестанд ва бояд таҳқиқоти бештаре дар ин замина анҷом шавад. Аммо мутмаиннан ба назар мерасад, ки мағзи як зан бо модар шудан, тағйир мекунад.