Роҳкорҳои аз байн бурдани лаҷбозии ҳамсар

Дар ҳақиқат бояд қабул кунем, ки ҳеҷ фарди лаҷбозу якданда як шаба ва бидуни ҳамроҳӣ ва пуштибонии атрофиёнаш ислоҳ намешавад ва гоҳе мумкин аст ба хотири нодида гирифта шудан рӯз ба рӯз газандатар рафтор кунад.

• Дар ин ҳолат саъй кунед аз лаҳни калимоти манфӣ ва ҳамроҳ бо киноя истифода накунед. Чароки сабаби боло рафтани лҷбозии ҳамсаратон мешавад.
• Бо ҳамсаратон баҳс накунед ва асабонияташро бештар накунед. Зеро дар ин ҳолат мумкин аст, ки худи шумо ҳам ба ин вижагии манфӣ мубтало шавед.
• Саъй кунед ҳамсари лаҷбозатонро дар лаҳзаи лаҷбозӣ ба оромиш даъват кунед.
• Тамрин кунед, ки вижагиҳои мусбати ҳамсаратонро ба ӯ ёдоварӣ кунед то эътимод ба нафсаш болотар биравад.
• Ҳамсаратонро ба далели анҷом додани корҳои мусбат, ҳар чанд корҳои кӯчак ва камаҳамияттар, таҳсин кунед.

Агар бо фарди лаҷбоз издивоҷ кардаем беҳтар аст то ҷое, ки метавонем ҳамсарамонро асабонӣ накунем ва ҳадди ақал корҳое, ки медонем ӯ дӯст надорадро анҷом надиҳем. Ҳамчунин ба ёд дошта бошем, ки муҳаббат ва меҳрубонӣ ҳамеша корсоз аст ва решаи лаҷбозиро мехушконад.