Як сиёсат барои эҷоди эҳтироми мутақобил
Як сиёсат барои эҷоди эҳтироми мутақобил дар зиндагӣ ин аст, ки агар касе шуморо ба ҷое даъват кард танҳоӣ тасмимгирӣ накунед, агарчи ҷавоби ҳамсаратонро медонед, ҳатто агар ӯ ҳамеша бидуни назари шумо тасмим мегирад.
Масалан ба ҳамсаратон бигӯед: “модарам даъватамон кард, манам қавли омаданро надодам, гуфтам бигузоред аввал назари ҳамсарамро ҷӯё шавам ва баъд хабарашро медиҳам.”
Аввалан ҳамсаратон эҳсоси муҳим будан ва марди хонавода будан мекунад ва эҳсоси хеле хубе пайдо мекунад ва имкони ҷавоби мусбат доданаш ҳам бештар мешавад ва дувум инки агар вақте ҷое хостед наравед (масалан яке аз фомилҳои ҳамсаратон даъвататон карда) роҳаттар метавонед бигӯед, ки ; “бо шавҳарм машварат кардам имшаб хеле хастааст, гуфт Худо хоҳад барои вақтҳои баъд…” бо инкор кам-кам ҳамсаратон ҳам ёд мегирад, ки бо шумо дар ин маворид машварат кунад ва эҳтироматон дар хонаводаи ҳамсаратон боло меравад.
Фарз кунед, ки модари шавҳаратон занг мезанад ба ҳамсаратон ва барои ғизо даъвататон мекунад. Ҷавобе, ки шавҳаратон медиҳад ин аст: “бигзоред ба ҳамсарам бигӯям, ҷавобашро ба ҳама мегӯям” вақте, ки ҳамсаратон ҷилави хонаводаш ба шумо эҳтиром бигузорад онҳо ҳам ба шумо эҳтироми бештар мегузоранд.