Ғофил манишин, на вақти бозист…

Ғофил манишин, на вақти бозист…

Он рӯз, ки ҳафтсола будӣ,

Чун гул ба чаман ҳавола будӣ.

В-акнун ки ба чордаҳ расидӣ,

Чун сарв ба авҷ сар кашидӣ.

Ғофил манишин, на вақти бозист,

Вақти ҳунар асту сарфарозист.

Дониш талабу бузургӣ омӯз,

То беҳ нигаранд рӯзат аз рӯз.

Ному насабат ба хурдсолист,

Насл аз шаҷари бузург холист.

Ҷое, ки бузург боядат буд,

Фарзандии ман надорадат суд.

Чун шер ба худ сипаҳшикан бош,

Фарзанди хисоли хештан бош!…

Мекӯш ба ҳар варақ, ки хонӣ,

К-он донишро тамом донӣ.

(Низомии Ганҷавӣ)

Хонаводаи намуна