ПАНДНОМА – 1
“Инъикоси чизе бош, ки мехоҳӣ дар дигарон бубинӣ; агар ишқ мехоҳӣ, ишқ биварз, агар садоқат мехоҳӣ, ростгӯ бош ва агар эҳтиром мехоҳӣ, эҳтиром бигузор!”
(Гондӣ)
***
Саъдӣ мегӯяд:
На чандон дуруштӣ кун, ки аз ту сер гарданд
Ва на чандон нармӣ, ки бар ту далер гарданд.
***
Дар қиёмат чун намозҳоро биёранд, дар тарозу ниҳанд ва рӯзаҳо ва садақаҳоро ҳамчунин, аммо чун муҳаббат биёранд, муҳаббат дар тарозу нагунҷад, пас асл муҳаббат аст!
(Мавлоно)
***
Чунон рӯзирасон рӯзӣ расонад
Ки сад оқил дар он ҳайрон бимонад…
(Саъдӣ)
***
Аз доное пурсиданд: Чаро аз касе, ки азиятат мекунад, интиқом намегирӣ?
Бо ханда посух дод: Оё оқилона аст, сагеро, ки гозат гирифта (туро газида) гоз бигирӣ?
***
Ҳамеша ҳарферо бизан, ки битавонӣ бинависӣ, чизеро бинавис, ки битавонӣ имзояш кунӣ ва чизеро имзо кун, ки битавонӣ пояш биистӣ.
(Наполеон Бонапарт)
***
Баъзе аз одамҳо фақат дар ду ҳолат бо шумо мувофиқанд:
Аввал ин ки ҳарфи худашонро таъйид кунӣ, дуввум ин ки аслан ҳарфе назанӣ.
Ба ин одамҳо мегӯянд: “худмантиқпиндор”.
(Профессор Самеӣ)
***
Агар мехоҳӣ шахсияти воқеии як инсонро бишносӣ, ба ҳарфҳои дигарон, ки дар бораи ӯ мезананд, таваҷҷӯҳ накун; бубин, ки ӯ дар бораи дигарон чӣ тавр сӯҳбат мекунад.
(Лев Толстой)
***
Душманонатро бубахш, аммо номашонро фаромӯш макун!
(Фидел Кастро)
***
Ҳар чизе, камаш доруст, мутавасситаш ғизост ва зиёдаш сам аст, ҳатто муҳаббат кардан.
(Абуалӣ ибни Сино)
Хонаводаи намуна