Нақши дӯст дар зиндагӣ (қисми аввал)

Нақши дӯст дар зиндагӣ (қисми аввал)

Паёмбар (с): Одамӣ бар дини дӯсти худ аст. Пас ҳар як аз шумо бояд бингарад, ки киро ба дӯстӣ мегузинад.

Имом Алӣ (а): Дурандеш касе аст, ки барои дӯстияш гузиниш кунад, зеро одамӣ бо дӯсташ санҷида мешавад.

.Имом Алӣ (а): Барои дӯстон пушаймонӣ аст, магар (дар дӯстӣ бо) парҳезгорон.

Имом Алӣ (а): Дӯсти одамӣ нишонаи хиради ӯст.

Канз-ул-фавоид: Ривоят шудааст, ки Сулаймон (а) фармуд: «Нисбат ба касе доварӣ макунед, магар он ки ба ҳамнишинонаш бингаред, зеро одамӣ бо ҳамтоёну ҳаммонандҳояш шинохта мешавад ва ба ёрону дўстонаш нисбат дода мешавад».

Пойгоҳи интернетии “Хонаводаи намуна”