Чигуна бо ихтилофоти зану шавҳарӣ бархурд кунем?

Чигуна бо ихтилофоти зану шавҳарӣ бархурд кунем?

Агар ба хотир дошта бошед дар ёддошти пешин (вақти зиндагии беҳтар расида)ба чанд маврид аз мушкилоти зану шавҳарӣ ишора кардем. Дар ин ёддошт низ саъй дорем маводи ихтилофсози дигарро мавриди баррасӣ қарор дода ва роҳҳои рӯ ба рӯ бо онро пешниҳод диҳем.

Вақте зану шавҳар бо ҳам ихтилоф пайдо мекунанд се роҳ бештар надоранд: Бо ҳам даъво кунанд, аз расидагӣ ба ихтилофи худ дурӣ кунанд

Ва ихтилофи худро ҳал кунанд. Агар бо ҳам даъво кунанд, тамоми энергияи худро сарфи ин мекунанд, ки чӣ касе рост мегӯяд ва чӣ касе ғалат, аммо ихтилофе ҳал намешавад. Агар ҳам ба ихтилофи худ расидагӣ накунанд ихтилофшон муддате баъд дубора ошкор шуда ва ҳатто мумкин аст сахттар гардад. Пас шинохт ва ҳали ихтилоф оқилонатарин роҳ аст. Дар идомаи ин ёддошт ба баъзе дигар аз ихтилофоти роиҷи миёни зану шавҳар ишора хоҳем кард:

Тавсия мешавад, ки зану шавҳар ҳамеша дорои як ҳисоби муштарак бошанд ва ҳар моҳ ё ҳар сол бахше аз даромади худро дар ин ҳисоб қарор диҳанд. Ин рафтор натанҳо дар беҳбуди шароити молии зиндагии зану шавҳарӣ бисёр муассир аст, балки сабаби ҳифзи алоқаи шумо бо ҳамсартон(дар сатҳи муносибе ) хоҳад буд

 – Мушкилоти молӣ

Шумо ва ҳамсартон чигуна дар мавриди масоили молӣ тасмимгирӣ мекунед? Оё ин тасмимҳо танҳоӣ аст ё ду нафара? Авлавиятбандии шумо дар хусуси чигунагии касби пул ва харҷи он чигуна аст? Суратҳисобҳоро чӣ касе пардохт мекунад? Оё ҳар касе дар заминаи даромади худ барнома резӣ мекунад ё инки дар ин замина шарике вуҷуд дорад? Оё ҳар яке аз шумо бахше аз бори масъулияти зиндагии зану шавҳариро бар ӯҳда гирифтаед ё инки ин масъулият бар ӯҳдаи як нафар аст?

Дар бисёре аз зиндагиҳои муштарак ин саволҳо шояд ҳаргиз пеш наояд чаро, ки онқадар зан ва мард дар ин замина ҳамоҳангие доранд, ки ниёзе ба тарҳи ин саволҳо нест. Аммо дар баъзе дигар аз зиндагиҳои зану шавҳарӣ ин даста аз саволҳо баъд аз муддате сабаби эҷоди мушкилоти ҷиддӣ миёни зану шавҳар мегардад. Бинобар ин агар ин даста аз зану шавҳар барои аз байн бурдани мушкили худ ҳар чӣ зудтар иқдом накунанд ин масъала метавонад сабаби аз байн рафтани отифаи бузурге дар миён онҳо гардад.

Умуман барои пешгирӣ аз ин навъ мушкилот (масоил молӣ) тавсия мешавад, ки зану шавҳар ҳамеша дорои як ҳисоби банкии муштарак бошанд ва ҳар моҳ ё ҳар сол бахше аз даромади худро дар ин ҳисоб қарор диҳанд ва оилаҳое, ки ҳисоби банкӣ надоранд дар манзил пасандоз кунанд. Ин рафтор натанҳо дар беҳбуди шароити молии зиндагии зану шавҳарӣ бисёр муассир аст балки сабаби ҳифзи алоқаи шумо бо ҳамсартон(дар сатҳи муносибе ) хоҳад буд.

 – Аз байн рафтани ишқу алоқа

Дар баъзе аз зиндагиҳо шароит ба марҳалае мерасад, ки дигар меҳру муҳаббате миёни зану шавҳар боқӣ намонда ва зану шавҳар дигар замонеро барои алоқаи ошиқона сарф намекунанд, агар дар зиндагии зану шавҳарии шумо чунин иттифоқе афтода дигар вақти он расидааст, ки шӯълаи зиндагии зану шавҳариатонро равшан кунед. Яке баъд аз зӯҳри ошиқонаро дар хона ва ё дар як ресторан омодагӣ бинед. Теъдоде шамъ, гулҳои хушбӯ ва тоза, ғизоҳои хуш атр ва бӯ ва ғайраро таҳия кунед ва ё суфориш диҳед, нахандед. Ин иттифоқот танҳо дар филмҳо ва сарёлҳо набояд рух диҳад. Барои якбор ҳам, ки шуда лаҳзае аз зиндагиатонро ҳамонанд ба хоб кунед. Ҳатто метавонед ба фикри гузаронданӣ охири ҳафтаи худ дар хушгузаронии берунишаҳр ва манотиқи хуш обу ҳаво бошед.

 – Ақвом ҳамсар

Барои баъзе аз занон ё мардон, рӯ ба рӯ шудан ва ё ҳамроҳ шудан бо хонаводаҳо амре бисёр душвор ба назар мерасад. Ин даста аз афрод мураттабан фикр мекунанд, ки чигуна метавонанд ин яхии алоқаиро шикаста ва вориди алоқаи матлуб бо хонаводаи худ ё ҳамсаршон шаванд. Яъне баҳс аз ин қарор аст, ки баъзе аз ҷавонон вақте издивоҷ мекунанд фосилаи отифии бисёре миёни худашон ва хонаводаҳо эҳсос мекунанд, вале аз ин масъала нороҳат буда ва майл доранд алоқаҳо дубора ба шакли аввала боз гардад. Ҳоло чаро ин масъала эҷод мегардад?

Мавзӯъро аз мароҳили муқаддамотитар шурӯъ мекунем: Падару модар майл доранд, ки дар алоқаи доим ва муназзам бо фарзандонашон бошанд ва мехоҳанд онҳо ҳамеша дар наздикии дидашон буда ва онҳоро мулоқот кунанд ва иртиботи доимӣ ва ҳамешагӣ бо инҳо дошта бошанд. Гоҳе мушкил аз инҷо сарчашма мегирад, ки сарпарастӣ мазкур фаромӯш мекунанд, ки фарзандонашон дигар бузург шуда, ташкили хонавода дода ва табдил ба афроди ҷудогонае шуда ва тасмимоти муҳими зиндагиашонро худашон ба ҳамроҳи ҳамсарашон ба сурати мустақилона бояд бигиранд. Аз тарафи дигар баъзе аз падару модар майл доранд доиман роҳ ва равиши зиндагиро ба фарзандашон омӯзиш диҳанд, ӯро насиҳат кунанд ва ба таври куллӣ роҳи зиндагӣ карданро ба вай биёмӯзанд. Дар воқеъ дар баробар чунин падару модар чӣ кор бояд кард? Чӣ кор кунем то ҳам ҳурмати онҳо ҳифз гардад ва ҳам истиқлоли зиндагии зану шавҳариамонро таъмин кунем?

Як равиши мудириятии ин мавқеиятҳо ин аст, ки хеле мӯҳтарамона ба сӯҳбатҳои бузургтарҳо гӯш диҳед ва иҷоза диҳед онҳо бифаҳманд, ки шумо ба тафаккуроти онҳо эҳтиром мегузоред, аммо аз тарафи дигар ҳеҷ қавле мабнӣ ба бакоргирӣ ва пайравӣ аз ин насиҳатҳо ба онҳо надҳед. Хеле содда ба ҳирфҳои онҳо гӯш диҳед, зеро онҳо ниёз доранд, ки ин ҳирфҳоро бизананд. Аз тарафи дигар агар ба шумо фишор биоваранд, ки ҳатман ба ин дастурот амал кунед лозим аст, ки бо риояти эҳтиром, вале маҳкам ва қотеъ бигӯед: “Ман ба назарот ва ақоиди шумо эҳтиром мегузорм ва аз инки иҷоза додед бидонем шумо читавр бо ин мавзӯъ рӯ ба рӯ мешавед, муташаккирам. Қатъан мавқеи тасмимгирӣ ба сӯҳбатҳои шумо диққат хоҳем дошт.”

Мумкин аст лозим шавад, ки шумо ин сӯҳбатҳоро чандин бор барои падару модар ва бузургтарҳои худ такрор кунед то манзури шумо ва ҳамсартонро бифаҳманд ва бифаҳманда, ки алорағми гӯш кардан ба сӯҳбатҳои онҳо мумкин аст, ки шумо тасмими мустақилонаи худтонро бигиред. Ҳамчунин лозим аст шумо ва ҳамсартон диққат дошта бошед, ки чигуна бо ин насиҳатҳои нохоста бархурд кунед ва дар ин замина аз якдигар ҳимояти комил намоед.

  – Диққати беш аз ҳад ба кор

Яке дигар аз мушкилоти роиҷ дар зиндагиҳои зану шавҳарӣ ин аст, ки ҳамсари шумо фикр мекунад, ки шумо замони зиёдеро ба кор кардан ихтисос медиҳед. Оё ин ҳарф дуруст аст? Оё шабҳои тӯлонӣ дар утоқи кории худ ва ё дар айёми охири ҳафта машғули анҷоми корҳоятон ҳастед? Агар чунин аст барои ҳифзи равобити хонаводагиатон дар намунаи кориатон таҷдиди назар кунед.

масалан баҳраварии худро дар муҳити кориатон афзоиш диҳед то дар манзил корҳои камтаре барои анҷом додан дошта бошед.

бархе аз вақтҳои озоди худро барои будан бо ҳамсартон барнома резӣ кунед.

Талош кунед диққатеро, ки маврид ниёз вай аст аз вай дареғ надоред.

Ҳатман таътилоти охири ҳафта ба хонаводаатон ихтисос диҳед ва …

Алоқаи шумо бо ҳамсаратон ҳамонанди як хиёбони ду тарафа аст, лизо ёдатон наравад, ки агар ҳамсартон барои шумо фидокорӣ мекунад шумо низ бояд ба тариқи ҳамонанд амал кунед. Зимнан ёдатон бошад, ки ҳар алоқае ниёзманди бозсозӣ ва мусолиҳа аст. Ҳамеша мавзӯъоте вуҷуд дорад, ки бояд ҳал шавад. Агар шумо аз равишҳои унвон шуда барои ҳали ин мушкил истифода кунед шонси бештаре доред, ки битавонед камтар дучори ошуфтагӣ ва парешонӣ шавед. Инки ихтилофи зану шавҳар аз байн равад ё на, рабте ба сахтии мушкил надорад, балки ҳали ихтилоф ба ин бастагӣ дорад, ки зан ва шавҳар бихоҳанд бо мушкилашон канор биёянд ё на. Ҳар ихтилофе метавонад зиндагии зану шавҳариро ба хатар бияндозд вале бо дилгармӣ додан ва ҳамкорӣ, ҳатто сахттарин мушкилот ҳам метавонанд сабаби наздиктар шудани зан ва шавҳар ва мустаҳкам шудани зиндагии зану шавҳарии онон шаванд.