Диёбет ва варзиш
Ҳар бемори диёбетӣ бояд қабл аз интихоби навъи варзиш ва замони он бо пизишки худ машварат намояд.
– Барои бахши зиёде аз беморони болои 35 сол, ки тамоюл ба шурӯи варзиш доранд бояд озмоиши варзиш тавассути мутахассиси қалб сурат гирад.
– Варзишро бояд ба оҳистагӣ шурӯъ намуд ва суръат ва замони онро ба тадриҷ афзоиш дод.
– Варзиш бояд мудовим бошад ва ҷузъи аз барномаи зиндагии рӯзона фард шавад.
– Дар сурате, ки фаъолияти баданӣ бидуни омодагии авалия бошад мумкин аст мунҷар ба уфти қанди хун ба хусус дар афроди мубтало ба диёбети навъи 1 гардад.
- Мавориде, ки лозим аст беморони диёбетӣ дар ҳангоми варзиш мавриди таваҷҷуҳ қарор диҳанд:
– Ҳамеша корти ҳувияти худро ба ҳамроҳ дошта бошед ё шахсеро, ки бо шумо варзиш мекунад аз диёбети худ огоҳ намоед то дар сурати бурузи мушкил дар тӯли варзиш, иқдомоти лозим тавассути атрофиён сурат гирад.
– Қанди хун бояд қабл аз варзиш контрол гардад.
– Ҳамеша як карбуҳидроти содда монанди қанд, оби набот ё шакалот ба ҳамроҳ дошта бошед.
– Аз таъриқи беш аз ҳад ва дар натиҷа аз даст рафтани моеъҳои бадан ба хусус дар рӯзҳои гарм худдорӣ намоед.
– Барои ҷилавгирӣ аз эҷоди товал дар по, аз ҷӯроб ва кафши муносиб истифода намоед.
– Бо таваҷҷуҳ ба навъ ва шиддати фаъолите, ки ҳар бемор анҷом миедиҳад бояд баъд аз варзиш маводи қандӣ изофа масраф гардад.
– Агар танҳо варзиш мекунед, маконеро, ки барои варзиш интихоб кардаед ва замони бозгашти худро ба атрофиён иттилоъ диҳед.
– Ҳамеша ба уфти ногаҳонии қанди хун дар тӯли варзиш ва ё чанд соат пас аз он диққат намоед, ба хусус агар ансулин масраф мекунед.