Роҳкорҳоии шустани либоси сафеди зардшуда ва ранггирифта

Шустушӯ ва ҳифзи сафедии либосҳои сафедранг гоҳе бароятон кори мушкиле аст. Эҳтимолан барои шумо ҳам пеш омадааст, ки ба таври иттифоқӣ пероҳани сафедатонро бо либосҳои дигар дохили мошинаи либосшӯӣ андохта бошед ва баъд аз поёни шустушӯ мутаваҷҷеҳ шавед, ки либоси сафеди шумо ранги либосҳои дигарро ба худ гирифтааст, роҳи ҳалле барои рафъи ин мушкил вуҷуд дорад, ки ба шумо муаррифӣ хоҳем кард.

Барои сафедтар шудани либосҳои сафед либосҳоро бо сирка бишӯед.

Ба гузориши Дили Майл, агар чунин мушкиле бароятон пеш омад ба сӯроғи сирка ва ҷӯши ширин биравед.

Марказе дар Лондон, ки рӯи таркиботи бидуни зарар барои таҳияи шӯяндаҳо таҳқиқ мекунанд бо истифода аз миқдоре сирка муваффақ ба сафед ва дурахшон шудани либос шавад, ки дар шустушӯ ранг рафта буд.

Дар ин озмоиш як ҷӯроби сафедранг, ки бо чандин бор шустушӯ терагии кафи он бартараф нашуда буд, бо нисфи финҷон сирка ва дараҷаи оби 60 дохили мошинаи либосшӯӣ шуста шуд ва комилан сафед шуд.

Ин озмоиш барои либосҳое, ки бар асари шустушӯи ҳамзамон бо либосҳои рангии дигар ранг гирифта буданд низ ба ҳамин равиш шуста ва комилан сафед шуданд.

Амили Шотел Варс мегӯяд: ман барои шустушӯи либос ва порчаҳои сафед бо оби 40 дараҷа ва миқдоре сирка ин озмоишро анҷом додам ва бо натиҷаи он шигифтзада шудам.

Сирка илова бар қимати поин нисбат ба шӯяндаҳои санъатӣ ҳовии маводи саммии камтаре аст ва сабаби осеб ба рия ва системи танаффусӣ намешавад.

Аз қобилияти сафедкунандагии хуршед истифода кунед

Вақте, ки либосҳоро шустед, онҳоро рӯи банд овезон кунед ва иҷоза диҳед, ки дар маърази офтоб хушк шаванд, аз хушккунанда истифода накунед, нури хуршед либоси шуморо бидуни ҳеҷ бӯ ва осебе сафед ва хушк хоҳад кард, нури фаробанфаши хуршед занҷираҳои химиёвӣ дар лаккаи либосро дар ҳам мешиканад ва боис мешавад, ки ранги изофии либос кам-кам маҳв шавад, дақиқан ҳамон коре, ки сафедкунандаҳо бо либос анҷом медиҳанд.

Хисондани либос дар об ва баъзе мураккабот, мӯъҷизагар аст

Оби лиму беҳтарин модда барои шустушӯи либосҳои сафед аст ва метавонад ба онҳо дурахшандагии лозимро бидиҳад ва беш аз ҳадди маъмул онҳоро сафед накунад, аммо сафедкунандаҳо сафедии ғайритабиӣ доранд, нисфи финҷон оби лимуро бо як голун оби доғ махлут кунед ва агар онро комил ҳам бизанед ва ба муддати як соат ё ҳатто шаб то субҳ либосҳоро даруни он бихисонед.

Ҳоло баъд аз муддат замоне, ки гуфтем, либосҳоро аз лаган дар биоваред ва онҳоро мисли ҳамеша дохили либосшӯӣ биандозед ва бишӯед, лиму қодир аст рангҳоеро, ки мисли зангзадагӣ ҳастанд низ аз байн бубарад, агар чунин лаккае рӯи либос буд, оби лимуро ба ҳамон қисмат оғишта кунед ва миқдоре пудри киреми тортор рӯи он бипошед, ҳоло иҷоза диҳед, ки ба муддати сӣ дақиқа мавод рӯи либос бимонад ва хоҳед дид, ки лаккаҳо маҳв хоҳанд шуд, сипас онҳоро мисли ҳамеша бишӯед.

Каме ҷӯши ширин дохили мошини либосшӯӣ биризед.

Ҷӯши ширин аз назари химиёвӣ бисёр шабеҳи карбунот садем булурин аст ва ба роҳатӣ мавриди истифода қарор мегирад, ҷӯши ширин бӯи бадро низ аз байн мебарад, либосҳо низ равшантар аз ҳадди табии худ нахоҳанд шуд, дар ҳоле, ки комилан тамиз мешаванд, ҷӯши ширин ҳамчунин як зидди уфуникунандаи мулоим низ ҳаст, бинобарин либосҳо ва мошини либосшӯӣ ҳар ду аз рушди боктерӣ дар амон хоҳанд буд.

Аз шӯяндаҳои табиӣ истифода кунед.

Аз онҷое, ки бештари мо танҳо поккунандаҳои химиёвиро мешиносем, ба сӯроғи табииҳо намеравем, шӯяндаҳои табиӣ пояи гиёҳӣ доранд ва онзем ва маводи маъдании табии ба кор рафта дар онҳо таъсири бисёр хубе дар шӯяндагӣ дорад, ҳадди ақал инки ин мавод ҳовии поккунандаҳои сахт ва хашин нестанд ва ҳеҷ осебе ба либос ё ҳатто ба худи фард намезананд, ин маводи табиӣ навъе зидди микроб ва зидди олудагӣ ҳастанд; ва ин дақиқан баръакси поккунандаҳои химиёвӣ аст, ки мо истифода мекунем.