Ҳафт рози зиндагӣ

Мо инсонҳо вақте бо фарде самимӣ мешавем, хатти қирмизҳои худро фаромуш мекунем ва ба роҳатӣ розҳо ва масъалаҳои шахсии худро бо дӯстамон дар миён мегузорем, дар ҳоле, ки ин кори дурусте нест ва ҳамеша бояд ба хотир дошт мавзӯъоте аст, ки дигарон набояд аз он огоҳ шаванд, пас аз ин ба баъд дар гуфтугӯҳои дӯстонаи худ ҳадду ҳудудеро барои дар миён гузоштани рози муҳимми худ риоят кунед, розҳое, ки дар ин бахш ба онҳо мепардозем.

Иттифоқоте, ки байни шумо ва ҳамсаратон рух медиҳад

Ҳаргиз аз хилват худтон бо ҳамсар чизе ба дӯстонтон нагӯед зеро ин равобит ҳукм роз байн шумо ва ҳамсартон аст .ҳамеша худро ҷой ҳамсартон бигузоред ва бубинед аз назар шумо қобил писанд аст, ки дӯстон ҳамсартон аз робита байн шумо матлаъ бошанд ё не?

Мушоҷироти хонаводагӣ аз розҳои муҳимми зиндагӣ

Инсонҳо бо аввалин гурӯҳе, ки дар зиндагӣ бархурд мекунанд хонаводаашон аст то ба ҳол чиқадар аз хонавода дур будаед, агар аз дастаи афроде бошед, ки ба хонавода вобастагӣ надошта бошед, осеб дидан ба маротиб барои шумо сахттар аст. Чаро афрод дар чунин вақтҳое бо дигарон дарди дил мекунанд шояд дӯсте пайдо кунед, ки шуморо қазоват накунад ва ба ҳарфи шумо гӯш диҳад, аммо баъд худатон пушаймон мешавед, чун илова бар инки ҳама ҷо аз ҳарфҳои шумо пур аст дигарон низ шурӯъ ба қазовати хонаводаатон мекунад. Саъй кунед ба ҷои дарди дил бо дигарон худатонро барои контроли эҳсосотатон қавитар кунед.

Ҷузъиёти занонагиро ба ҳеҷ кас нагӯед

Бисёре аз занон одат доранд, вақте бо ҳам менишинад аз ҷузъиёти занонагии худ сӯҳбат кунанд фикр мекунанд озодона дар робита бо ин мавзӯъот сӯҳбат кардан равшанфикрӣ аст, пас саъй кунед натанҳо дар мавриди ҷузъиёти занонагии худ, балки дар робита бо бемориҳои дигар сӯҳбат накунед.

Нагуфтани рамзи шахсӣ ба афрод

Ҳамеша ҳушёр бошед ва аз посух ба телефонҳои машкук парҳез кунед, зеро мумкин аст рамзи бонкии шуморо бигиранд ва ё ҳаргиз аз сари дӯстӣ рамзи худро ба дӯстонатон надиҳед, чун кори хориҷ аз ақл аст ва тазмине нест, ки дӯсти шумо ҳамеша дӯстатон бимонад.

Шароити молӣ аз розҳои муҳимми зиндагӣ

Лузуме надорад касе аз шароити молии шумо огоҳ бошад мизони пасандози ҳуқуқи пуле, ки ба дигарон қарз додаед ё гирифтаед ҷузъи мавориди шахсӣ аст ва ниёз нест дигарон аз он огоҳ бошанд, идаи зиндагиятонро барои дигарон бозгӯ накунед, чун махсуси худи шумо аст ва барои зиндагии худатон короӣ дорад, баъзе афрод онқадар боҳуш нестанд, ки мутаваҷҷеҳ шаванд ва мумкин аст бо пиёда кардани он дар зиндагии худашон дучори мушкил шаванд.

Тарсҳои амиқ

Бештари афрод бар ин бовар ҳастанд, ки сӯҳбат кардан дар бораи тарсҳо ва нороҳатиҳо авзоъро бадтар мекунад, дуруст аст, чун ҳимоят ва кумаки дигарон муваққатӣ аст, пас саъй кунед дар мавриди тарсҳоятон сӯҳбат накунед, балки тавоноии худ дар рӯёрӯӣ бо онро боло бубаред.