Чигунагии нигаҳдорӣ ва масрафи равған

Як коршиноси тағзия дар мавриди равған ба ин мавзӯъот ишора мекунад:

1. Солимтарин навъи равған, равғанҳои моеъ ҳастанд. Дар равғани моеъ маъмули таркиботи зарурӣ барои бадан вуҷуд дорад, ки миқдори онҳо дар равғани сурх карданӣ ба маротиб камтар аст. Бинобарин ҷуз дар мавриди сурх кардан, беҳтар аст барои мавориди дигар аз равғани моеи маъмулӣ истифода кунем то аз маводи муфиди он низ истифода кунем.
2. Медонед, ки мумкин аст равғане, ки шумо ҳар рӯз истифода мекунед фосид бошад? Агар зарфи равғанро канори уҷоқи газ ё пушти панҷара мегузоред ҳатман ин иттифоқ афтодааст. Чун шароити нигаҳдорӣ аз равғанро риоят накардаед. Набояд зарфи равғанро дар ҷои гарм ва канори нур қарор дод. Маҳалли хушк ва хунук монанди дохили кабинет беҳтарин макони нигаҳдорӣ аз равған аст.
3. Дар ҳоли ҳозир равғани кунҷид бисёр пуртарафдор шудааст ва анвои мухталифи он аз тасфияшуда ва корхонаӣ то равғани хом, ки дар маҳал равғанкаши мешавад, дар бозор вуҷуд дорад. Бо равғани кунҷид метавон маводи ғизоиро ба муддати кӯтоҳ сурх кард албатта бештар ба сурати тафт додан ва на сурх кардани тӯлонимуддат.
4. Шояд шумо ҳам шунида бошед, ки равғанҳои тасфиянашуда ва хом солим нестанд. Зеро ин равғанҳо зудтар аз анвои корхонаии худашон дучори оксидасион ва фасод мешаванд. Аммо ҳақиқат ин аст, ки ҳар навъ равғане дар муҷовират бо оксижени ҳаво оксид мешавад ва ба ҳамин далел бояд дари равғанро ҳамеша маҳкам бубандем. Ҳамчунин равғани масрафшударо барои масрафи муҷаддад нигаҳ надорем ё онро дар зарф бознагардонем.
5. Равғани ҳестаи ангур пештар бисёр ривоҷ пайдо карда буд ва ба як колои тиҷорӣ табдил шуда буд, аммо ҳақиқат ин аст, ки ин навъ равған муносиби сурх кардан нест ва танҳо барои масраф дар солод муносиб аст. Беҳтарин равған барои пухтупаз ва солод равғани хӯрокии моеъ аст, ки рӯи он навишта шуда бошад муносиб барои пухтупаз ва солод. Ба тартиби авлавият аз ҷиҳати саломат метавон аз равғани зайтун, кунҷид, зуррат ва офтобгардон истифода кард.
6. Агар фикр мекунед бо истифода аз равғанҳои табиӣ монанди равғани ҳайвонӣ, дунба ё караи ҳайвони ба саломатии худатон ва хонавода кумак мекунед, сахт дар иштибоҳед! Ин маҳсулоти ҳайвонӣ коллестроли бади хунро боло мебаранд чун асиди чурби ишбоъ доранд ва мушкилоте чун чоқӣ, диёбет ва норасоиҳои қалбӣ ва уруқӣ ба вуҷуд меоваранд. Дуруст аст, ки ин маҳсулот табиӣ ҳастанд, аммо ин мавзӯъ боис намешавад аворизи манфӣ надошта бошанд.
7. Намак ва адвияҳое монанд зардчубаро қабл аз шурӯъ ба пухт ба ғизо изофа кунем. Масалан барои сурх кардани гӯшт адвияро ба он бизанед ва баъд махлут кунед. Зеро агар онҳоро ба равғани доғ изофа кунем дар ҳарорати боло таҷзия шуда ва фасоди равғанро тасриъ мекунанд.
8. Агар дар мавқеияте будем, ки равғани сурх карданӣ дар дастрас набуд, равғани нима ҷомид гузинаи беҳтаре нисбат ба бақияи равғанҳо аст. Аммо равғани ҷомид ба ҳеҷ ваҷҳ тавсия намешавад, зеро миқдори зиёде асиди ишбоъ теранс дорад, ки боиси бемориҳои қалбӣ ва уруқӣ ва саратон мешавад. Агар равғани нимаҷомид масраф мекунем бояд ба қошуқе, ки дохили он мегузорем диққат кунем. Қошуқи мо бояд тамиз буда ва мартубу тар набошад, чун рутубат оксидасионро афзоиш медиҳад.
9. Равғани зайтун ба хотири вуҷуди антиоксидон, витамини e ва таркиботи зарурии бисёр муфиде, ки дорад, тавсия мешавад ва дар зимн ҳароратро низ то ҳудуде метавонад таҳаммул кунад. Навъи бикри равғани зайтун нисбат ба анвои дигари он арҷаҳият дорад. Дар сурати набуди навъи бикр ва хоми он дар дараҷаи баъди махлути хом ва тасфияшуда ва дар охир агар ҳеҷ кадом дар дастрас набуд аз навъи тасфияшуда ё корхонаӣ истифода кунед.
10. Мо ҳамеша дар зиндагӣ ба пухти ғизо машғул ҳастем, пас беҳтар аст аз равғани моеъ ва ба мизони кам истифода кунем ва тарҳиҷан то ҷое, ки имкон дорад барои сурх кардан ҳам аз он истифода накунем, балки дар сурати ниёз ба муддати кӯтоҳ маводи ғизоиро бо ин равған тафт диҳем то дамои зиёде набинад ва ғизо осеби зиёде набинад. Агар равған бисӯзад ва дуд кунад таркиботи саратонзо дар он ба вуҷуд меояд.