Маҳоратҳои зарурӣ барои мустақил будан дар зиндагӣ
Инсони мустақил маҳдудаи озодии худро набояд танҳо дар зиндагии худ бидонад, балки бояд ин ҳисси мустақил буданро дар фикр ва зеҳни худ парвариш бидиҳад.
Мустақил будан танҳо ба зиндагӣ дар хонаи шахсӣ ва ё доштани имконоти молии муносиб хулоса намешавад ва бахши муҳимтаре аз ин истиқлоли афкор ва рафтор мебошад, ончи як фарди мустақили комил ва мавриди қабул дар ҷомеа бояд доро бошад, идомаи ин бахш ба маҳоратҳое, ки барои мустақил будан ниёз дорем, хоҳем пардохт.
Барои мустақил будан бояд чӣ маҳоратҳое дошта бошем?
- Читавр тафаккури интиқодиро тамрин кунед
Дар иртибот бо маънои тафаккури интиқодӣ бояд гуфт, ки “тафаккури интиқодӣ фароянди зеҳнии муназзами тасвирсозӣ, анализ кардан, ҳамоҳанг кардан ва ё арзёбии иттилоот бо маҳорат ва фаъолият аст”. Расидан ба тафаккури интиқодӣ фоидаҳои зиёде дорад, аз ҷумла мудирияти шахсӣ, назми шахсӣ ва ангеза ба таври хулоса тафаккури интиқодӣ шомили пурсиш аз тасаввурот ва идаҳо ст то қабули онҳо, мо ҳоло бештар аз ҳар замоне ниёз ба мутафаккирони интиқодӣ дорем.
- Читавр замонатонро мудирият кунед
Калимаи “мудирияти замон” барои эҷоди ваҳшат дар бархе кофӣ аст, аммо набояд интавр бошад; мудирияти замон, баръакси бовари умум, иҷоза медиҳад, ки шахс мустақилтар зиндагӣ кунад (бештар аз инки бардаи соат бошад.) бо инки пеш рафтан бо барнома ниёз ба каме назм дорад, фоидаҳои он комилан арзиши талошро дорад. Мудирияти замони муассир, ниёзманди донистани аҳдоф ва авлавиятҳо ст, барномарезӣ аз қабл, на гуфтан, аз байн бурдани ҳавоспартиҳо, ба ӯҳда гирифтани масъулиятҳо, муроқибат аз махориҷ ва тамрини муроқибат аз худ.
- Читавр номи мардумро ба ёд дошта бошед
Ниёзе ба гуфтан нест, ки доштани иртиботот як маҳорати муҳимми зиндагӣ аст; як шабакаи иҷтимоии қавӣ, баъзе вақтҳо метавонад тафовути муваффақият ва шикаст ва хушҳолӣ ва нороҳатиро рақам бизанад. Як иштибоҳ, ки афроди зиёде аз ҷумла нависандаҳо анҷом медиҳанд, надоштани тавоноии ба ёд доштани номи одамҳо аст, агарчи метавонед сареъан ин маҳоратро беҳбуд бубахшед. Ду адад аз муҳимтарин маворид барои ба ёд доштани номҳо тамаркуз ва такрор аст. Таваҷҷуҳ ба вақте, ки фард номашро мегӯяд ва сипас такрори он, пеши худатон тафовути зиёде эҷод мекунад.
- Читавр музокира кунед
Музокираи бо маҳорат натоиҷи матлуби зиёде дар зиндагии шахс эҷод мекунад, аммо ҷамъоварӣ ва пул даровардан эҳтимолан ҷоест, ки ин натиҷаро медиҳад. Нархи суди поинтаре мехоҳед? Ниёз ба афзоиши ҳуқуқ доред? Оё қимат бояд поин биёяд? Доштани маҳорати музокираи хуб дар маҷмӯаи шумо метавонад боиси иттифоқ афтодани ин маворид шавад.
Ин чаҳор чиз, махсусан маврид охирро, ба ёд дошта бошед:
– метавонед барои хеле чизҳо музокира кунед, аммо на ҳамачиз
– музокира сенарияи бурд ва бохт нест
– барои доштани аҳруми фишор таҳқиқ кунед (мисли қимати маҳсулот)
– мутахосим набошед! метавон бо эҳтиром ва тамаддун музокира кард.
- Читавр эҳёи қалбӣ анҷом диҳед!
Умедворем ҳаргиз маҷбур нашавед ҷони инсони дигареро наҷот диҳед. Бо ин вуҷуд ҳудуди ҳафтод дарсади мардум дар як мавқеият бо ҳамлаи қалбӣ дармонда мешванд. Ин дар ҳоле аст, ки бештар аз ҳаштод дарсади сактаҳои қалбӣ дар хона рух медиҳанд. CPR, ки мухаффафи эҳёи қалбӣ аст, метавон онлайн ё тарҷеҳан рӯ дар рӯ ёд гирифт, бидуни дар назар гирифтани равиши омӯзиш, ёд гирифтани ин маҳорати арзишманд ва эҳтимолан наҷотбахш арзишашро дорад.
- Читавр шино кунед
Агар шино карданро намедонед, ишкол надорад, аммо шояд бино ба далоиле бихоҳед онро ёд бигиред, албатта далели аслӣ барои амнияти худи шумо аст. Вақте рӯи тахтаи чӯб ё василаи дигаре шиноваред донистани наҳваи шино натанҳо метавонад ҷони шуморо наҷот диҳад, балки метавонад ҷони дигареро низ наҷот диҳад. Дувум, шино нерубахш аст ва тамрини маҳшар аст! Аксари истахрҳо бо ҳазинаи кам дарси шино шино доранд, як гузинаи дигар ин аст, ки агар шиногари муваффақе дар хонавода доред эҳтимолан метавонад усули пояро ба шумо омӯзиш диҳад.
- Читавр як дурӯғгӯро бишносед
Намехоҳем зиёд бадбин бошем, аммо дар ҳар ҷо дурӯғгӯ вуҷуд дорад, агар то ба ҳол аз дурӯғгӯ садама дидаед, комилан бо ранҷ ва хиҷолати баъд аз он ошноед. Агар нестед, шонси шумо задааст! ниёзе нест маъмури созмон сатҳи ҷаҳонӣ бошед, то як дурӯғро шиносоӣ кунед.
Инҷо бархе мавориди ибтидоӣ оварда шудааст:
- Чанд саволи хунсо бипурсед.
Ба суръат вориди ҷузъиёт нашавед, аз онҳо роҷеъ ба ҳаво ё барномаи охири ҳафтаашон бипурсед ва сипас забони баданашонро бубинед.
- Аз саволи хунсо ба саволоти “гарм” биравед.
Ҳар кас ҳангоми дурӯғгӯӣ нишонаҳоеро нохудогоҳ буруз медиҳад. Барои касоне, ки омӯзиш надидаанд, маъмулан як тағйири чеҳраи қобили дарк, ҳаракати чашм ва тағйири сохтори ҷумла рух медиҳад.
- Ба калимоташон гӯш кунед:
Вақте саъй мекунед дурӯғи касеро рӯ кунед, васвасакунанда аст, ки таваҷҷуҳи зиёде ба забони бадан дошта бошед. Муроқиб бошед, ки миқдоре аз ин таваҷҷуҳро ба калимоташон маътуф кунед.
Дар равоншиносии имрӯз: “онҳо мумкин аст сареътар ё оромтар сӯҳбат кунанд. Бо оҳанги садои болотар ё поинтар.” Ба илова “ҷумалаҳое, ки истифода мекунанд печидатар мешавад, чароки зеҳнашон саъй мекунад аз достонашон ақаб намонад.”