Тавсияҳои ахлоқӣ ба зану шавҳарон
“Ошкор шудани ихтилофот дар натиҷаи кӯтоҳии мард ва зан”
“Хона нахустин мактаби инсонсозӣ”
“Чӣ гуна конуни хонаводаро гарм нигаҳ дорем?”
“Муҳаббат – маншаи иффату покдоманӣ”
***
Пайдо шудани ихтилофот дар натиҷаи кӯтоҳии мард ва зан
Ба мардҳо тавсия мешавад, ки агараззанони худ кӯтоҳие диданд, онҳоро мавъизаву насиҳат кунанд ва ҳаргиз бадахлоқӣ накунанд, ки натиҷаи матлубе нахоҳад дошт.
Албатта бояд ёдовар шуд, ки дар ба вуҷуд омадани ихтилофот ва мушкилот, ҳамеша зан муқассир нест ва чӣ басо ҳар ду муқассир бошанд. Балки дар бештари ихтилофот ва мушкилоти хонаводагӣ муқассири аслӣ мард аст, ки ғолибан аз мавзеи қудрат бархурд мекунад. агарчӣ пайваста бояд дар ислоҳи занҳо кӯшид, аммо набояд аз худ ӯофил шуд. Зеро муҳимтар аз ислоҳи ҳамсар, худсозӣ аст ва бояд худро ислоҳ кунем то ба ин васила заминаи пайдоиши мушкилот ва ихтилофотро ба ҳадди ақал бирасонем. Чунин набошад, ки мардҳо фишори зиндагӣ ва кору иҷтимоъро ба муҳити хона биёранд ва сахтиҳоро дар хона иаорфӣ кунанд. Зеро бадахлоқӣ ва бенишотии падару модар рӯи фарзандон асари мустақим дорад. Бархурдҳои тунду занандаи онҳо хулқу хӯи фарзандонро табоҳ мекунад ва ба рушди шахсияти маънавӣ ва ҳатто модии фарзандон зиёни ҷуброннопазире ворид месозад.
Идома дорад…
Хонаводаи намуна