Равиши бархурд бо иштибоҳот ва беадабии кӯдак
Бархурд бо иштибоҳот ва беадабии кӯдак
Пазируфтани узрхоҳии кӯдак
Замоне ки кӯдак пас аз иштибоҳи худ, аз шумо узрхоҳӣ кард, узрхоҳии ӯро бипазиред ва масъаларо тамом кунед.
Таваҷҷӯҳ дошта бошед, ки иштибоҳоти кӯдакро бар гардани дигарон наандозед.
Падарумодарон замоне н ороҳату асабонӣ мешаванд, ки эҳсос кунанд, кӯдакашон рафтори беадабонае анҷом дода ва беэҳтиромӣ кардааст ва ё кореро, ки мутобиқи майли онҳо нест, анҷом додааст.
Дар ин замонҳо бояд бо худ ин тавр фикр кунед, ки кӯдаки шумо ҳанӯз рушд пайдо накардааст ва корҳояш аз сари беадабӣ нест ва қасд надорад, ки шуморо хиҷолатзада кунад.
Далели ин корҳояш ин аст, ки мағзаш ба таври кофӣ рушд пайдо накардааст. Бо ин тавр фикр кардан метавонед интизори худро поин биёваред ва камтар асабӣ шавед. Ҳамчунин кӯмак гирифтан аз мушовираи кӯдак ва мутахассисони тарбият ба шумо кӯмак мекунад, ки сабкҳои фарзандпарвариро биомӯзед ва равиши беҳтари тарбиятро интихоб кунед.
Хонаводаи намуна