Даҳ панди Имом Ризо(р)
Аввал: Дар хушҳол кардани мардум бисёр бикӯшед, то дар қиёмат, Худованд хушҳолатон кунад.
Дуввум: То метавонед сукут ихтиёр кунед, ки сукут боиси муҳаббат мешавад ва роҳнамову роҳкушои ҳар чизест.
Севвум: Дар хондани сураи Ҳамд истимрор биварзед, ки ҷамеи хайри дунё ва охират дар он гирд омадааст.
Чаҳорӯм: Дар барқарор кардани силаи раҳим собитқадам бошед, ки беҳтарин навъи он худдорӣ аз озори хешовандон аст.
Панҷӯм: Ба рӯзии андаки Худованд розӣ бошед, то Худованд низ аз амали ками шумо розӣ бошад.
Шашӯм: Ба касе, ки аз Худо наметарсад умед надошта бошед, ки на таҳҳуд дорад, на наҷобат дорад ва на карам.
Ҳафтӯм: Бисёр эҳсон кунед, ки Худованд дар қиёмат як нисфаи хурморо монанди кӯҳи Уҳуд бузург мекунад.
Ҳаштӯм: Ҳаққунносро (ҳаққи мардумро) риоят кунед, ки дӯстии Муҳаммад ва оли Муҳаммад бидуни он пазируфта нест.
Нӯҳӯм: Аз бахшише, ки зиёнаш барои ту бештар аз судест, ки ба дигарон мерасад, ҳазар кун.
Даҳӯм: Бисёр муроқиби кирдори худ бошед то мавриди тӯҳмату иттиҳом қарор нагиред, ки дар он сурат, ҳаққи маломат кардани каси дигареро надоред.
Хонаводаи намуна