Розҳое, ки ҳар зане бояд онҳоро бидонад! [қисмати аввал]
Барои шавҳартон, модарӣ накунед!
Як иштибоҳ: Занон дар ҳаққи мардон модарӣ карда ва бо онҳо ба монанди кудак рафтор мекунанд.
Оё ҳаргиз чунин маворидеро ба ҳамсаратон гуфтаед?
– Азизам кифи пултаро фаромӯш накунӣ.
– Мавқеи баргаштан фаромӯш накунӣ фалон корро анҷом бидиҳӣ.
– Пули барқро пардохтӣ?
– Ёдат рафт фалон корро анҷом диҳӣ? Хуб ирод надорад, худам телефонӣ ин корро бароият анҷом медиҳам.
– Чанд бор бояд гуфт ин либоси тарро рӯи замин наяндоз.
– Агар бо ин либоси нозук берун биравӣ, ҳатман сармо мехӯрӣ.
Чунон чӣ шумо низ монанди ман муртакиби ин иштибоҳот шуда бошед, эҳтимолан пас аз хондани ин ҷумалот эҳсоис гуноҳ мекунед. Иштибоҳи шумораи як, яке аз маъмултарин ва мухаррибтарин одоти иртиботи мо бо мардҳо аст. Ба гунае бо онон рафтор мекунем, гӯӣ кӯдаке беш нестанд ва ин тавр фарз мекунем, ки нотавон ҳастанд ва наметавонанд аз худашон муроқибат кунанд ва ниёз доранд, ки мо зиндагиашонро бигардонем.
Медонам чӣ фикр мекунед бале ин пешфарзҳои мо дар бисёре аз вақтҳо ҳақиқат доранд ва мумкин аст ҳаққ бо шумо бошад, аммо мавзӯъ ин нест, мавриде, ки дар ин ҷо аҳамият дорад ин аст, кӣ:
Ҳангоме, ки бо як мард монанди писарбчаи кӯчаке рафтор мекунед, ӯ низ шуморо маъюс накарда ва ба монанди бачаи кӯчак бо шумо рафтор хоҳад кард. Ҳангоме, ки интизор доред нотавон, дармонда ва заиф бошад ӯ низ нотавон, дармонда ва заиф менамояд.
Чигуна занҳо дар ҳаққи мардҳо модарӣ мекунанд?
1 ) Дар ҳаққи онҳо зиёда аз ҳадд муфид воқеъ шудан ва анҷом додани корҳое, ки мебоист худашон анҷом бидиҳанд: масалан: ба думболи калидаш мегардем, либосҳояшро пушти сараш ҷамъ мекунем, муҳояшро мураттаб менамоем, субҳҳо қабл аз онки ба сари кор биравад либосҳояшро интихоб мекунем, шабҳо баъд аз баргаштан аз кор либосҳояшро аз танаш дар меоварем.
2 ) Роҳ андохтани бозиҳои каломӣ бо онон, бозии ҳадс бизан, ҷиҳати берун кашидани иттилоот аз онон, ба ӯ мегӯем: гуруснаӣ? Дӯст дори каме ош бароият дуруст кунам, на? Бароият моҳӣ дуруст кунам? Десер читавр? Бо ин суп читаврӣ? Зиёд ҷолиб ба назар намёд? Хуб бигзор фикр кунам. Бо як сондвичи грил шуда читаври? Оро ҳам дӯст надори?
3) Мо маъмулан чунин фарз мекунем; Мардҳо кам ҳофиза буда ва ё фаромӯшкор ҳастанд ва иттилооте, ки мебоист худашон ба хотир дошта бошандро ба онҳо гӯшзад мекунем: ёдат бошад вақте расидӣ занг бизанӣ. Ёдат бошад вақти докторт ёдат наравад!
4) Онҳоро накӯҳиш мекунем, гӯӣ кудаканд, читаври метавони бидуни жокат берун биравӣ? Намебинӣ ҳавои берун сарда? Чанд бор бояд бигӯям қабл аз ин ки бихобем чироғҳоро хомӯш кун. Дишаб вақте дошти футбол тамошо мекардӣ, се то нӯшоба ва як питзои бузург хӯрдӣ, аҷиб нест агар дилат дард гирифта боша.
5) Ба ӯҳда гирифтани корҳое, ки фикр мекунед наметавонад ба дурусти анҷом бидиҳанд: Бачаҳо ҳаргиз натавонистанд ин либосҳоро барои мадраса бипушанд. Ин дафъа худам мебарамшон. Наметавонам иҷоза бидиҳам дубора чунин иттифоқе бифтад. Беҳтар буд аз аввал худам корҳоро анҷом медодм.”
6) Ислоҳ кардани иштибоҳоташон ва амру наҳи кардан ба онҳо: “Азизм ин тавр, ки ин калимаро дар ҷумла ба кор бурдӣ, иштибоҳ буд.” “Агар ҷой ту будам алон аз самти чап ронандагӣ мекардам.” “чаро ба модарат занг намезани бигуи кудакҳо мариз шуданд ва сарат хеле машғул ва барои якшанбе дега наметунем ба наздаш биравем. Ҳар чи гуфтӣ ин якиро нагӯ, ки ҳафтаи пеш рафтем ва модари манро дидем.”