Тавсия ба занони хонадор
Истифода накардан аз дасткаш дар ҳангоми кор бо маводди шӯянда сабаби осеб ба пӯст шуда ва мунҷар ба эҷоди илтиҳоби пӯстӣ мешавад.
Шӯяндаҳо умуман хосияти аз байн барандаи чарбиҳоро доранд ва аз онҷо, ки дар пӯст ҳам лояи муҳофизе аз чарбӣ вуҷуд дорад, истифодаи зиёд аз маводди шӯянда бидуни муҳофиз ҳамчун дасткаш сабаб хоҳад шуд то зимни аз байн рафтани миқдори чарбии лояи пӯст, ба он осеби ҷиддӣ ворид шавад.
Осебҳои гуфта шуда ибтидо ба шакли ҷамъ нашудани даст худро ошкор карда ва сипас боис мешавад то шиёрҳои даст возеҳтар аз қабл мушаххас шавад ва пас аз эҷоди хориш ба унвони шурӯъи мавориди бад, илтиҳоб эҷод мишавад, ки гоҳан ҳамроҳ бо уфунати пӯстӣ хоҳад буд.
Боз мумкин аст, ки илтиҳоб ба соири қисматҳои пӯст мунтақил шавад; Истифода аз дасткашҳои нахи махсусан сафед, ки ҳассосияти камтаре эҷод мекунд ва истифода аз дасткаши кор аз таҳрики пӯст ва садама дидани он бо маводди шӯянда ҷилавгирӣ мекунад. Илтиҳоби пӯстӣ бо дору қобили контрол буда ва дармонпазир аст, аммо чунончи усули ёдшуда риоят нашавад зимн онки илтиҳоб пӯстӣ дар фард муҷаддадан оғоз мешавад, имкони мондгории ин мушкил давоми солҳои дароз вуҷуд хоҳад дошт.
афроде, ки дар заминаи бурузи чунин мушкилоте дар пӯст истеъдоди генетикӣ ё заминаи қаблӣ доранд ҳатман бояд аз дасткашҳое, ки гуфта шуд истифода кунанд, ҳатто дар вақтҳое, ки ба андозаи кам аз ин маводд масраф мекунанд.