Авомили афзоиши равобити духтару писар “қисми сеюм”
2- Тавсеаи васоили иртиботи ҷамъӣ:
Аз ҷумлаи муҳимтарин авомили тағйироти иҷтимоӣ дар ҷомеаҳои модерн, расонаҳо ва васоили иртиботи ҷамъӣ ҳастанд. Дар чанд соли гузашта тавсеаи васоили иртиботи ҷамъӣ ба хусус телефони ҳамроҳ ва интернит, ҳаҷму кайфият равобити инсониро ба шиддат таҳти таъсири худ қарор додааст.
Аксари қариб ба иттифоқи истифодакунандагон аз интернит ва муштаракини телефони ҳамроҳ ҷавонон ҳастанд ва бархе аз шавоҳид ва оморҳо нишон медиҳад, ки ҷавонон дар мавориди ғайризарурӣ аз ин абзор истифода мекунанд.
Ҳарчанд тавсеаи имконот дар фазоҳои маҷозӣ барои илал ва аҳдоф ва коркардҳои мухталифи мусбӣ митавонад шакл бигирад, аммо ба далели камбуди зерсохтҳои фарҳангӣ ва вуҷуди бархе заминаҳои иҷтимоӣ, ғолибан ба фазое барои талаф кардани вақти фароғат табдил шудааст ва қатъи ба яқин метавон гуфт, ки яке аз илали иқболи ҷавонони эронӣ ба ин ду васила, қобилияти умдаи онҳо дар имкони бурузи (фардият) аст.