Ҳадду марзи интиқод аз ҳамсар

Фалсафаи аслии зиндагии муштарак, қарор гирифтани ду нафар дар канори ҳам барои тай кардани масири рушд ва камол дар ин дунё аст. Инсон дар сурате метавонад ба рушди воқеӣ даст пайдо кунад, ки нақсҳои хешро яке баъд аз дигар рафъ кунад. Дар ин байн нодонӣ ё ғафлати инсон, монеи дастёбӣ ба тамоми нақсҳо аст. Аз ҳамин рӯ аст, ки бояд гуфт яке аз аслитарин маорифе, ки бояд ба думболи он буд, шинохти нақсҳои худ аст.

Бо рӯйкарди мусбат бо ҳамсаратон бархурд кунед

Мақсуди аслӣ ин аст, ки шумо ва ҳамсаратон битавонед мушкилотеро, ки бо ҳам доред ҷавре ҳал кунед, ки ҳар ду тараф ҳис кунанд мавриди эҳтиром ва таваҷҷуҳ қарор гирифтааст. Бинобарин дар сурате, ки рӯйкардатон дар мавқеи интиқод кардан мусбат бошад, ҳамсаратон ҳис намекунад, ки дӯсташ надоред.

Барои ҳар интиқоде, ки аз вай мекунед, 9 бор аз ҳамсаратон таъриф кунед

Ҳамаи мо ҳангоме, ки ҳис мекунем, мавриди таваҷҷуҳ ва эҳтиром ва муҳаббат ҳастем, беҳтар метавонем интиқодотеро, ки аз мо мешавад таҳаммул кунем. Ҳангоме, ки шумо ва ҳамсаратон доиман бо муҳаббат ва эҳтиром бо ҳам бархурд кунед, захираи хубе аз эҳсосоти мусбат месозед, ки сабаб мешавад бозхурдҳои интиқолӣ ва баҳсҳои эҳтимолӣ роҳаттар таҳаммул шавад.

Ҳаргиз дар ҳангоми интиқод кардан шавҳаратонро муқоиса накунед

Исми шахси хоссеро нёрваред, масалан нагӯед бародарам ё бародарат ё дӯстат, балки ӯро танҳо бо худаш муқоиса кунед ба унвони мисол азизам дирӯз, ки нишастӣ ва ба ҳарфоям гӯш додӣ хеле лаззат бурдам ва ба ту ифтихор кардам (ҳам иқтидор ва ҳам иттилоот медиҳед)

Дар сурте, ки битавонед ба ҷои интиқод кардан аз шавҳаратон ба ӯ пешниҳод бидиҳед асарбахштар хоҳад буд ба унвони мисол ба ҷои ин, ки бигӯем чаро манро тафреҳ намебарӣ ба ӯ бигӯем замоне, ки манро тафреҳ мебарӣ ҳолам хуб мешавад ва ё ба ҷои ин, ки бигӯед чаро дер омадӣ хона? Ва то ҳоло куҷо будӣ? Метавонед бигӯед хеле тарсидам ва нигаронат шудам иттифоқи хоссе афтода буд, ки дер омадӣ? (доред ҳам иттилоот медиҳед ва ҳам иқтидор)

Дар интиқод кардан вақт шинос бошед

Ба унвони мисол ҳангоме, ки шавҳартон дар ғори танҳоӣ ҳаст интиқод накунед, зеро ӯ аз ин шароит лаззат мебарад ва шумо бо ҳарф заданатон ҳарчанд ҳам саҳеҳ ва дуруст ва мантиқӣ боша эҳсоси лаззатро аз вай мегиред ба унвони мисол замоне, ки аз сари кор омад хуна ё дер омад хуна як муддат ба ӯ вақт бедиҳед то худашро бозёбӣ кунад (ғори танҳоӣ)

Худдорӣ аз интиқоди тағйирнопазир

Аз баёни интиқод дар мавриди масоиле, ки имкони тағйирпазирии маҳдуд ё номумкин доранд, парҳез кунед. Ҳис мекунам агар биниат кӯчактар буд, зеботар будӣ , агар сабзатар будӣ, бонамактар мешудӣ, кош андомат беҳтар аз ин буд ва… тарҳи интиқод аз вазъияти сурат, андом, ранги чеҳра ва… сабаби дилсардии отифӣ дар байни ҳамсарон ва натиҷаи зиёнбор дигаре шавад.

Интиқод, иҳонат нест

Зану мард ҳар гоҳ заъфе аз якдигар мебинанд, ки метавонад ба худ ва зиндагияшон осиб бизанад, бояд битавонанд бо аромаш ва латофат, фарди муқобилро нисбат ба он заъф қонеъ кунанд. Дар сурате, ки интиқод битавонад боиси ишқ ва муҳаббати бештари зан ва мард нисбат ба ҳам шавад, ҳаргиз иҳонат маҳсуб нахоҳад шуд. Балки ин вайронӣ ва нороҳатӣ дар равобит аст, ки ба навъе иҳонат ба ҳисоб меояд ва бояд барои сахт нашудани вазъияти зиндагӣ ҳам, ки шуда аз он дур шуд.

Интиқод, хориҷ шудан аз таодул нест

Ёдоварии ин нукта бисёр илзомӣ аст, ки ҳамонтавр, ки интиқоди носолим ва нобаҷо метавонад ба хонавода осеби ҷиддӣ бизанад ва фазои хонаводаро ба ҷои шодкомӣ бо талхкомӣ пур кунад, интиқоди муҳаббатомез ҳам метавонад ҷилави хусумат ва душманиро бигирад.

Интиқод агар дар замон, ҷойгоҳ ва вазъияти матлуби худ ва бо шеваи саҳеҳ ва дуруст ва ҳамчунин бо риояти асли таодул сурат бигирад, як равиши тарбиятии коромад ва муассир аст. Ва дар тарафи муқобил, ишкор аст, ки интиқод бо шеваи иштибоҳ ва таҳрикомез, ба як зидди тарбият табдил хоҳад шуд.

Дурӣ аз интиқодҳои омирона

Дар баёни интиқод, ҳеҷвақт аз иборатҳои омирона ё ҷумалоте, ки бо замири дувум шахси муфрад оғоз мешаванд, истифода накунед. Баён ҷумалоте монанди ту бояд бифаҳмт, ки… , ту мудом мехоҳӣ, ки ҳарфи худат бошад, рафторҳои ту, мудом ин муделия ва… Натанҳо сабаби тасҳеҳи рафтор намешаванд, балки сабаби дурии завҷайн аз якдигар шуда ва ихтилофотро ташдид мекунад. Ман ҳисси аромиши бештаре дорам вақте, ки…, замоне бештар мавриди таваҷҷуҳи ман қарор мегирад, ки… ва… Дар кулл истифода аз ҷумалоте, ки паёмҳои дилнишинтаре дошта ва камтар осебзо ҳастанд, бисёр самаранок буда ва интиқодро беҳина ва созанда мекунад.

Интиқод кардан ба шарти ҳазфи мавонеи барқарории робита дар зиндагии заношуӣ

Танҳо дар равиши иртиботи амни корсоз аст ва ҳамсарон метавонанд аз ҳам интиқоди созанда кунанд. Зеро дар равиши иртиботӣ иҷтиноби ҳамсарон мехоҳанд аз шарри ҳам роҳат шаванд ва дар равиши изтиробӣ интиқод кардан барои фурӯ нишондани изтироби ҳамсарон ба кор меравад. Интиқод дар равиши иртиботии амн муяссар аст барои ин, ки дар ду равиши изтиробӣ ва иҷтинобӣ, ашхос даргир сахтиҳои худ ҳастанд ва ба фикри ислоҳи тарафи муқобил нестанд.