10 рамзу розе, ки ҳамаи мардон бояд дар бораи мағзи занҳо бидонанд

Дар зер ба 10 нуктае ишора мекунем, ки ҳар марде бояд дар бораи занон донад.

 1)– Бар асоси гардиши одати моҳиёнааш, ҳар рӯз тағйир мекунад.

Мушкилоти қабл аз одати моҳёна, бештар аз 80% аз занҳоро таҳти таъсир қарор медиҳад. Аммо занҳо ҳар рӯзи моҳ таҳти таъсир ин гардиши моҳиёна ҳастанд. Сатҳи ҳурмунҳо ба таври муназзам дар мағз ва бадани занҳо тағйир мекунад, зоҳирашон, сатҳи энергияшон ва ҳассосияташонро низ тағйир медиҳанд.

Ҳудуд 10 рӯз баъд аз оғози одати моҳиёна, дуруст қабл аз тухмакгузорӣ, занон эҳсоси шодии бештаре мекунанд. Ноогоҳона либосҳои ҷаззобтаре мепӯшанд, чун сатҳи болои астружн ва тестуструн ӯро ба пайдо кардани фурсатҳои ҷинсии бештар дар тӯли ин даврони борварӣ ташвиқ мекунанд.

Рӯҳияи аксари занҳо, 12-24 соат қабл аз шурӯъи одати моҳиёна, ба бадтарин вазъияти худ мерасад.

 2)– Шуҳудӣ ҳастанд.

Мардҳо метавонанд хаёли худро роҳат кунанд, ки занон метавонанд ба роҳати зеҳнашонро бихонанд. Аммо дарк ва биниши занон бештар аз ин ки ғайри ҳақиқӣ бошад, воқеӣ аст.

Дар тӯли роҳи пешрафти инсонҳо, занон барои тавоноие, ки дар зинда нигаҳ доштани бачаҳо доштанд, ки дар баргирандаи баровардани ниёзи ғизоӣ, гармоишӣ, тарбиятӣ ва монанди он мешавад, интихоб шуда буданд. Ин яке аз далелҳое аст, ки тавзеҳ медиҳад чаро занон натиҷаҳои бисёр беҳтаре дар тестҳое, ки ниёзманди дарки ишораҳои ғайрикаломӣ бошад, дарёфт мекунанд. Занон натанҳо зоҳири физикии афродро беҳтар ба хотир месупоранд, балки ишороти ғайрикломие, ки дар ҳолоти сурат, андом ва лаҳни садо нишон дода мешавадро дарк мекунанд.

Аммо ин маҳорат фақат маҳдуд ба бузург кардани фарзанд нест. Занон умуман аз он истифода мекунанд то бигӯянд раис, шавҳар ё ҳатто ғарибаҳо чӣ фикре дар зеҳнашон доранд.

 3)– Аз даъво дӯрӣ мекунад.

Мавқеиятҳои нигаронкунанда дар мардон аксуламали ҷанг ва гурез эҷод мекунад, аммо муҳаққиқон нишон додаанд, ки занон баъд аз ҳис кардани як таҳдид, ба таври ғаризӣ аксуламали майл ё дӯстиро аз худ нишон медиҳанд. Ин яъне барои эҷоди иттиҳоди асосӣ, аз аксуламали физикӣ худдорӣ мекунанд.

Занҳо ба хотири вобастагии бештари бачаҳо ба боқӣ мондани онҳо, тавре рушд ёфтаанд, ки аз даъво дӯрӣ кунанд. Дар даврон қадим, мардони пешинёни мо, барои мунтақил кардани жени худ, фақат бояд робитаи ҷинсӣ барқарор мекарданд, аммо занон бояд то ба дунё омадани бача ва бузург кардани онҳо зинда мемонданд .

Ин тавр нест, ки занҳо асабонӣ набошанд, роҳи асабонӣ шудаани онҳо фарқ дорад. Онҳо равишҳои ғайримустақимтареро барои рӯ ба рӯ шудан интихоб мекунанд.

 4)– Ба таври гуногун ба дард ва нигаронӣ аксуламал нишон медиҳад

Таҳқиқоте, ки рӯи мағз 10 соли пеш анҷом шуд нишон додааст, ки мағзи занон ва мардон ба дард ва тарс ба таври гуногун аксуламал нишон медиҳанд. Ва мағзи занҳо ҳассостар аз мард аст.

мағзи занҳо натанҳо дар бробри нигарониҳои бисёр хурдтар ҳам ҳассос аст, балки метавонад ба сатҳҳои болотар аз нигаронӣ ҳам одат кунад.

Ҳассосияти нигаронӣ метавонад фоидаҳое дар бар дошта бошад: парокандагӣ вазъияти зеҳнии шахсро бартараф карда ва онро ҷамаътар мекунад. Аммо агар ин нигаронӣ муддат замони зиёде тӯл бикашад, метавонад харобовар бошад. Ёфтаҳои ин мутолиот метавонад шарҳ диҳад, ки чаро занҳо бештар дар ҳолати афсурдагӣ, ба ҳамхурдани нигаронӣ пас аз ҳодиса ва ба ҳам хурдани дигари нигарониҳо қарор доранд.

 5)–  Аз кашмакаш ва даъво хушаш намеояд (аз бемаҳалӣ, бештар)

Барои пешгирӣ аз кишмакаш ва даъво, дар тӯли замони пешрафти инсон, занон беш аз андоза ҳассос ба ишороти миёнфардӣ шудаанд, вазъияте, ки занонро нисбат ба ин бархурдҳо бетоқат мекунад. Ҷараёни химиёвӣ, ки дар тӯл як даъво ба мағзи занон ҳуҷум меовард- махсусан дар даъвоҳое, ки бо шахсони наздик доранд- дуруст мисли ҳамлаи як беморӣ аст.

Эҳтимолан ба хотири тавоноии зиёде, ки дар хондани фикри одамҳо доранд, ҳарф наздан ва аксуламал нишон надодан барояшон тоқатовар нест. Барои занҳо як ҷавоби манфӣ бисёр беҳтар аз ҷавоб надодан аст.

 6)– Майли ҷинсиашон аксуламалпазир аст.

Майли ҷинсӣ дар хонумҳо бисёр таъсирпазиртар аз мардон аст.

Барои ин ки занҳо аз назар ҷинсӣ омода шаванд, махсусан бихоҳанд ба авҷи лаззат бирсанд ва ирзо шаванд, қисматҳои мухталифе аз мағзашон бояд хомӯш шавад. Ва хеле чизҳо метавонад ин қисматҳоро дубора фаъол кунад.

Як зан мумкин аст ба хотири асабоният, беэътимодӣ ё ҳатто ба хотири ин ки поҳояш ях кардааст, пешравиҳои мардеро қабул накунад. Бордорӣ, нигаҳбонӣ аз бачаҳои хурдсол ва ёисагӣ(ноумедӣ) низ метавонанд дар майли ҷинсии занҳо таъсир гузоранд.

Беҳтарин тавсия барои мардон ин аст, ки аз қабл барномарезӣ кунанд!

навозиш барои мардон ҳамон чизҳое аст, ки дуруст 3 дақиқа пеш аз худи амали ҷинсӣ анҷом мешавад, аммо барои занон ҳамаи он чизҳое аст, ки 24 соат пеш аз он ба вуҷуд омадааст!

 7)– Бордорӣ таъсир муфид бар фикр ӯ дорад.

Дар ҳашт моҳаи аввали бордорӣ, меъёри пружструн то 30 баробар мешавад ва ҳамин боис мешавад, ки занҳо хеле ором шаванд. Пружструн як доруи хобоварӣ бисёр қавӣ аст.

Тибқи мутолиае, ки дар сол 2002 анҷом гирифтааст, мағзи занҳо дар даврони бордорӣ ҷамъ мешавад ва тақрибан 4% хурдтар аз замони одии ӯ мешавад (нигарон набошед, то шаш моҳ баъд аз таваллуд ба ҳолат одӣ бармегардад).

Ин ки бордорӣ боис мешавад занҳо ба таври гуногун фикр кунанд ё на масъалае баҳсангез аст- як мутолиаи ахир мушкилоти ҳофизаро ба ҳурмунҳои бордорӣ дар иртибот донистааст- аммо баъзе муҳаққиқон ин гуна баён кардаанд, ки ин тағйирот, атрофҳои мағзиро омода мекунад, ки рафтори модаронаро ҳидоят мекунад.

Муҳаққиқон дарёфтаанд, ки ин атрофҳо баъд аз таваллуд эҷод мешаванд. Бағал кардан як бача, ҳурмунҳои модарона пахш мекунанд, ҳатто дар заноне, ки то ба ҳол бордор нашудаанд.

 8)– Модар будан асари қави бар мағзи ӯ дорад

Тағйироти ҷисмӣ, ҳурмунӣ, эҳсосӣ ва иҷтимоӣ, ки билофосила баъд аз ба дунё овардани фарзанд, занон бо он рӯ ба рӯ мешаванд, метавонанд як умр тӯл бикашад. Чун ҳама чизҳои дигар тағйир кардаанд, барои ин ки то ҳадди мумкин пешбинӣ имкон дошта бошад, ба ҳама чизҳои дигар ниёз дорад, аз ҷумла шавҳараш.

Дар қадим хеле кам модароне будаанд, ки тамом вақт бачадорӣ мекарданд, зеро ҳамеша касоне барои кӯмак кардан ба бачадорӣ дар хидмат доштаанд. Ва як модар натанҳо ба хотири худаш, балки ба хотири фарзанадш, ба ҳимояти ҷидди ниёз дорад. Таҳқиқот нишон медиҳад, ки тавоноии модар барои ин ки битавонад ниёзҳои фарзандашро ба таври комил бароварда кунад, метавонад бар рушди системаи асабӣ ва рӯҳиёти фарзанди ӯ таъсир дошта бошад.

Яке аз роҳҳое, ки модари ҷаҳон, табиат, ба ӯ дар ин роҳ кӯмак мекунад, ширдҳӣ аст. Нигаҳдорӣ аз фарзанд сабаб мешавад модарон бо нигарониҳои зиёде даст ва панҷа нарм кунанд (нигарониҳои зиёд метавонад бар қудрати ширдиҳии онҳо таъсир дошта бошад). Ҳатто дар як таҳқиқ мушаххас шуд, ки ширдиҳӣ аз кокоин ҳам барои мағзӣ зан шодиовартар аст.

 9)– Ду бор даврони навҷавониро таҷриба мекунад

Ҳеҷ кас дӯст надорад дубора навҷавониро таҷриба кунад. Тағйироти зоҳирӣ ва ҳурмуне, ки ин даврон дар мо эҷод мекунад, натанҳо нороҳатии зоҳирӣ ва рӯҳӣ бароямон фароҳам мекунад, балки саволҳои зиёде аз ин ки кӣ ҳастем ва чӣ мекунем дар зеҳнмон эҷод мекунад.

Аммо хонумҳо дар сини пеш аз ёисагӣ(ноумедӣ) вориди як навҷавонии дувум мешаванд. Ин даврон аз сини ҳудудан 43 солагӣ шурӯъ шуда ва дар 47 ё 48 солагӣ ба авҷи худ мерасад. (ҳурмунҳои мардон низ бо боло рафтани син тағйир мекунад, аммо на ба андозаи занҳо). Илова бар номуназам шудани одати моҳёна ва оташафрузиҳо, ҳурмунҳои занон дар тӯли ин даврон он қадар тағйир меёбад, ки ба андозаи як навҷавон дамавӣ мизоҷ мешаванд.

Тӯл ин даврон аз ду то нӯҳ сол мумкин аст тӯл бикашад ва дар аксари занҳо то 52 солагӣ ба охир мерасад.

 10)– Дар сини миёнсолӣ, дӯстдорад корҳои хатарнок ва ҳаяҷонӣ анҷом диҳад

Вақте он тағйир тамом мешавад ва бадани ӯ вориди даврони «пешрафта»-и худ мешавад, мағзи занона дувумин бор тағйир пайдо мекунад. Бо ин ки мардҳо бо боло рафтани синашон, алоқаи бештаре ба алоқаи худ пайдо мекунанд, занон дар ин даврон омодаи анҷоми корҳои хатарнок ва ҳаяҷон мешаванд махсусан агар ошёнаҳашон холи бошад.

Ҳанӯз ҳам дӯст дорад ба дигарон кӯмак кунад, аммо диққати ӯ аз хонаводаи ҳозирааш ба ҷомеа мунтақил мешавад. Ў баъд аз солҳои нигаҳдорӣ аз дигарон, ҳоло майли бештаре барои расидагӣ ба худаш ва кораш пайдо мекунад.

Барои хеле аз занҳои болои 50 сол, ин даврон ҳамроҳ бо шӯри зиндагӣ ва майли ба ҳодисаҷӯӣ хоҳад буд.