Розҳои дил кандан аз хоб “1”

1. Кофе мамнӯъ!

Ҳамаи мо медонем, ки хӯрдани қофе боис мешавад, ки хобамон набард; Бинобарин вақте мегӯем қофе нахӯред то битавонед субҳҳо роҳаттар аз хоб бедор шавед, мумкин аст тааҷҷуб кунед! посух ин аст: дар кӯтоҳмуддат ин равиш ҷавоб медиҳад, аммо бо тӯлонӣ шудани муддати истифода аз қофе ё дигар нӯшиданиҳои кофеиндор натиҷаи комилан баракс мегиред! ҳатто мумкин аст шумо гирифтори пурхобиҳои пайваста шавед.

Барои тавҷеҳи ин иттифоқ бояд бидонед, ки вақте қофе менӯшед, дар баданатон чӣ мегузарад: ғудади фавқи кулявӣ шурӯъ ба озод кардани ҳормунҳои изтиробзо мекунад, ки сабаб мешавад бадани шумо эҳсос кунад иттифоқе дар ҷараён аст ва бояд бедор бимонад, аммо бо гузашти замон вақте бадан ба ин андоза аз ҳормунҳо одат кунад, мушкили хоболудагии шумо ҳам шурӯъ мешавад.

Барои ҳалли ин мушкил масрафи кофеинро кам-кам қатъ кунед то баданатон ба ҷараёни оддии худаш бозгардад. Агар бароятон хеле сахт аст, ки аз қофе бигузаред, нӯшиданиҳои бидуни кофеин ё анвоъи чойҳои гиёҳиро ҷойгузин кунед то бадани шумо ба шароити ҷадид одат кунад.

2. Ислоҳи режими ғизоӣ

Таҳқиқоти донишмандон нишон додааст, агар режими ғизоии шумо карбуҳидроти камтар ва чарбии муфиди бештаре дошта бошад, метавонад сабаби саҳархез шудани шумо шавад. Хӯрокиҳои мисли биринҷи қаҳваӣ, банан ва гӯшт буқаламун миқдори зиёде «триптуфон» доранд; Оминуосиде, ки ба тарашшӯҳи сирутунин кӯмак мекунад. Ҳоло сирутунин чист? Ҳормуне, ки барои хуб хобидан комилан зарурӣ аст. Вақте, ки хуб бихобед метавонед роҳат ҳам бедор шавед! сирутунин боис мешавад озорҳои асабӣ коҳиш пайдо кунад ва зеҳнатон оромтар шавад. Режимҳои ғизоӣ режимҳои муносибе дар ин мавзӯъ ҳастанд, ки миқдори каме карбуҳидрот ва миқдори бештаре чарбиҳои зарурӣ доранд.

3. Ин утоқ чӣ қадар гарм аст!

Баъзе вақтҳо дил кандан аз тахти хоби гарму нарм дар як субҳи баҳорӣ ҳукми кандани кӯҳро пайдо мекунад! далели ин амр ба дамои утоқи хоби шумо бозмегардад. Беҳтарин дамо барои соатҳое, ки дар хоб ҳастед байни 16 то 18 аст. Агар дамо бештар ё камтар аз ин миқдор бошад, шаб наметавонед ба роҳатӣ бихобед ва субҳ ҳам ба сахтӣ аз ҷоятон баланд хоҳед шуд. Ин бор қабл аз инки бихобед дамои утоқро баррасӣ ва танзим кунед. Агар субҳи рӯзи баъд ба роҳатӣ аз хоб бедор шудед лутфан тааҷҷуб накунед!

4. Мӯъҷизаи об

Фарз кунем шумо марҳалаи аввалро ба хубӣ пушти сар гузоштаед ва чашмҳоятонро боз кардаед. Ҳоло барои инки битавонед аз тахти хоб дил биканед, тавсия мекунем як ливон оби тоза нӯши ҷон кунед. Таҳқиқот мегӯяд: нӯшидани об сабаби ҷараён пайдо кардани оксижен мешавад ва дар ин ҳол маводди саммӣ ва зоидро дафъ мекунад. Марҳалаи баъдӣ барои сари ҳол шудан чист?

Дӯш бигиред! тағйири дамо сабаб мешавад ҷараёни хун ҳам тағйир пайдо кунад ва энержии шумо рӯ ба афзоиш бигузорад. Тавре, ки хоб аз сари  шумо бипарад. Агар дӯш гирифтани субҳгоҳӣ бароятон сахт аст ё ба фикри сарфаҷӯӣ дар масрафи об ҳастед, пошидани чанд мушт оби хунук ба сурат ва гирифтани муч дастҳо зери шири обро фаромӯш накунӣд, ки коргушо хоҳад буд. Марҳалаи охирро ҳам ба онҳои тавсия мекунем, ки ҳанӯз дар марҳалаи аввал мондаанд ва наметавонанд зуд аз хоб баланд шаванд: қабл аз хобидан як ливон об майл кунед. Соатҳои аввалияи субҳ худ ба худ бедор мешавед! албатта бояд ба хотир дошта бошед, ки ё бояд телефони ҳамроҳи худро ҳангом хоб хомӯш кунед ё онро дар фосилаи ҳадди ақал думетрии худ қарор диҳед то аз газанди амвоҷи он солим монед.