Мафҳуми равобити духтару писар “қисмати аввал”

1. Як вақт иртиботе, ки байни ду нафар шакл мегирад, ҳадафи он иртибот таъмини умури дигаре ҳамчун хариду фурӯш, табобат ва ё таълиму омӯзиш ва аз ингуна корҳо аст. Қатъан дар ин навъ аз робита ба сирфи таъмин шудани ҳадаф, масъалаи робита худ ба худ нафй хоҳад шуд. Дар ин навъ аз иртибот тавсияи ба ҳаддиақал зарурат дар иртибот лозим аст.

2. Як вақт иртиботе, ки байни ду нафар шакл гирифта ва асли иртибот мавриди баҳс нест, балки ҷинсияти тарафи муқобил дар дараҷаи аввал аҳамият дорад. Асосан дар ин навъи дувум ҳадди зарурат дар иртибот ҷойгоҳи масаъала аз байн мебарад.

3. Робитае, ки бахши зиёде аз отифа ва эҳсосот ва ҳатто рафторҳои ҷинсӣ дар шаклҳои мухталиф ва маротиби гуногуни он мубодила мешавад.