Машқҳои саҳеҳ барои вазн

Фарбеҳиро ба воситаи барномаи машқҳои харобшавӣ ба ҳамчун як хотираи бад табдил диҳед. Шумо аз ин машқҳои ҷисмонӣ, ҳатто метавонед дар хона лаззат бубаред.

Барномаи машқҳои ҷисмонӣ

Масъалаи фарбеҳӣ ҳам дар байни калонсолон ва ҳам дар байни ҷавонон шадидтар шуда истодааст. Якчанд машқҳо барои харобшавӣ, дар муборизаи самаранок бо ин масъала, ба шумо кӯмак мекунанд. Маблағро, барои харидани таҷҳизоти пайраҳаи пойга ва ё рафтан ба зали варзиш, сарф кардан лозим нест.

Танҳо бо машқҳои барои харобшавии додашуда шинос шавед ва барномаи машқҳои худро ташкил кунед.

Ҷаҳиш, дар рӯйхати кардио-машқҳо барои харобшавӣ буда, дар харобкунии шикам ва равондани чарбии барзиёд, хеле самаранок мебошад.

Машқи аъло, барои хурдтар кардани ақиб ва миён, зонуқат нишастан мебошад, ки дастҳо ба пеш ва бо нафасгирии чуқур иҷро карда мешавад. Ин машқро, на кам аз 60 бор дар як рӯз бо дамгирии 1 дақиқагӣ баъд аз ҳар 20 нишаст, иҷро намоед. Бо гузашти вақт, метавонед миқдори нишастро зиёд кунед.

Беҳтарин машқ, барои мустаҳкам ва ташаккул кардани мушакҳои шикам, ин машқи “пресс” мебошад. Ин машқро, пагоҳирӯзӣ бо шиками гурусна, иҷро кардан матлуб аст.

Бо устувории аниқ ва интихоби дурусти ғизо, шумо метавонед ба натиҷаҳои дилхоҳ ноил шавед, ва аз андоми хуб бо саломатии устувори худ ҳаловат бибаред.