Чи ҳадяе мардонро хушҳол мекунад?
Ҳамеша харидани ҳадя барои мардон мушкил будааст. Бо расидани муносибатҳои мухталиф бо худ мегӯем: “ Чӣ ҳадяе ба ӯ бидаҳем, то воқеан дӯст дошта бошад ва хушаш биёяд?”
Агар шумо ҳамсаре доред, ки ҳар чизеро ки бихоҳад дорад, боз ҳам бояд ҳангоми харидани ҳадя диққат кунед. Харидани ҳадя барои мардон махсусан чизе, ки воқеан дӯст дошта бошанд кори мушкиле аст. Замоне ки эҳсос мекунед ҳеч ҳадяи хуб барои шод кардани як мард надоред, ин нукот ба назари банда ба шумо кумак мекунад, ки аз назари равоншиносӣ ҳадя додан ба мардон огоҳ шавед ва ҳадяи мунҳасир ба фард интихоб кунед.
1. Корбурдӣ фикр кунед на эҳсосотӣ:
Прафесор Моргорт Рокир доктори равон шинос дар ҳавзаи ҳадя додан мегӯяд: “ дар як робита мардон бештар аз занон дӯст доранд ҳадя дарёфт кунанд, ки бештар аз мизони пӯл пардохт шуда корбурд дошта бошад. Ба таври мисол мумкин аст зане аз як хонаи пур аз гули Рӯз ҳаяҷон зада шавад, аммо як мард тарҷеҳ медиҳад василае қобили истифода дошта бошад. Пас ба унвони ҳадя барои як мард ба як тӯпи фӯтбол фикр кунед, то номгузорӣ як ситора ба номи ӯ ва ё як ҷуфт дампоӣ ба ҷои як чизи тазйиншуда.
2. Ба он чи ки мехоҳад гӯш бидиҳед:
Ба назари ман маъмӯлан хонумҳо бо ишораҳои ғайри мустақим дар мавриди ҳадяи мавриди алоқаи хӯд суҳбат мекунанд, аммо мардҳо дӯст доранд он чиро ки мехоҳанд ба таври мустақим бигӯянд. Ба ҷои ин ки берӯн биравед ва як ҳадяи сӯпер принс бихаред, ба роҳатӣ харидани он чи ки мард хоҳони он аст, метавонад ҳадяи муътадил бошад. Нуктаи калидӣ ин аст, ба он чизе ки як мард мехоҳад, таваҷҷуҳ нишон бидаҳед ва бихаред на чизе ки шумо мехоҳед ва ё фикр мекунед ки ӯ мехоҳад.
3. Ҳадяи худро мутобиқ бо алоқаи ӯ таҳия кунед:
Замоне ки ба дунболи ҳадяе корбурдӣ барои мардон ҳастед итминон ҳосил кунед, ки ҳадяи шумо мутобиқи алоқааш бошад. Масалан агар алоқаманд ба боғбонӣ аст мумкин аст аз доштани як гиёҳи хос ва ё як василаи боғбонӣ хӯшҳол бишавад. Тамошо кардани филмро дӯст дорад? Шояд як дастгоҳи пахш DVD, як системи савтӣ ва ё як серӣ CD ва DVD ӯро хӯшҳол кунад.
4. Аз додани ҳадоёи куллӣ ва сарсарӣ худдорӣ кунед:
Бештар, хонумҳо аз ин равиш ҳадя додан истифода мекунанд, то оқоёни бечора ро ки вақте мушоҷираи ё чизе ҳам бо хонумашон пеш меояд бояд сарзаниш шудан аз тарафи хонумашонро таҳаммул кунанд, ки ҳамеша мегуянд: ту орзӯҳои манро бароварда накардӣ, ҳадя хӯбе барои ман намехаридӣ ва… ки марди бечора ҳам аз сари кам ҳарфӣ таслими занаш мешавад. Аммо ман ин ҷо аз ҳуқӯқи муқаддаси мардон дифоъ мекунем, идомаи матлабро бибинед. Бештари мардум аз ҷумла мардон барои ҳадяҳои сарсарӣ ва куллӣ арзише қоил нестанд. Ҳадяҳои куллӣ ва сарсарӣ, мисли ҷӯроб ва таҳпӯш, ки ҳар сола ба марде ҳадя додаед( махсӯсан дар ид), ҳадоёи бебаҳо ва кам арзиш талаққӣ мешаванд.
Рокр мегӯяд: “ чизеро ки дар хона доред ва онро ба ҳар касе метавон ҳадя дод, ҳадяҳои кам арзиш ҳастанд”.
5. Салиқа:
Маъмӯлан мардон аз ҳадяҳои ҷолиб хӯшашон меояд. Албата истисно ҳам вуҷуд дорад. Касоне ки ҳуқуқи собит доранд тарҷеҳ медиҳанд чизеро дошта бошанд, ки ниёз доранд. Нуктаи килидӣ ёфтани чизе, аст ки мардон аз он истифода хоҳанд кард ва корбурдӣ бошад, аммо чизе ки дар айни маврид истифода бӯдан, ҷолиб ҳам бошад, на чизе ки фақат марбӯт ба кор бошад. Барои мисол харидани як даст абзори наҷҷорӣ, барои як мард, мисли харидани як палисос барои як хонум аст, магар ин ки мард алоқаманд ба корҳои чӯбӣ ва наҷҷорӣ набошад ва шумо он василаи хосро мавриди ниёзи ӯ бубинед.
6. Дар харидани ҳадя каме фикр кунед:
Мардон ҳам дӯст доранд, ҳис кунанд ки мавриди таваҷҷуҳанд ва як ҳадяи бо фикр метавонад ба онҳо ин эҳсосро бидаҳад, ки мавриди алоқа ва мавриди ҳимоят ҳастанд. Чи чизе як ҳадяро бо фикр мекунад? Пайдо кардани чизе, ки ӯ мехоҳад ва ба он алоқаманд аст дар сойтҳое, ки ҳадяҳои ҷолиб ва мунҳасир ба фард пешнаҳод мекунанд, ҷустуҷӯ кунед. Ба тавре ҷойгузин баъзе вақтҳо ҳадяе, ки хӯдатон барои ӯ дуруст мекунед метавонад беҳтарин гузина бошад. Мисли тасвире, ки хӯдатон бо салиқаи ӯ наққошӣ кардаед, ё як ҷаъба аз шириниҳои хонагӣ мавриди алоқаи ҳамсаратон аст..