Коктӣ як бӯгири табиӣ ва фавқулода муассир аст

Коктӣ гиёҳе аст аз хонаводаи пуддинаи боғӣ, ки эҳтимолан шумо аз он ҳамчун адвияҷот истифода мекунед. Аммо коктӣ бисёр бештар аз як адвия аст. Доманаи истифода аз коктӣ чашмгир аст ва беш аз 400 навъи гуногун дорад. Кокутӣ ба сабаби таъм ва мазаи ҷудогона доштанаш, то ба имрӯз ҷузъи аслии ошпазиҳо будааст. Аммо кокутӣ ҳамчунин ба далели доро будани тавоноӣ кӯмак ба дармони нарак ва фишори хуни боло, ба суръат ба шӯҳрати худ расидааст.

Аз гулҳо, баргҳо ва равғани кокутӣ барои дармони гуруҳи васеи аз аломатҳо ва мушкилот истифода шудааст. Ин маворид дар баргирандаи шикамдард, дарди меъда, ортруз ва гулӯдард аст.

 Хосияти Кокутӣ:

Кокутӣ ҷилави арақкардани зиёдии поҳоро мегирад:

Кокутӣ як бугири табиӣ ва фавқулода муассир ба ҳисоб меояд.

50 гарм кокути хушкро дар ду литар об рехта ва биҷӯшонед. Сипас дари зарфро бигузоред ва шӯъларо хомӯш кунед. Иҷоза диҳед маҳлул ба муддат 15 то 20 дақиқа дам бикшад. Сипас онро соф кунед ва дохили тағора ё ванаи ҳаммом бирезед. Ба муддати 10 дақиқа поҳоятонро дар ин маҳлул қарор диҳед.

 Кокутӣ барои манъ кардани сурфа

Равғани кокутӣ, ки аз баргҳои он ба даст меояд аксаран ҳамчун як дармони табии сурфа истифода мешавад. Дар як мутолиа таркиби аз баргҳои кокутӣ ва печак ба коҳиши сурфа ва дигар аломатҳои бранхит кӯмак кардааст.

Дафъаи баъд, ки бо сурфа ё гулӯдард рӯ ба рӯ ҳастед, нӯшидани чои кокутиро имтиҳон кунед.

 Кокутӣ ва варамии меъда:

Кокутӣ дорандаи таркиботи талхмазае аст, ки метавонад ба ҳазми ғазо кӯмак кунад. Агар дучори варам, сангинӣ, гирифтагии аъзои меъда ва ҳар навъ мушкили марбут ба дастгоҳи ҳазмӣ ҳастед баъд аз ғизо аз кокутӣ истифода кунед.

Миқдоре барги хушки кокутиро дар як стакон бирезед ва бо оби ҷӯш пур кунед. Дари стаконро бибандед ва иҷоза диҳед, ки ба муддати 5 то 10 дақиқа дам бикашад. Баъд аз ду ваъдаи аслӣ, як истакан аз ин ҷӯшонда майл кунед. Ин давраи дармониро беш аз 3 ҳафта идома ндҳед.

Кокутӣ саршор аз ветамини с аст ва ҳамчунин манбаъи хубе барои ветамин a аст

 Кокутӣ ва тақвият системаи эминии бадан:

Дарёфти ҳамаи ветаминҳое, ки бадани шумо ҳар рӯз ба он ниёз дорад метавонад ба мушкил рӯ ба рӯ шавад. Хушбахтона, кокутӣ саршор аз ветамини с аст ва ҳамчунин манбаъи хубе барои ветамин a аст. Агар эҳсоси сармохӯрдагӣ кардед, кокутӣ метавонад ба шумо дар бозгашт ба саломатии шумо кӯмак кунад. Яке дигар аз имтиёзоти саломати кокутӣ: Манбаъи хубе аз мис, фибр, оҳан ва менгз аст.

 Кокутӣ саломати қалбро боло мебарад:

Фишори хун ва клструл ҳар ду дар саломатии қалб нақши босазое доранд. Кокутӣ дорандаи маводи мағзӣ аст, ки аз фишори хуни табии ва сатҳи клструл пуштибонӣ мекунад.

 Кокутӣ ва дармони офат ва бӯи бад даҳон:

Кокутӣ як гиёҳи зиди вирус ва шифо бахш аст. Барои ҳамин метавон аз он барои дармони офатҳо ва шифои ласа ва ҳамчунин барои поён додани бӯи бади даҳон истифода кард.

Як стакон обро биҷӯшонед ва сипас як қошуқи чойхурӣ кокутиро дар он рехта ва ба муддати 1 то 2 дақиқа биҷӯшонед. Маҳлулро соф кунед ва рӯзона чанд бор ғар-ғара кунед.

 Кокутӣ анти оксиданти қудратманд:

Кокутӣ манбаъи бисёр хубе аз анти оксидантҳои монанди опигенин, летолин, сапаонинҳо ва таннинҳо аст. Ин таркиботи антиоксидант қабл аз эҷоди осеб ва эстирес оксидативӣ ба бекор кардани родиколҳои озод кӯмак мекунанд. Кокутӣ ва оҳан аксаран барои ҳифзи таодули беҳтар ва коҳиши эҳтимоли ошкор шудани эстиреси оксидативӣ дар канори ҳам ҷамъ мешаванд.

Кокутӣ дар мавориде, ки ба миқдори одӣ дар маводи ғазои истифода мешавад, бисёр эмин аст.

 Кокутӣ барои муқобила бо бронхит, ангена, синусит ва гирип:

Кокутӣ барои муқобила бо олудагии роҳҳои танаффусӣ фавқулода аст. Ин гиёҳи ҳайратовар боиси арқовардани бештар мешавад ва ҳамин кор табро коҳиш медиҳад. Кокутӣ бо сармохӯрдагӣ муқобила карда ва зидди спазм аст барои ҳамин сурфаро аз байн мебарад.

Барои муқобила бо сурфа як мушт кокутии тоза ё хӯшкро дар як литр об рехта ва ба муддати 20 то 25 дақиқа биҷӯшонед. Маҳлулро соф карда ва бо асал ширин кунед. Ҳар ду соат як бор як стакон аз ин ҷӯшонда майл кунед. Диққат дошта бошед, ки ин давраи дармониро набояд беш аз 3 ҳафта идома диҳед.

 Таъсирҳои ҷонибии кокутӣ:

Кокутӣ дар мавориде, ки ба миқдори одӣ дар маводи ғазои масраф мешавад, бисёр эмин аст. Кокутӣ эҳтимолан эмин аст, ки барои муддати замони кӯтоҳ аз тариқи хӯрокӣ масраф мешавад. Дар баъзе афрод, ин кор метавонад боиси нороҳатии дастгоҳи ҳозима, сардард ё саргиҷа шавад.

Равған кокутӣ ҳангоми истифода бар рӯи пӯст бисёр эмин аст. Дар баъзе афрод, истифода аз равғани рӯи пӯст метавонад боиси таҳрик шавад. Иттилооти кофӣ дар даст нест, ки бидонед равғани кокутӣ аз миқдори доруӣ бехатар аст ё на.

Истифодаи кокутӣ мумкин аст хатари хунрезии шуморо афзоиш диҳад

 Иқдомоти эҳтиётӣ ва ҳушдориҳои махсус:

Кӯдакон: Кокутӣ ба эҳтимоли зиёд дар замоне ки тавассути кӯдакон ба миқдорҳои табии истифода мешавад эмин аст. Кокутӣ эҳтимолан эмин аст, ки барои муддатзамони кӯтоҳе ҳамчун дору масраф мешавад. Иттилооти кофӣ дар даст нест, ки бидонед равғани кокутӣ барои кӯдакон дар ҳангоми истифода бар рӯи пӯст ё аз тариқи даҳон аз онҳо бехатар аст ё не.

Бордорӣ ва ширдиҳӣ: Кокутӣ ба эҳтимоли зиёд барои занони бордор ва ширдеҳ ҳангоми истифода ба миқдорҳои табии маводи ғазоӣ аст эмин аст. Аммо мушаххас нест, ки оё истифода аз кокутӣ дар миқдори зиёд эмин аст ё не. Агар бордор ҳастед ё шир медиҳед, ба миқдори табии маводи ғазои дар ғазоҳо истифода кунед.

Ҳассосияти  ба гиёҳи пудинаи кӯҳӣ ва гиёҳони ҳамонанд: Касоне, ки ба пудинаи кӯҳӣ ё дигар навъҳои он ҳассосият доранд мумкин аст ба кокутӣ низ ҳассосият дошта бошанд. Баҳам хурдани хунрезӣ: Кокутӣ мумкин аст лахта шудани хунро кунд, кунад. Масрафи кокутӣ мумкин аст хатари хунрезии шуморо афзоиш диҳад, ба хусус, агар ба миқдори зиёде истифода шавад. Шароити ҳассос ба ҳурмун монанди саратони пистон, саратони раҳим, саратони тухмдон, эндометриоз ё фибромаҳои раҳимӣ: Кокутӣ мумкин аст монанди эстроген дар бадан амал кунад. Агар шароите доред, ки бо қарор гирифтан дар ҳолати эстроген бадтар мешавад, аз кокутӣ истифода накунед.

Ҷарроҳӣ: Кокутӣ мумкин аст лахта шудани хунро кунд кунад, бинобарин нигаронӣ вуҷуд дорад, ки мумкин аст хатари хунрезии изофиро дар замон ва ё баъд аз амал афзоиш диҳад. Ҳаддиақал 2 ҳафта пеш аз ҷарроҳӣ барномарезӣ шуда истифода аз кокутиро манъ кунед.