Таъсири бемории равонӣ дар инсон ва нишонаҳои ҷиддии он
Бемории равонӣ нишонаҳои муҳимме дорад, ки баён мешавад:
Дурӯғгӯӣ васвосӣ
Беморони равонӣ беихтиёр ва васвосгуна дурӯғ мегӯянд ва барои дурӯғгӯии худ далеле надоранд. Соикуптҳо дурӯғгӯии васвосӣ доранд, ки бо дурӯғи маслиҳатӣ ё дурӯғи сафед тафовут дорад. Агар зиёд дурӯғ мегӯед ва барои ҳимоят аз дурӯғҳои худ ангезае надоред, мумкин аст ба ин беморӣ мубтало бошед.
Ғурур ва худписандӣ
Афроди сойкупт, шахсиятҳои худшефта, норсисм ё худписандӣ доранд. Онҳо бениҳоят худмеҳваранд ва эҳсосоти дигаронро дарк намекунанд ва агар танҳо ба касе алоқаманд мешаванд, ки аз ӯ суде ба онҳо бирасад.
Адами дарки амалкарди ахлоқӣ ва дуруст
Сойкупсҳо, агар бидонад корашон дуруст нест ба паёмадҳои он беэътино ҳастанд ва дарке аз амалкарди ахлоқӣ ва дуруст надоранд. Ин афрод ба таъсири амалкардашон рӯи дигарон аҳамият намедиҳанд ва бештар ба дастовардҳои фардияшон таваҷҷӯҳ доранд.
Ранҷондани дигарон бидуни эҳсоси пушаймонӣ
Беморони равонӣ ё сойкуп, агар бо рафтор ва гуфтори худ касеро биранҷонанд, эҳсоси гуноҳ ё нороҳатӣ ва пушаймонӣ намекунанд ҳар чанд ин фард наздиктарин фард ба онҳо бошад, зеро тавоноии эҳсоси афсус ва раҳмро надоранд.
Адами дарки эҳсос ва ҳаяҷонҳои дигарон
Афроди мубтало ба сойкупс, алоқае ба иртибот барқарор кардан бо дигарон надоранд ва ба сахтӣ метавонанд эҳсос ва ҳаяҷонҳои дигаронро дарк кунанд ва равобити солиме бо дигарон барқарор намекунанд.
Хушунат
Беморони равонӣ, зуд вокунишҳои хашмгин нишон медиҳанд ва даст ба хушунат мезананд ва аслан эҳсоси пушаймонӣ намекунанд, аммо бидонед заъф дар контроли хашм ба маънои ибтило ба бемории равонӣ нест, балки интиқоди тунд ва шадид, танбиҳи дигарон ва сареъ хашмгин шудан бидуни эҳсоси пушаймонӣ аз алоими бисёре аз сойкупсҳо аст.
Такрори фаровони иштибоҳҳо
Як сойкупт, тафовути кори бад ва хубро медонад ва медонад, ки амалкарди иштибоҳаш чӣ паёмадҳое дорад, аммо барои ислоҳи рафторҳои ғайримутаорифаш талош намекунад, зеро ба асари рафтори манфияаш бар дигарон аҳамият намедиҳад.
Дарк накардани шароит ва ҳавасҳои ногаҳонӣ
Як фарди равонӣ ё сойкупс, бепарво аст ва шароитро дарк намекунад ва ҳисси ҳамдилӣ надорад. Ӯ ба авоқиби рафторҳояш фикр намекунад ва даст ба корҳои хатарнок монанди кам кардани ногаҳонии суръат дар бузургроҳ мезанад.
Адами масъулиятпазирӣ
Як сойкупт аслан масъулиятпазир нест ва вақташро барои коре талаф намекунад, ки манфиате барои шахси худаш надорад.
Моҷаросозӣ ва дурӯғпардозӣ
Як сойкупс, бо моҷаросозиҳо ва дурӯғпардозиҳо, авотиф ва эҳсосоти дигаронро ба бозӣ мегирад, зеро ӯ дилбастагии отифӣ надорад. Ба бозӣ гирифтани эҳсоси дигарон барои ӯ саргармкунанда аст, бинобарин, ин фард метавонад фишор ва таниши зиёде дар равобит эҷод кунад.
Дӯстиҳои нопойдор
Бисёре аз сойкуптҳо бо ҳеҷ кас дӯстона ва содиқона ва самимӣ рафтор намекунанд, бинобарин дӯстиҳояшон давоми чандоне надорад, зеро касе дӯст надорад, ки дӯсташ фарди фиребкор, ғайри қобили эътимод ва озордиҳанда ва аҳли кумак набошад.
Дағалкорӣ ва фиреб додани дигарон
Як сойкупс, дар иртибот барқарор кардан бо дигарон фақат манфиати худро дар назар мегирад, ӯ ҳатто дағалкорӣ ва фиреб додани дигарон танҳо ҳадафаш аз барқарории иртибот касби манфиате барои худаш мебошад ва аз фиреби дигарон лаззат мебарад.