Мафҳуми равобити духтару писар “қисмати дуввум”
Нуктаи муҳим: ғолибан интавр фаҳмида мешавад, ки манзур аз духтару писар дар ин баҳс, афроди безан ва ҳоло издивоҷнокарда ва болиғ аз ҳар ду ҷинс мебошанд. Ниҳоди масъули умури ҷавонон, ин равобитро байни афроди 29-15 сол тасвир мекунд ва зоҳиран ин қайд ҳамчунон ба ҳамон вазъият боқӣ аст. Аммо ба назар мерасад агар ҷавонеро як масъалаи иҷтимоӣ бидонем, ки дурусташ ҳам ҳамин аст ва ин дар ҳар даврае бо кунишҳои мушаххасе шинохта мешавад, метавонем бо мабно қарор додани се масъалаи фавқ, бахши васеътаре аз афроди ҷомеаи эрониро даргири мавзӯи «равобит духтару писар ё зану мард» бидонем. Бар ин асос бархе иртибототи роиҷ миёни афрод, ки издивоҷ кардаанд вижагиҳои равобити духтару писар дар миёни афрод, ки издивоҷ накардаан, доранд. Аз масодиқи равобити духтару писар маҳсуб мешаванд.