Иллати ҳарф задани дигарон пушти сари шумо

Пешрафтҳое ҳасодатовар аст, ки маъмулан ҷарқаи шурӯт ғайбат пушти сари шумо мешавад. Касоне ки хеле муваффақ бошанд маъмулан маҷбур мешванд пӯстаи ҳанҷорҳои иҷтимоӣ ва фарҳангиро бишикананд. Ин воқеият далели ғайбат кардани дигарон пушти сар шумо аст, чӣ дар мактаб, чӣ донишгоҳ ва чӣ маҳалли кор.

Нафрат, ноумедӣ, нороҳатӣ, тардшудагӣ, асабоният, ҳасодат, парешонӣ, заъф, шикаст, дилсрд шудан, афсурдагӣ, интиқом, озурдаги, ва ғ…. Шумо ҳам фақат ба ин далел, ки як нафар пушти саратон ҳарф задааст, дучори ин эҳсосот шудаед?

Вақти он расида, ки ҳамаи онҳоро канор бигузоред. Мо ба шумо мигуием чаро дигарон пушти саратон ҳарф мезананд ва барои канор омадан бо ончи метавонед бикунед.

  Чаро одамҳо пушти саратон ҳарф мезананд?

 1) Шумо фарди муваффақ ҳастед

Дар бисёре аз маворид, одамҳо вақте пушти саратон ҳарф мезананд, ки шумо ба чизе расида бошед, ки онҳо қудрати онро надошта бошанд. Пешрафтҳое ҳасодатовар аст, ки маъмулан ҷарақаи шурӯи ғайбат пушти сари шумо мешавад. Касоне ки хеле муваффақ бошанд маъмулан маҷбур мешаванд пӯстаи ҳанҷорҳои иҷтимоӣ ва фарҳангиро бишикананд. Ин воқеият далели ғайбат кардани дигарон пушти сари шумо аст, чӣ дар мадраса, чӣ донишгоҳ ва чӣ маҳалли кор.

  2) Ба ҷанбаҳои хуби зиндагии шумо ҳасодат мекунанд

Бигузоред боз мисол бизанем. Оқои X дар камтар аз 6 моҳ вориди ширкат abc шуда, вазифаи болотаре гирифта ва мудир мешавад. Оқои Y ва хонум Z аз ду сол пеш дар он ширкат машғул ба кор буда ва муштоқона мунтазири гирифтани вазифаи болотар ҳастанд ба ҳамон мақом будаанд. Аммо ин шахс, оқои X, аз онҳо ҷилав задааст. Оқои Y ва хонум Z ҳама рӯз машғули ҳарф задан пушти сари ӯ ҳастанд. Тарфиъ гирифтан (мақоми болотар гирифтан) дар маҳалли кор фақат як намуна буд. Воқеияти сахти зиндагӣ ин аст, ки вақте ба чизе, ки ба даст овардаед ё анҷом додаед ҳасодат кунанд, шурӯъ ба ҳарф задан пушти саратон хоҳанд кард.

 3) Кори беҳтаре барои анҷом додан надоранд

Ҳарф задани дигарон пушти саратон ба ин маъно аст, ки воқеан кори беҳтар ва муфидтаре барои анҷом додан надоранд. Мутмаиннан ҳамаи мо мехоҳем, ки зиндагии муфидтаре дошта бошем, бисёр пурмафҳумтар аз ғайбат кардан ва ҳарф задан пушти сари ин ва он.

Ин фақат нишонгари як воқеият аст: Онҳо афроди бечора ва қобил тараҳҳум ҳастанд.

 Вақте дигарон пушти саратон ҳарф мезананд чӣ бикунед

 1) Ҳеҷ коре накунед

Яке аз аввалин корҳое, ки бояд бифаҳмед ва дарк кунед ин аст, ки ҳеҷ коре аз дастатон барнамеояд. Мумкин аст битавонед як нафар, ки пушти саратон ҳарф задааст, ки хомӯш карда ё тавҷеҳ кунед аммо инкорро дар мавриди чанд нафар дар дунё мехоҳед анҷом диҳед?

Оё маедонистед, ки одаме мисли Steve Jobs ҳам мунтақидони зиёде дошта, ки аз шеваи мудирият ва бозорёбии ӯ ва ҳатто шахсияташ хушашон намеомад? Нуктае, ки мехуоҳем унвон кунем ин аст, ки алорағми ҳар коре, ки дар зиндагиатон мекунед ва мезони муваффақиятатон, ҳамеша одамҳое ҳастанд, ки мухолифи шумо бошанд ва барои поин кашидани шумо мумкин аст пушти саратон ҳарф бизананд.

 2) Бифаҳмед, ки онҳо ҳеҷ аҳамияте надоранд

Одамҳое, ки пушти сари шумо ҳарф мезананд, дар зиндагитон аҳамияте надоранд.

Агар воқеан одамҳои муҳимме дар зиндагии шумо буданд, тарафи шумо буданд, дуруст аст? Шодӣ ва хушбахтии воқеии шумо ба пешрафт ва саломати худ ва азизонатон бастагӣ дорад. Ҳар чӣ, ки дигарон мегуянд, эҳсос мекунанд ё анҷом медиҳанд набояд бар хушбахтӣ ва тарзи фикри шумо асар бигузорад. Қабл аз инки дер шавад ин масъаларо дарк кунед.

 3) Вақте аз онҳо мегузаред, бо худбоварӣ лабханд бизанед

Бадтарин зарба ба касе, ки пушти сари шумо ҳарф мезанад ин аст, ки бибинад бо эътимод ба нафси комил ба онҳо лабханд мезанед; Лабханде, ки мегуед «ман медонам, ки пушти сарам ҳарф мезнед аммо бароем муҳимм нест! » вақте аз каноршон убур микунед, тавре роҳ биравед, ки гуё хушбахттарин одами рӯйи замин ҳастед.

 4) Ба ҳарфҳояшон бихиндед

Яке дигар аз бадтарин зарбаҳое, ки метавонед ба касоне, ки пушти саратон ҳарф мезананд ворид кунед, шодӣ ва хушбахтии шумост. Ин воқеият, ки ин кори онҳо аҳамияте барои шумо надошта ва азиятатон накардааст ба маънои шикасти онҳост.

 5) Эҳсоси қурбонӣ шудан накунед

Ҳамонтавр, ки эҳтимолан то ҳоло мутаваҷҷеҳ шудаед, мавқеияте, ки дигарон пушти саратон ҳарф мезананд ба муваффақияти шумо дар чизе, ки тавассути онҳо мавриди ҳасодат воқеъ шуда бастагӣ дорад. Ин фақат ба як воқеият мунтаҳӣ мешавад: аз ҳамон ибтидо шумо пирӯзи майдон будаед. Нақшатонро ба унвони баранда, бозӣ кунед, ҷашн бигиред ва аз ин воқеият, ки ҳатман арзишманд будаед, ки дар мавридатон ҳарф мезананд, лаззат бибаред.

 6) Дастгоҳи пуштибони худатонро дошта бошед

Бале, ҳамаи мо дӯстон ва ҳамкороне дорем, ки муроқиби мо ҳастанд. Агар шумо ин тавр нестед, далеле барои тарсидан вуҷуд надорад зеро ҳамаи мо бояд аз ҷое шурӯъ кунем, дуруст аст? Бо муҳаббат кардан ба атрофёнатон шурӯъ кунед. Ҳар рӯз барои меҳрубон будан талош кунед. Бо ин равиш тарафдороне барои худатон дуруст хоҳед кард. Доштани як системи пуштибонӣ солҳо тӯл мекашад, пас сабур бошед ва ҳар рӯзро як чолиши ҷадид бибинед.

 7) Барои рӯёрӯ шудан бо онҳо хуб барномарезӣ кунед

Вокуниши бад дар чунин мавқеияте кумактон нахоҳад кард. Фақат ин воқеиятро собит хоҳад кард, ки аз назари зеҳнӣ таҳти таъсири он ҳарфҳо қарор гирифтаед. Ором бошед ва аз ин муҳиммтар нишон диҳед, ки шоеоте, ки дар мавридатон шакл гирифтааст ҳеҷ аҳамияте бароятон надорад. Агар лозим аст дар мавқеияти мисли ин бархурд кунед, бояд хуб барномарезӣ кунед. Бо ин афрод пушти дарҳои баста сӯҳбат кунед то каси дигаре аз моҷаро бохабар нашавад.

 Чашматонро боз кунед

Ҳатман бисёре аз афроди саршинос ва муваффақро мешиносед, ки мавриди интиқод қарор гирифтаанд ва тавассути касоне, ки пушти сарашон ҳарф мезадаанд мавриди истеҳзоъ қарор гирифтаанд. Онҳо чӣ ваҷҳи иштироке доранд? Дар канори ин воқеият, ки тавассути миллионҳо нафар мавриди интиқод қарор гирифтаанд, дар кори худашон бисёр муваффақ будаанд. Ҳамаи ин афрод ба оризуҳояшон расидаанд. Инки читавр ба оризуҳояшон даст ёфтаанд ё масири дурустеро барои он интихоб кардаанд ё на баҳси дигаре аст, ки дар инҷо ба он намепарозем. Нуктаи муҳимм муваффақияти онҳост.

 Танҳо роҳи муваффақият

На бо даъво кардан бо ҳар як нафаре, ки пушти саратон ҳарф мезанад, муваффақ нахоҳед шуд. Бо эҳсоси ноумедӣ ва мунзавӣ шудан ҳам ҳаминтавр. Танҳо роҳи муваффақият, ҷилав рафтан ва идома додани роҳатон алорағми ҳарфи дигарон аст. Танҳо роҳи муваффақият ҳамин аст!